16 ଏମ୍ବାଟି ନା଼ନୁ ଉଜେଏ ହଟି ହିଲଅଁ କି ଉଜେଏ କାମା କିହିହିଲଅଁ, ଏ଼ ବାରେତାକି କ୍ରୀସ୍ତତି ଦିନାତା ବଡପଣ କିହାଲି ଆ଼ଡିଇଁ ।
ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗ ଏ଼ନାଆଁ ଆନ୍ଦେରିତା ୱେସ୍ତାଇଁ ଏ଼ଦାଆଁ ଉଜେଡ଼ିତା ୱେହ୍ଦୁ, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ନାଆଁ ଡ଼ୁଗାନା ୱେଞ୍ଜେରି ଏ଼ଦାଆଁ ଇଲୁ ତୂଡ଼ିୟା ଲାକ ହ଼ଚାନା ୱେହ୍ଦୁ ।
“ଅ଼ଡ଼େ, ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ଆମ୍ବାଆସି ଲ଼କୁ ନ଼କିତା ନାଙ୍ଗେ ୱେ଼କ୍ହାନେସି, ମାଣ୍ସି ମୀର୍ଏସି ଜିକେଏ ମାହାପୂରୁତି ଦୂତୁୟାଁ ନ଼କିତା ୱେ଼କ୍ନେସି ।
ମାହାପୂରୁତି ଜୀୱୁ ନୀଡାଲି ହୀନାୟି; ମାଣ୍ସିତି ଆଙ୍ଗା ଏ଼ନାଆଁ କିୟାଲି ଆ଼ଡେଏ; ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ୱେସ୍ତାତି ବ଼ଲୁ ବାରେ, ସୁଦୁଜୀୱୁ ଅ଼ଡ଼େ ନୀଡିନି ବ଼ଲୁ ।
ସିମନ ପିତର ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ପ୍ରବୁ ଆମ୍ବାଆରି ତା଼ଣା ହାନମି ? କା଼ଲାକା଼ଲାତି ଜୀୱୁତି ବ଼ଲୁ ନୀ ତା଼ଣା ମାନେ ।
ଏ଼ ତାୟି ତାଙ୍ଗିସ୍କା, ଅବ୍ରାହାମ କୂଡ଼ାତି ମୀର୍କା ମା଼ସ୍କାତେରି, ଅ଼ଡ଼େ ମୀ ତା଼ଣାଟି ମାହାପୂରୁଇଁ ଆଜିମାନି ଜୀହୁଦିଆ଼ଆତି ଲ଼କୁତେରି; ମା଼ ତା଼ଣା ଈ ଗେଲ୍ପିଆ଼ନି ବ଼ଲୁ ପାଣ୍ତ୍ୱି ଆ଼ହାମାଞ୍ଜାନେ ।
ମା଼ ପ୍ରବୁ ଜୀସୁ କ୍ରୀସ୍ତତି ଦିନାତା ଏ଼ନିକିଁ ମୀରୁ ଦ଼ହ ହିଲାଆଗାଟାତେରି ଆ଼ଦେରି, ଈଦାଆଁତାକି ଏ଼ୱାସି ମିଙ୍ଗେ ରା଼ନି ଦିନା ପାତେକା ତୀରିକିହା ଇଟାନେସି ।
ଏ଼ଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ହଟିମାଇଁ, ସାମା ଗୁରି ହିଲାଆ ତା଼ଣା ଆ଼ଏ, ନା଼ନୁ ମୁଟିତଲେ କୁତ୍କି ଆ଼ନି ଜୁଜୁ କିହିମାଇଁ, ସାମା ୱାର୍ଇ ଗା଼ଲିତି ୱେ଼ନି ଲ଼କୁଲେହେଁ ଆ଼ଏ ।
ଅ଼ଡ଼େ ମା଼ ପ୍ରବୁ ଜୀସୁ କ୍ରୀସ୍ତତି ଦିନାତା ମା଼ମ୍ବୁ ମୀ ତାକି ବଡପଣ ତ଼ସାଲି ଆ଼ଡିନମି, ଅ଼ଡ଼େ ମୀରୁ ଜିକେଏ ମା଼ ତାକି ବଡପଣ ତ଼ସାଲି ଆ଼ଡିଦେରି, ମୀରୁ ନୀଏଁ ଇଚେକା ପୁଞ୍ଜାନା ବାରେ ପୁନାଆତି ଜିକେଏ ର଼ ଦିନା ମୀରୁ ବାରେ ଡା଼ୟୁ ପାତେକା ପୁଞ୍ଜେରି ଇଞ୍ଜିଁ ନା଼ ଆ଼ସା ।
ନା଼ନୁ ଏମ୍ବାଆଁ ହାନାୟିମାନେ ଇଞ୍ଜିଁ ମାହାପୂରୁ ତା଼ଣାଟି ହୁକୁମି ବେଟାଆ଼ହାନା ହାଚେଏଁ; ଅ଼ଡ଼େ ନା଼ନୁ ଏଟ୍କା କୂଡ଼ାତି ଲ଼କୁତା଼ଣା ଆମିନି ନେହିଁ କାବ୍ରୁ ୱେ଼କ୍ହିମାଇଁ, ଏ଼ଦାଆଁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ୱେସ୍ତେଏଁ, ସାମା ନା଼ ତଲିତି ଅ଼ଡ଼େ ନୀଏଁତି କାମା ଉଜେଏ ଆ଼ଏ, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଆମିନି ଗାଟାରି ମା଼ନି ବେଟାଆ଼ହାଲି ଜ଼ଗେ ନା଼ନୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଟ୍କା କିହାନା ୱେସ୍ତେଏଁ ।
