8 అముదు నెగయ్సా ఇల్లుత్ అడ్గెంఙ్ మొదలిట్టెంద్. ఇద్ది పేలె అముదు అడుగ్స వపొయ్సా దెయ్యముంఙ్ స్తుతి కల్స ఔరడ్ మందిరముంఙ్ సెద్దెంద్.
అప్పుడ్ వెంటాయ్ అమ్నె కండ్లు సోయ్ ఎద్దే. అముదు దెయ్యమున్ దనెవాద్ ఇడ్తెంద్, యేసునున్ వెంటాయ్ సెద్దెంద్. సిమన మంది ఇదున్ ఓలుత్న, దెయ్యమున్ మహిమ కత్తెర్.
ఆ దినాలుంఙ్ కుసీ కలుర్ కుసినడ్ ఎద్దుర్. తానుంఙ్ ఇంతె పరలోకముత్ ఇముంఙ్ మన్ దండి అందాద్. ఔవ్రె దొడనాయ్ ప్రవక్తకెరున్ అనాయ్ కత్తెర్.
అద్ ఎద్ద వెన్కత్ యేసుంద్ అమ్నున్ గుడిత్ కలయుత్న, “ఓల్! నీ సోయ్ ఎద్దీ. పాపు కలెకావున్ సాయ్, తోదింతె ఇదుంఙ్ ఎన ఎక్వ విరోద్!” ఇసా ఇంతెంద్.
అముదు “సులుత్ ఇన్నె గెట్టా పొయ్ ఇల్!” ఇసా అమ్నాడ్ జోరనాడ్ ఇంతెంద్. మిట్సా జోరనాడ్ అడ్గెంన్ మొదల్ ఇట్టెంద్.
ఆ బూతున్ సుమ్తద్ మింటుత్ ఔరతర్ ఇద్దరున్ వంపుత్ గెల్తిన్; అదుంఙ్ ఎత్తి ఔరు జుకిలుత్ ఎత్న పెట్ల తిత్న జుఙ్ఙె తొసెట ఆ ఎల్ల తాన కురియుత్ తుటెర్.
అప్పడు అమ్నె తినెక కెయ్యున్ సుమ్ముత్ ఇల్పుతెంద్. వెంటని ఆ కుంటిన్ కిల్సె, గెట్టలుంఙ్ తాకత్ వత్తిన్.