39 యేసుంద్, “వత్ ఓలుర్” ఇసా సమాదానం ఇడ్తెంద్ అప్పుడ నాలి గంటల వేల ఎత్తడిన్. ఔర్ సెత్న అముదు ఎత్తి అన్సాదొ ఓల్త్తెర్. ఆ దినం అమ్నున్ తొలె గడప్త్తెర్.
గని ఔర్ అమ్నున్ జాబర్ దస్తి కత్తెర్. అమ్నున్ వెంట అన్ తానుంఙ్ ఇంతె ఇండి సిర్మనా ఎరెంఙ్ కల్సనంసాద్ అని చింతే వేల ఎందిన్. మల్ల అముదు ఔరున్ వెంట ఎల్లంఙ్ సెద్దెంద్.
యేసుంద్ ఔరున్వై తిర్గుత్, ఔర్ వరేకదున్ ఓలుత్, “ఇముంఙ్ తనెద్ పాజే?” ఇసా వెలుత్ ఓల్తెంద్. ఔర్, “రబ్బీ! గురు నీ ఎత్తి అన్సాతి?” ఇసా వెలుత్ ఓల్త్తెర్. రబ్బీ ఇంతె గురు ఇసా అర్తం.
యోహాన్ ఇడతదున్ విత్న, యేసున్ నంమ్తర్ ఔర్ ఇద్దర్ లోపా అంద్రెయక్ ఒక్కొద్. అంద్రెయక్ సీమోన్ పేతురునె దాదక్.
నతనేల్, “నజరేత్ ఉర్ తన సోయ్ ఎరెకద్ సోయ్!” ఇసా ఇంతెంద్. “వత్న ఓల్!” ఇసా పిలిప్ ఇంతెంద్.
అదుంఙ్ వాలడ్ ఆ సమరయ మంది అమ్నున్ మెర సెత్న అమున్ వెంటా అన్ ఇసా వింతి కత్తెర్. అముదు ఔరున్ వెంటా ఇంది దినా అండెద్.
బాంద్ అనుంఙ్ ఇడతర్ సిమ్కన అన్వై వద్దర్. అన్వై వత్తరున్ ఎరునీ అన్ తోద్ ఇనెన్.
ఓలుర్, అన్ కవాడ్ మేర ఇల్లూత్ కవడున్ కుడుక్సా నండతున్. ఏరెన అన్నె గొట్టిన్ వినుత్ కవడున్ పుస్తె అన్ లోపవత్ అమ్నున్ వర్సత్. అన్ అమ్నున్ వెంటయ్ తిసత్. అముదు అన్నాడ్ కలయూత్ తిసాంద్.