ମିଙ୍ଗେତାକି ନା଼ନୁ କିହାମାନି କାମା ଏଚେ଼ତା ଉଜେଏ ଆ଼ନେ, ମୀ ତାକି ନାଙ୍ଗେ ହା଼ରେକା ଆଜି ହ଼ଚିମାଞ୍ଜାନେ ।
ଏ଼ନିକିହିଁ ମୀରୁ ଏ଼ନାୟି ନେହାୟି ଏ଼ଦାଆଁ ଆ଼ଚାଲି ଆ଼ଡିଦେରି, ଆତିହିଁ ମୀରୁ କ୍ରୀସ୍ତତି ୱା଼ନି ଦିନାତା ସୁଦୁ ଗାଟାତେରି ଆ଼ଦେରି, ଅ଼ଡ଼େ ନିନ୍ଦା ଗାଟାତେରି ଆ଼ଅତେରି,
ଏ଼ଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ଈ କାତାତି ସାତା ଇଞ୍ଜିଁ ଅଣ୍ପିମାଇଁ, ଆମିନି ପ୍ରବୁ ମୀ ତା଼ଣା ଈ ନେହିଁ କାମା ମା଼ଟ୍ହାମାନେସି, କ୍ରୀସ୍ତ ଜୀସୁତି ୱେଣ୍ଡାୱା଼ନି ଦିନା ରା଼ନି ପାତେକା ଏ଼ୱାସି ଏ଼ଦାଆଁ କିନେସି ।
ଇଚିହିଁ ମା଼ ପ୍ରବୁ ଜୀସୁ ୱେଣ୍ଡାୱା଼ନି ଦିନା ତାନି ନ଼କିତା ମା଼ ବା଼ର୍ସୁ, ରା଼ହାଁ କି ଟ଼ପେରି ଏ଼ନାୟି ? ଏ଼ଦି କି ମୀରୁ ଆ଼ଏ ?
ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଏଚେ଼ତା ତାୟିପାରି କିନାସି ମିଙ୍ଗେ ତାୟିପାରି କିୟାନେସି ଅ଼ଡ଼େ ମା଼ ୱା଼ହୁତି କାମା ଉଜେଏତାୟି ଆ଼ହାଡ଼ୟିନେ, ଈଦାଆଁ ଅଣ୍ପାନା ନା଼ନୁ ଜିକେଏ ଅ଼ର୍ହାଲି ଆ଼ଡାଆନା, ମୀ ନାମୁ ଏଚେକା ମାନେ ଇଞ୍ଜିଁ ପୁଞ୍ଜାଲି ତିମତିଇଁ ମୀ ତା଼ଣା ପାଣ୍ତାତେଏଁ ।
ଇଚିହିଁ ମାହାପୂରୁତି ବ଼ଲୁ ଜୀୱୁଗାଟାୟି ଅ଼ଡ଼େ କାମା କିନାୟି ଇଞ୍ଜାଁ ରିକୱାକି ଦା଼ରାଗାଟି ୱାହ୍ନି କାଣ୍ତା କିହାଁ ହା଼ରେକା ୱାସ୍ତାୟି, ଅ଼ଡ଼େ ହିୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ ଜୀୱୁ ଇଞ୍ଜାଁ ହାନ୍ଦୁଲି ଅ଼ଡ଼େ ଡୁମ୍କାତି ନିଜେଡ଼ି ପାତେକା ହ଼ଡାଲି ଆ଼ଡିନେ । ଏ଼ ବ଼ଲୁ ମାଣ୍ସିତି ଡ଼ୁଗାମାନି ଅଣ୍ପୁତି ବାରେ ନୀହାଁୟି କିନାୟି ।
ଇଚିହିଁ ମୀରୁ ନା଼ସା ଆ଼ନି ପା଼ଡ଼େୟିଟି ଆ଼ଏ, ସାମା ଏଚେଲା ନା଼ସା ଆ଼ଆଗାଟି ପା଼ଡ଼େୟିଟି, ଇଚିହିଁ ମାହାପୂରୁତି ଜୀୱୁ ଅ଼ଡ଼େ ବାରେବେ଼ଲା ଡ଼ୟିନି ବ଼ଲୁ ତଲେ ୱେଣ୍ତେ ଜାର୍ନା ଆ଼ହାମାଞ୍ଜେରି ।
ମୂଲୁଏ ଆମ୍ବାଆସି ମାଚେସି, ମା଼ମ୍ବୁ ଏ଼ୱାଣି ବ଼ଲୁ ୱେଞ୍ଜାମାନମି, ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ମା଼ କାନୁ ତଲେ ମେସାମାନମି, ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ନେହିକିଁ ସିନିକିହା ମାନମି ଅ଼ଡ଼େ ମା଼ କେସ୍କାତଲେ ଡୀଗାମାନମି, ଏ଼ ଜୀୱୁଲେହେଁତି ବ଼ଲୁତି କାତା ୱେସିମାଞ୍ଜାନମି ।
ସୁଦୁଜୀୱୁ ଅ଼ଡ଼େ ବୀହା ଆ଼ନି ଡ଼ାଆ ମା଼ଙ୍ଗା ଏଲେଇନୁ, “ୱା଼ମୁ!” ଆମ୍ବାଆସି ୱେନେସି ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଣ୍ମ୍ବାସି, “ୱା଼ମୁ!” ଏ଼ସ୍କି ଗାଟାସି, ୱା଼ପାସି, ଆମ୍ବାଆସି ମ଼ନ କିନେସି; ଏ଼ୱାସି ଜୀୱୁହୀନି ଏ଼ୟୁ ଉଜେଏ ଗସ୍ପେସି ।