22 గని జుఙ్ఙె సుత్కెంఙ్ మొదలిట్టెర్. గని కబుర్ ఔరుంఙ్ జేలుత్ అపొస్తు కండ్కెరెతెర్. ఔర్ మలయుత్ వత్న అత్తరుంఙ్ ఇడ్తెర్,
గని పేతురున్ యేసున్ వెంట దౌతన, దొడా దెయ్యలకెర్ ఎల్లతా బోయ్దఙెంత్ సేసాంద్. మల్ల అమ్మున్ లోప సేత్, తనేద్ ఎద్దద్ ఎన ఓలెఙ్ ఇస్సా మందిరిత సిప్పాయిల్ వెంట ఉత్సన్.
తొల్లిని పేతురుంఙ్ అనెంద్ ఎద్దినొ ఇసా సైనికు గాబ్రిల్తెర్. “పేతురుంద్ ఎనంఙ్ ఎద్దద్?” ఇసా ఔర్ వెలుత్ ఓల్నెర్.
“అన్ జేలుత్ సెదె జేల్ కులుప్ తప్పత్ అన్నెఙ్ పోలిసు కవాడ్ మెర అనెకరున్ ఓల్తెర్, గానీ అమ్ దర్వొజన్ పుసుత్ లోప ఓలెంఙ్ అముంఙ్ ఎరి కన్డెరెతెర్.”
అప్పుడ్ అదికల్ సైనికువెంట సెత్న, మందిగుడ్లడ ఇడ్సారొ ఎన్నంఙొ అర్సుత్, అద్ వింత్ జగ్లికైఎకార్ అదికారిక్ బటులున్ వెంట సుమ్ముత్ ఔరున్ సుముత్ కొరెంఙ్ సెద్దెర్. మంది నేండున్ గుడ్లడ్ ఇడ్సార్ ఇసా అర్రి అవ్రత్తి అన్సాద్. అదుంఙ్ ఎత్తి సిపాయిక్ వెంట ఔర్ ఎదవి ఇదరెతెర్.