3 ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଅବିଶାପତେ ପାତ୍ର ବାତେବା ବିଷୟ ଆଦ୍ ନଗର୍ତାଗେ ଉଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଦର୍କ । ଇଶ୍ୱର ନୁ ମେଣ୍ଢାଗଲାନ୍ ସିଂହାସନ୍ ଆଦ୍ ନାର୍ଦାଗେ ମିକା ମାନ୍ତେ ନୁ ଆଗେ ତାନ୍ ସେବକ୍ନଡ଼୍ ତାନ୍ ଆରାଦନା ମାଡ଼ିତଡ଼୍ !
ମାଲିକ୍ ସାର୍ଦେ ଆଶେ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଟିକ୍ ମାଡ଼୍ତିନ୍, ନିମ୍ ଲେକେତ୍ ନୁ ବିଶ୍ୱାସ୍ତ ଦାସନି । ନିମ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତେ ଲେକାମ୍ ସୁଦୁର୍ ଦନ୍ତିଙ୍କ୍ କାର୍ବାର୍ ମାଡ଼ି ମାନ୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନି କାୟିଦେ ନାର୍ଗେ ଦନ୍ ୱିଡ଼୍ସିଦ୍ତାନ୍ । ୱାଡ଼ା, ନା ତଡ଼୍ ୱେଡ଼୍କା ମାଡ଼ା ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ଡେବ୍ପାକେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ କେତିତଣ୍ଡ୍, “ଆର୍ ଅବିଶାପ୍ତେ ମାନ୍ଦେ ! ନା ମୁନେକଙ୍କ୍ ଦୁରାମ୍ ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।” ଶୟ୍ତାନ୍ ନୁ ତାନ୍ ଦୂତତେ ପେର୍କେ ଆଦାନଡ଼୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବେଗେ ସାରେଦିନା ନିଡ଼୍ତାନାଦ୍ କିସ୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ, ଆଗେ ଆନୁଟ୍ ।
ବେନ ନା ଦାସ ଆତ୍ଦାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ିତନ୍, ଆଲେକେ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ପେର୍କେ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍; ମେଣ୍ଡେ, ନାନ୍ ବେଗା ମାନ୍ତାନ୍, ଆଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ଆନ୍ତେ ମାନ୍ତନ୍; ବେନ ନା ସେବା ମାଡ଼ିତନ୍, ଆଲେକେ ବାବାଲ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ସମ୍ମାନ୍ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଯଦି ଇଶ୍ୱର୍ ଅନାଗେ ମହିମାନିତ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଲେକେ ଇଶ୍ୱର୍ ମିକା ନାରୁନ୍ପିଲ୍ ଅନାଗ୍ ମହିମାନିତ ମାଡ଼ିତନ୍, ମେଣ୍ଡେ ଯାପେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ମହିମାନିତ ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ମିଇ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପଡ଼ିୟେ ମାଡ଼ି ମେଣ୍ଡନ୍ ଦାମ୍ ୱାଦ୍ତାନ୍, ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ବେନ୍ ପଡ଼ିୟେ ତାଗ୍ ମାନ୍ତାନ୍, ମିଡ଼୍ଆନ୍ନ୍ତେ ଆଗେ ମାନ୍ତିଡ଼୍, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମିଇ ପାକେ ୱାଦ୍ତାନ୍ ।
“ହଁ ବାବା ! ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବେନଡ଼କ୍ ହିତ୍ତିନ୍, ନାନ୍ ବେଗେ ମାନ୍ତାନ୍, ଅଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ଆଦେପୁଟୁଙ୍କ୍ ଆଗେ ନା ତଡ଼୍ ମାନ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଜଗତ୍ ତିଆର୍ ଆଦାନ୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ି ବେନ୍ ଗୌରବ୍ ହିତ୍ତିନ୍, ନାୱାଦ୍ ଆଦ୍ ଗୌରବ୍ ଅଡ଼୍ ବେଲା ଉଡ଼ିତଡ଼୍, ଇଦ୍ ନାୱାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ।
ଅଡ଼୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେସ ମାନ୍ନୁଡ଼୍, “ମାତର୍ ସିଂହାସନ୍ତାଗେ ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ମେକାଗଲା ମାନ୍ ପରିତ୍ରାଣକର୍ତାଲ୍ ।”
ତାନ୍ପେର୍କେ ନାନେ ମାଲ୍ସ୍ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ୱେରଡ଼୍ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ମାନ୍ଦେ; ଆଦିନ୍ ସଂକ୍ୟା ଲେକାନଙ୍କ୍ ଆୟ । ସାରେଜାତି, ନାର୍, ରାଷ୍ଟ ବା ବାଷାବାଦି ନଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ୱାସ୍ମାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ପାଲ୍ସେ ଚକାସିଲା କେର୍ସ୍ ମିକା ନୁ କାଇକିନାଗ୍ ଏତେଲ୍ ମେଟା ପଇସ୍, ସିଂହାସନ୍ ନୁ ମେକାଗଲାଲ୍ ମୁନେ ନିସ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।