16 ఇనంఙ్ ముద్దిఙ్ ఉస్సాల్ జరఙ్త అప్పుడి అముదు ఆబారుంఙ్ కొసుత్ సెద్దిన్.
ముదిగుసాల్ అమ్నున్, “యోహాన్నె కీకెన్ సీమోన్! అన్ ప్రేమ్ కల్సతివా?” ఇసా ఇంతెంద్. ముదిగుసాల్, “అన్ ప్రేమ్ కల్సాతివా” ఇసా వెల్తదుంఙ్ పేతురునే మన్ ఓయ్తిన్ “ప్రబు! ఇనుంఙ్ సిమనాయ్ ఒర్కి. అన్ ఇమున్ ప్రేమ్ కాల్సాత్ ఇసానయ్ ఒర్కియ్” ఇసా ఇంతెంద్. యేసు, అన్నె గొర్రెలున్ మెయప్!
ఆ లేంఙ్ మల్ల వింతన్, దెయ్యం ఆ పవిత్ర ఇందత్వ అందవును అపవిత్ర ఏరేంఙ్ తోంద్. ఇసా ఇడ్డతన్
పేతురు ఈ దివ్య దర్సనమును అర్దం కరిల్ఎట అమ్నున్ బదోల్ గులేన ఎరుతు విచ్చర్కాల్సానంనెన్. అంతేతి కొర్నేలీ పన్కత్ మన్కకెర్ సీమోను ఎల్ల ఎత్తిఅన్సదొ రొబ్బపుతు అంమనె ఎల్ల బొయ్ద ముండాట ఇల్సాన్.
ఇమ్మత్తి అన్ వరెకద్ ఇద్ మూదీ గుసాలుఙ్. “ఇద్దర్ ముగ్గుర్ గవదాల్ మూతినడ్ గొట్టి నిడ అన్ ఎరెఙ్ ఇసా వాయుత్ అన్సాద్.”