14 ମା଼ ପ୍ରବୁ ଜୀସୁ କ୍ରୀସ୍ତ ନାଙ୍ଗେ ଏ଼ନିକିଁ ୱେସାମାଞ୍ଜାନେସି, ଏଲେକିହିଁ ନାଙ୍ଗେ ଦାପେ ଈ ନା଼ ଆଙ୍ଗା ଲେହେଁତି ତୂମୁ ପିସାଲି ଆ଼ନେ,
ସିମନ ପିତର ଏ଼ୱାଣାଇଁ ୱେଚେସି, “ପ୍ରବୁ ନୀନୁ ଆମ୍ବିୟା ହାଜିମାଞ୍ଜି ?” ଜୀସୁ ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ଆମ୍ବିୟା ହାଜିମାଇଁ, ନୀନୁ ନୀଏଁ ନା଼ ଜେ଼ଚ ଜେ଼ଚ ହାଜାଲି ଆ଼ଡଅତି, ସାମା ଡା଼ୟୁ ହାଜି ।”
“ଅ଼ଡ଼େ ନୀଏଁ ନା଼ନୁ ପୁଞ୍ଜିମାଇଁ ମୀରୁ ଅ଼ଡ଼େ ନାଙ୍ଗେ ୱେଣ୍ଡେ ମେସ୍ତଅତେରି । ନା଼ନୁ ମୀ ବାରେ ତା଼ଣା ମାହାପୂରୁ ରା଼ଜିତି କାତା ରେ଼ଜିହିଁ ୱେସାମାଞ୍ଜାଇଁ ।
ମା଼ର ପୁଞ୍ଜାମାନାୟି, ଆମିନି ଦାର୍ତିତି ତୂମୁ ଲେହେଁତି ଇଲୁତା ନୀଏଁ ମା଼ର ବାସା କିହାମାନାୟି, ଏ଼ଦି ନସ୍ତ ଆ଼ତିସାରେ ମାହାପୂରୁ ମାଙ୍ଗେ ଲାକପୂରୁ ର଼ କା଼ଲାକା଼ଲାତି ଇଲୁ ମେଡ଼ି କିୟାନେସି । ଏ଼ଦି ମାଣ୍ସି କେୟୁଟି କେ଼ପିତାୟି ଆ଼ଏ, ମାହାପୂରୁ ତା଼ନୁଏ ଏ଼ଦାନି ଗା଼ଡ଼ିକିତାସି ।
ଇଚିହିଁ ନୀଏଁ ଜିକେଏ ନା଼ ଜୀୱୁ ଗସାଲି ତାକି ୱା଼କ୍ହିମାନି ଲେହେଁ ହେର୍ପି ଆ଼ହିମାନେ, ନା଼ ହା଼ନି ଦିନା ଏଗାୱା଼ତେୟିଏ ।
ନା଼ନୁ ନୀଡାମାନି ପାତେକା ଈ ବାରେ କାତା ତାକି ମିଙ୍ଗେ ସେତ୍ନା କିହାଲି ନା଼ନୁ କିନାୟି ମାନେ ଇଞ୍ଜିଁ ଅଣ୍ପିମାଇଁ ।