1 ସିଂହାସନ୍ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ତେ ତିନ୍ଦେ କାୟ୍ଦାଗ୍ ନାନେ ୱେରଡ଼୍ ବଇ ଉଡ଼୍ତାନ୍; ତାନ୍ ରେଣ୍ଡ୍ ପାକା ଲେକା ଆଶ୍ମାତ୍ତେ ନୁ ସାତ୍ଟାନ୍ ସିଲ୍ତଡ଼୍ ଆଦ୍ ଲେକା ଆସ୍ମାତ୍ତେ ।
ତାନ୍ କାଇତାଗ୍ ୱେରଡ଼୍ ସୁଦୁରାଦ୍ କୁଲେମ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ବଇ ମାତ୍ତେ । ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ତିନ୍ଦେ ଡ଼େକେ ସମୁଦ୍ର ପରୁ ନୁ ତିନ୍ଦେ ଡ଼େକେ ବୁମ୍ଦେ ପରୁ ୱାଟିମାତ୍ତନ୍ ।
ଅନ୍ ମକମ୍ ଇରା ନୁ ମାନିକ୍ୟ ଲେକାମ୍ ଜିଗ୍ଜାଗ୍ ଆସମାନ୍ନୁଡ଼୍ ନୁ ସିଂହାସନ୍ତିଙ୍କ୍ ମର୍କତ୍ ମଣି ଲେକାମ୍ ୱେରଡ଼୍ ବିମିନ୍ ୱିଲ୍ ପରୁଙ୍କ୍ ମାନ୍ନୁଡ଼୍ ।
ପଶୁକି ସିଂହାସନ୍ତାଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ସାରେଦିନାମ୍ ନାରିଙ୍କ୍ ଗୌରବ୍, ସମ୍ଭମ ନୁ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇସ ତାନାଦ୍ ସ୍ତୁତିପାଟେ ପାରାନ୍ ସମୟତେ,
ଆସୁଙ୍ଗ୍ ସ୍ୱର୍ଗ, ପୃତିବି, ପାତାଲ ନୁ ସମୁଦ୍ରତେ ସାରେ ପଶୁ ନୁ ବିଶ୍ୱତେ ସାରେ ପ୍ରାଣିଙ୍କ୍ ପାଟେ ପାରାନାଦ୍ ନାନେ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍ । ଅଡ଼୍ ପାରମାତ୍ତଡ଼୍, “ସିଂହାସନ୍ତାଗ୍ ପରୁ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରିନ୍ ନୁ ତାନ୍ ମେଣ୍ଢାତ୍ ପ୍ରସଂଶା ମାଡ଼ାଟ୍ । ତାମ୍ ସମ୍ମାନ୍, ଗଉରବ୍ ନୁ ସାତ୍ୱାମ୍ ସାରେ ଦିନା ମାନ୍ତେ !”
ମେଣ୍ଡେ ସିଂହାସନ୍ ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନଣ୍ଡ୍ ଗାରେ ଆଞ୍ଜ୍ ତାନ୍ ତିନ୍ଦେ କାଇଦାଗାଙ୍କ୍ ବଇ ଆତ୍ତେ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ନାନେ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ମେକା ଗଲାଲ୍ ସାତ୍ଟାନ୍ ମୁଦ୍ରାନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ଟେଣ୍ଡ୍ତନ୍ ନୁ ନାଲୁ ପଶୁନ୍ ନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ନାକିଙ୍କ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତନ୍, “ୱାଡ଼େ !”
ଅଡ଼୍ ମେଟାକିଂଙ୍କ୍ ନୁ କାଲ୍କିଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗି କେସମାନ୍ନୁଡ଼୍, “ମା ପରୁରାଲା, ସିଂହାସନତାଗେ କୁଦିମାନ୍ଦାନ୍ ଆ ନାରିନ୍ କଣ୍ଡେତାଗାଙ୍କ୍ ନୁ ମେକା ଗଲାନ୍ କପାମ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ମାକିଙ୍କ୍ ମିଞ୍ଜ୍ପି ନେଏମ୍ ।
ମେକାଗଲାଲ୍ ସାତ୍ଟାନ୍ ସିଲ୍ ଟେଣ୍ଡାନ୍ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ମାତର୍ ଅଦାଗାଣ୍ଟା ଯାକ ସାରେ ଲେଙ୍ଗ୍ ଆୟକଟ କଟମାତ୍ତଡ଼୍ ।