14 గని పేతురు, “ప్రబు! అన్ అపవిత్ర ఎద్దదున్. సొబతాదూన్, సోయ్ అస్సేటందూను అన్ ఎప్పుడి తినేతన్” ఇస్సా జవాబ్ ఇడ్సాన్.
ముతీ లోపా సెరెకా మన్కన్ అపవిత్ర కలెద్ గని మూతితన కురియెకావి మన్కన్ అపవిత్ర కల్స.
యేసుంద్ ప్రబు ఎద్దద్ ఇసా పేతురుక్ మనుత్ ఇత్ అండెద్, అముదు యేసునున్ పకంఙ్ కొసుత్న అమ్నున్ సెయెంఙ్ ఎద్దెంద్ అని ఇంతెంద్. ప్రబు, దెయ్యంఇన్ ఈగొట్టి తన సుంమెకాద్. ఇదా ఇనుంఙ్ ఎరెంఙ్ తోద్ అర్పులిపూత్.
అప్పుడ్ అద, అంమత్తి అనెక నూనె నేండ్ ఇద్దరుంఙ్ పురలెద్ఎర, నీర్ సెత్న నూనె విరెక రత్త నూనె సుమ్ముత్ కొర్ ఇసా ఇడ్తెర్.
పెర్దుకమ్ ఒక్కొద్ అమ్నున్వై వత్న, అమ్నున్ మొక్కుత్ ఇంతెంద్. ప్రబు, ఇనుంఙ్ మన్న అండినింతె, అన్ సోయ్ కలెంఙ్ సాలతివ.
ఔర్ యేసునే సిసు లోప కొన్సెంమంది కేయ్యు ఒడ్సెట ఔర్ తినేకారున్ ఓల్సార్.
గని అమ్నె అమ్మ ఇంతిన్ అనంఙ్ తోద్ సున్నతి కాయ్ దా ఆమ్నె పేర్ యోహాన్ ఇడెంఙ్.
ఆ పిల్ల, “మాల్క! నువ్వి గుండి అన్సాద్. ఇమ్మత్తి తొడెంఙ్ పోర తోతెద్. ఈ పానం ఈర్ ఇముంఙ్ ఎనంఙ్ రొంబాడద్?
ఒక్కొ లేంఙ్, “పేతురు, సుల్! అందవును అల్గుత్ తిన్” ఇస్సా ఇంతిన్.
పేతురు అవురడ్, యూదు, యూదు ఎర్ససేటర్ ఇనుఙ్ ఒర్కి అంమనాడ్ కలయుత్ అనెఙ్వారెద్, అంమనె ఎల్లంఙ్ సేరెగ్తొద్ ఇస్సా యూదులే న్యాయ సాస్త్రరు ఇట్సద్. ఇంద్ తప్పు ఇస్సా సాట్టముంఙ్ గి ఎర్కాయ్. అనగ్తి ఏ మన్కకున్ జమ్మిల్ద ఇస్సా ఇనెగ్తొద్. అపవిత్ర ఇస్సా ఇనేగ్తొద్ ఇంద్ అనుగు దెయ్యం ఇండ్తిన్.
అదుంఙ్ వలాడి అన్ “ప్రబా! నీ వెనినివ్?” ఈసా వెలుత్ ఓలెఙ అముదు, “అన్ ఇనుఙ్ హింసాకల్ సాత్ నజరేత్ యేసున్” ఇసా అంనడ్ ఇడ్తెంద్.
“ఎ ప్రబు! నీవ్ ఎంద్ ఎన్నివ్?” నీవ్ తక్లిబ్ సియ్యిక యేసునన్ ఎద్దున్ ఇసా ఒక్కొ లెంఙ్ విన్కెవత్తిన్.