3 మంది “సిమ్మన సాంతి అండార్. అర్రి తనయ్ తోద్,” ఇసా ఇడ్స అండాపూడ్ పెట్టెనాడ్ అనెక ఒయ్యెకాద్ వత్తెతి ఔరున్ పొయ్ నాస్ ఒక్కొద్ ఎత్ వర్సాద్ అదుఙి ఔర్ అద్ ఇదదాడ్ గెల్లెంఙ్ సలేర్.
న్యాయ్ సబా “కరాబ్ గున లకెర్, పామ్నె కొవ్వెలర! నీర్ నరకమున్ ఎనంఙ్ గెల్లెంఙ్ సాలతిర్.”
పిల్ల ములంఙ్ సెరెకా వెలంఙ్ కటిన్ ఎర్సాద్. గని, పోరక్ జన్మిల్త వెన్కత్ ఆ పోరక్ ఈ దున్యంఙ్ వతెంద్ ఇన్నెక కుసినడ్ తనుంఙ్ కటిన్ ఎరెకద్ మల్ల ఆది వరెద్.
“విసెటర్ మంది! ఆస్చర్యం సుమ్ముర్! తిక్కుర్! తానుంఙ్ ఇంతె అమ్మె ఈ కలముత్ అన్ ఒక్కొ పని ఇదర్తెన నమ్మెతిర్ ఇసా అన్! మరొకోర్ ఇడ్తె గినా నీర్ నమ్మెర్.”
ఆ దినం తన్నె సోయ్తర్ అమ్నున్ మహిమ కలెంఙ్, ఇస్వద్ ఇట్టార్ ఔరుంఙ్ ఎప్పుడి అనెంఙ్ అముదు వత్తపూడ్ ఇస్వద్ ఇడ్సెటార్ ప్రబునె సన్నిది తన్,
పరలోకముత్ నొందని ఎదా కాస్ సంగమ్ మెర, సదరుంఙ్ న్యాయముర్తి ఎద్ద దెయ్యం మెర సంపుర్నత సుమ్ముత్ నీతి మంతులె ఆత్మ మెర నీర్ వత్తీర్.
ఇంతే సొబత రక్స నేండ్ లక్ససియేం? ఆ గేల్పేకదున్ పేలె ప్రబుదీ ఇడ్తేద్, అదున్ విత్న ఔరున్ వాలడ్ ఆద్ నేండుంఙ్ ఒర్కి పటీన్.
పాప్ దేవదూతు నాయ్ సాయ్సెట దెయ్యం ఔరున్ సంకెలలడ్ సుముత్ సియుత్ గుల్ సిర్మినత న్యాయ్ సటీ ఇట్టెద్