22 ଏ଼ୱାସି ଏ଼ନି ପା଼ପୁ ଦ଼ହ କିହାହିଲାଆତେସି କି ଏ଼ୱାଣି ଗୂତିଟି ମିଚି କାତା ଏଚେଲାୱା ହ଼ଚାହିଲାଆତେ ।
ଇଞ୍ଜାଁ ପିଲାତ ନୀହାଁୟି କିନି ଟା଼ୟୁତା କୁଗାମାଚାଟି ତାନି ଡକ୍ରି ତାନି ତା଼ଣା ୱେସା ପାଣ୍ତିତେ, “ଏ଼ ଦାର୍ମୁଗାଟି ମାଣ୍ସିଇଁ ଏ଼ନାଆଁ କିଆନି, ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାଣି ତାକି ନୀଞ୍ଜୁ ଲା଼ଆଁୟାଁ ହାପାନାତା ହା଼ରେକା କସ୍ତ ଆ଼ହାମାଇଁ ।”
“ନା଼ନୁ ଦ଼ହ ହିଲାଆଗାଟାଣି ନେତେରି ହେର୍ପାନା ପା଼ପୁ କିହାମାଇଁ ।” ସାମା ଏ଼ୱାରି ଏଲେଇଚେରି, “ମା଼ଦି ଏମ୍ବାଆଁ ଏ଼ନାୟି ମାନେ ? ଏ଼ଦାଆଁ ନୀନୁ ଅଣ୍ପାମୁ ।”
ଅ଼ଡ଼େ ମା଼ରସା ନୀହାଁୟି ତଲେ ଡଣ୍ତ ବେଟାଆ଼ହି ମାନାୟି, ଇଚିହିଁ ମା଼ କିତି କାମାତି ପା଼ଡ଼େୟି ବେଟାଆ଼ହି ମାନାୟି; ସାମା ଈୱାସି ଏ଼ନି ଦ଼ହ କିହାହିଲଅସି ।”
ଏ଼ଦାଆଁ ମେସାନା ପା଼ସାକ଼ଡ଼ି କ଼ସ୍କା ମୁହେଁ କାଜାସି ମାହାପୂରୁଇଁ ଜହରା କିହିଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଈୱାସି ସାତେଏ ତୀରିଗାଟାସି ମାଚେସି ।”
ଜୀସୁ ନିତନିୟେଲଇଁ ତାନି ତା଼ଣା ୱା଼ହିମାନାଣି ମେସାନା ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣି କାତା ୱେସ୍ତେସି, “ମେହ୍ଦୁ ଈୱାସି ସାତା ତଲେ ଇସ୍ରାୟେଲତି ଲ଼କୁ; ଈୱାଣି ତା଼ଣା ଏ଼ନାୟି ନା଼ଡ଼ିକିନି ବୁଦି ହିଲେଏ ।”
ନା଼ନୁ ପା଼ପୁ ଗାଟାତେଏଁ ଇଞ୍ଜିଁ ମୀ ବିତ୍ରାଟି ଆମ୍ବାଆତେରି ପାର୍ମାଣା କିହାଲି ଆ଼ଡିଦେରି ? ନା଼ନୁ ସାତା ୱେସ୍ତାସାରେ, ନାଙ୍ଗେ ମୀରୁ ଏ଼ନାଆଁତାକି ନାମିମାଞ୍ଜଅତେରି ?
ଇଚିହିଁ କ୍ରୀସ୍ତକି ଇଚାୟି ପା଼ପୁ ହିଲାଆତି ଜିକେଏ, ମାହାପୂରୁ ତାଙ୍ଗେ ମା଼ ତାକି ପା଼ପୁ ଗାଟାଣିଲେହେଁ କିତେସି, ମା଼ର ଏ଼ନିକିଁ ତାନିତଲେ ଆଣ୍ଡାନା ମାହାପୂରୁତି ଦାର୍ମୁତା ଆଣ୍ଡାଲି ଆ଼ଡିନାୟି ।
ଆମ୍ବାଆସି ମା଼ ଦ଼ହ ପୁଞ୍ଜାଲି ଆ଼ଡିନେସି, ଏଲେତି କାଜା ପୂଜେରା ଏ଼ୱାସି ଆ଼ଏ । ସାମା ମା଼ କାଜା ପୂଜେରା, ମା଼ ଲେହେଁ ବାରେୱାକି ତାୟିପାରି ଆ଼ହାମାଚେସି, ଆତିଁଜିକେଏ ଏ଼ୱାସି ପା଼ପୁ କିହାହିଲାଆତେସି
ଏଲେକିହିଁଏ କ୍ରୀସ୍ତ ଜିକେଏ ହା଼ରେକା ଲ଼କୁତି ପା଼ପୁ ଡେ଼କା ଅ଼ହାଲି ରଣ୍ତିଏ ଦେବା ପୂଜା ଆ଼ହାଲି ହେର୍ପାକଡିତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ୱେଣ୍ଡେ ପା଼ପୁ ତାକି ଆ଼ଏ, ସାମା ଆମିନି ଗାଟାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ କା଼ଚାମାନେରି, ଏ଼ୱାରାଇଁ ଗେଲ୍ପାଲିତାକି ତ଼ଞ୍ଜାଆ଼ନେସି ।
ଏ଼ ନା଼ ମୀର୍କା ମା଼ସ୍କାତେରି ମୀରୁ ଏ଼ନିକିଁ ପା଼ପୁ କିଅତେରି, ଈଦାଆଁତାକି ଈ ବାରେ ମୀ ତା଼ଣା ରା଼ଚିମାଞ୍ଜାଇଁ । ସାମା ଆମ୍ବାଆସି ପା଼ପୁ କିନେସି, ଆତିହିଁ ମା଼ ୱାକି ଆ଼ହାନା ଆ଼ବା ତା଼ଣା ବାତିମା଼ଲିନାସି ରଅସି ମାନେସି, ଏ଼ୱାସି ଦାର୍ମୁଗାଟି ଜୀସୁ କ୍ରୀସ୍ତ ।
ମା଼ର ପୁଞ୍ଜାମାନାୟି, କ୍ରୀସ୍ତ ପା଼ପୁ ଡେ଼କା ଅ଼ହାଲି ୱା଼ତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣା ପା଼ପୁ ହିଲେଏ ।
ଏ଼ୱାରି ଗୂତିତା ଏ଼ନି ମିଚି ଜ଼ଲିନାୟି ହିଲେଏ, ଏ଼ୱାରି ଦ଼ହ ହିଲାଆ ଗାଟାରି ।