5 “ఎ ప్రబు! నీవ్ ఎంద్ ఎన్నివ్?” నీవ్ తక్లిబ్ సియ్యిక యేసునన్ ఎద్దున్ ఇసా ఒక్కొ లెంఙ్ విన్కెవత్తిన్.
గని పేతురు, “ప్రబు! అన్ అపవిత్ర ఎద్దదున్. సొబతాదూన్, సోయ్ అస్సేటందూను అన్ ఎప్పుడి తినేతన్” ఇస్సా జవాబ్ ఇడ్సాన్.
అమ్ సిమ్కన బూమిత్ ఉర్క్తమ్. ఒక్కొ లెంఙ్ హీబ్రు గొట్టినాడ్ అన్నాడ్ ఇనంఙ్ ఇనెఙ వింతన్. సౌల! సౌల అన్ తనుంఙ్ హింసకల్సాత్ ఇంతివ్? ఇనంఙ్ ఇదరెకదున్ వాలడ్ ఇనుఙి నాస్టం రొంబాడద్.” కోద్దా తనే కట్తా రడున్ తడ్తేంతే ఇమ్మేత్ నిరీ మెనున్ లాగ్పతేతి తనుంఙ్ ఒయ్గల్సతివ్
“ఒక్కపుడ్ అన్ గినా నజరేత్ బత్కెకరున్ యేసునె పేర్ తోసెట ఇదరెకాద్ అన్నె రగ్గున్ సొసిపెంఙ్ సలెన్.
ఇంతె దెయ్యమున్ వాలడ్ ఎంద్ ఎరత్తె ఇల్పెంఙ్ సాలెర్. నీర్ దెయ్యముంఙ్ అడ్డమ్ తిర్గెకార్ నీర్ ఎరతిర్ ఇసా ఇంతెంద్ ఆ గొట్టింఙ్ బరోసా అనెకర్ సిమ్కన మనుంఙ్ కొత్తెర్.
అముదు బూమి పోయ్యిరాల్లుతు. అని అముదు వెంట ముడేకా లేగున్ వినుత్న, “సౌలా! సౌలా! తనుంఙ్ అనుగు తక్లిబ్ సియ్యిస్సాతివ్?”
గని సులుత్ పట్నముంఙ్ “సే” నీవ్ తనేద్ ఇందరేకాందో అత్తిన్ ఇనుంఙ్ కరిలాద్.
ప్రబునుంఙ్ వెలుంఙ్ కల్సతుమ? నేండ్ అమ్నుంఙ్ ఎన తాకతారమా?
ఇద సిమ్కనలంతి అని గదియెంఙ్ సలెతన్ అదుఙి అన్ ఇంక మూరైయ్ ఎతన్. క్రీస్తు యేసు అన్ తనెందున్ సటీ సుంతెదో అదున్ అన్ గిన సొంతం ఇదర్త్ ఇసతున్ అన్ ఇంక ఇదర్సని అండతున్.
అదున్ పేలెని దెయ్యమ్నె దూస, హింసకలెకనున్, దుసన్. తే ఒర్కొ తోసెట అవిస్వాస్ ఇదర్తన్ అదుఙి కివ్ రొబాటిన్.