12 କେତ୍ତଡ଼୍, “ଆମେନ୍ ! ପ୍ରଶଂସା, ଗୌରବ୍, ଜ୍ଞାନ୍, ଦନ୍ୟବାଦ୍, ସମ୍ଭ୍ରମ, କ୍ଷମତା ନୁ ପରାକ୍ରମ୍ ଯୁଗ୍ଯୁଗ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ପାଏମ୍ ଆୟିଣ୍ଡ୍, ଆମେନ୍ !”
ମାକିଂଙ୍କ୍ ତିପାଲ୍ ପରିକ୍ଷାତେ ମୁନ୍ନେ ଆଦାନଙ୍କ୍ ହିମା, ମାତର୍ କାରାପ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ମାକିଂଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼େ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ରାଜ୍ୟ, ପରାକ୍ରମ୍, ଗୌରବ୍ ଯୁଗ୍ଯୁଗ୍ ନିୟାଦ୍, ଆମେନ୍ ।”
ସାର୍ରେ ବିଷୟ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ତିୟାର୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍; ସାର୍ରେ ବିଷୟ୍ ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନୁ ଅନ୍ ଗୌରବ୍ ସେଙ୍ଗେ ଆସ୍ ମିନ୍ଦେ । ଯୁଗ୍ଯୁଗ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ମହିମା ଆୟିଣ୍ଡ୍ । ଆମେନ୍ ।
ଆଲା ଆୟକ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ମିୟାଦ୍ ଆତ୍ମାତେ ଇଚ୍ଛାତେ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇଦାନ୍ୱେଲେ, ଆଗେ ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼୍ ବେଲା ମିଇ ତଡ଼୍ “ଆମେନ୍” କେତିତଣ୍ଡ୍ ? ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ବାତ୍ କେତୁତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ପୁନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ ।
ମିୟାଦ୍ ସାୟେତ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଦ୍ସାରେ ଆଦୁତ୍ତେ । ଆଦିଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଅନୁଗ୍ରହ ମେଣ୍ଡେ ପେର୍କେତାଗାଙ୍କ୍ ଅଦିକ୍ ନାର୍ଗେଆଦାନ୍ ସଙ୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଇଟ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ନାର୍ଗେ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଲେକାମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗୌରବ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ମିୟାଦ୍ ସାରେ ଆଶେ ଅନ୍ ପରୁ ଗାଡ଼୍ସ୍ତଡ଼୍ ନେଃଏସ୍ମିକା ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ବାଦ୍କାଟ୍ ନୁ ମିଡ଼୍ ପାଏମ୍ ଆତ୍ତେ ଶିକ୍ଷା ଲେକାମ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତେ ଗାଟି ସାତ୍ୱାମ୍ ଆୟ୍ମୁଟ୍ । ମିୟାଦ୍ ହୃଦୟ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ତଡ଼୍ ନିଣ୍ଡିଆନି ।
ମିଡ଼୍ ବାକ୍ୟ ବା କାମ୍ତାଗ୍ ବାତେ ବା ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ସାରେ ପ୍ରବୁ ଜିସୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ମାଡ଼ି ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇମୁଟ୍ ।
ମାୱଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡେ ୱେରଣ୍ଡେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗୌରବ୍, ପରାକ୍ରମ୍ ନୁ ଶାସନ୍; ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ତଡ଼୍ ମୁନେତ୍ କନ୍ସ୍ ନେଣ୍ଡ୍ ଯାକ ନୁ ଯୁଗ୍ଯୁଗ୍ ବିରାଜମାନ୍ ଆୟି । ଆମେନ୍ ।
ନାନେ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ଦାନଣ୍ଡ୍; ଡଲିମାତ୍ତାନ୍, ଇତ୍କେ ନାନେ ଇଞ୍ଜେ ଜିୱେ ମିନ୍ଦେନ୍, ଅନନ୍ତ କାଲ ଜିୱେ ମାନ୍ତାନ୍ । ଡଲାନାଦ୍ ନୁ ନର୍କତାଦ୍ କୁଚ୍କାଇ ନା କାୟ୍ଦାଗ୍ ମିନ୍ଦେ ।
ସିଂହାସନ୍ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମୁନେ ୨୪ ଜାନ୍ ବୟସ୍ତେ ନେତାଲଡ଼୍ ନୁ ଆୱୁ ନାଲୁ ପଶୁ ମଡ଼୍କି ମିକା ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଆରାଦାନା ମାଡ଼୍ତା । ଅଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଆମେନ୍ ! ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପ୍ରଶଂସା ମାଡ଼ାଟ୍ ।”