1 ପୁନେ ପୁର୍ତିବିତେ ଲେକେତ୍ ସାଡ୍ସାଡ଼ା ଜିୱେତ୍ ଏର୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଇଲ୍କେ ଦୂତ ନ୍ନାକିଙ୍କ୍ ତତେ । ଇଦ୍ ଇଲିକେ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ମେଣ୍ଢେ ମେୟ୍ତାନଣ୍ଡ୍ ସିଂହାସନ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ପେଇସ୍
ଯଦି ଇଶ୍ୱର୍ ଅନାଗେ ମହିମାନିତ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଲେକେ ଇଶ୍ୱର୍ ମିକା ନାରୁନ୍ପିଲ୍ ଅନାଗ୍ ମହିମାନିତ ମାଡ଼ିତନ୍, ମେଣ୍ଡେ ଯାପେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ମହିମାନିତ ମାଡ଼ିତନ୍ ।
“ବାବା ନାୟାଗ୍କଞ୍ଜ୍ ନାନ୍ ମିଇ ଗାର୍ରେ ବେନ ସାହାଜ୍ୟ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ରଅତିତାନ୍, ବାବା ନାୟାଗ୍କଞ୍ଜ୍ ପେଇତାଦ୍ ଆଦ୍ ସତ୍ ଆତ୍ମା ୱାତ୍କେ ନା ବିଷୟ୍ତେ ସାକ୍ଷି ହିଦ୍ତା;
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ବେନ୍ ଏର୍ ହିଦ୍ତାନ୍, ଆଦ୍ ବେନମେଣ୍ଡେ ଉନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ମେଣ୍ଡେ ଉନ୍ଦେୱାୱ, ବେଲାନ୍ ନାନ୍ ହିସମାନ୍ଦାନ୍ ଏର୍ ଅନ୍ ହୃଦୟ୍ତାଗ୍ ୱେରନ୍ ଜିୱୁନ୍ ହିଦାନଣ୍ଡ୍ ନିର୍ଜତେ ପରିନତ ଆଦ୍ତେ, ଆଗାଙ୍କ୍ ଉତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଜିୱେଦର୍କିତ୍ ।”
ଜିସୁ ତାମ୍ ବାବାନ୍ ତିନ୍ଦେପାକ୍ ତେଦିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ନୁ ବାବାନ୍ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଲେକାମ୍ ଅନାଗାଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ପାଏମ୍ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଇଞ୍ଜେ ମିଡ଼୍ ବାଆତେ ଉଡ଼ୁତିଡ଼୍ ନୁ କେଞ୍ଜୁତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଦ୍ ଦାନ । ଆଦ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମା ପର୍ର ତସିସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ବାତ୍ସାରେ ଯାପେ ଗଟେମ୍ ଆଦାଙ୍କ୍ ଅଦୁତ୍, ଇଶ୍ୱର୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ପାକେ କେସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ଅନାଦ୍ ୱେରଡ଼୍ ବିବରଣି ଇଦ୍ ବଇତାଗ୍ ଲେକାଆତ୍ତେ । ଆଦ୍ ସାରେ ବିଷୟ ତାନ୍ ଦାସନଡ଼୍କ୍ କେତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ କ୍ରିଷ୍ଟ ୱେରଣ୍ଡ୍ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତଙ୍କ୍ ରସ୍ମିକା ତାନ୍ ଦାସ ଯୋହନ୍ତିଙ୍କ୍ ଆଦ୍ କେତ୍ତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ଆଦ୍ ଅନ୍ ଗୌରବ୍ତେ ଜିକ୍ମିକ୍ ମାତ୍ତେ ଅଦିନ୍ ୱେସ୍ ଗାଟି ଦାମ୍ତୱୁ ମଣି ନୁ ପଡ଼୍ତେ ଦର୍ପନ ଲେକାମ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ମିକା ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତନ୍, “କାମ୍ ସାରେ ମାଇଆତ୍ତେ । ନାନେ ଆରାମ୍ ନୁ ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍, ଆଦି ନୁ ଅନନ୍ତ । ବେନଙ୍କ୍ ଏର୍ ଉନ୍ଦେୱାକ୍କେ, ଜିୱେତ୍ ଲେକେତାଦ୍ ଏର୍ ନିର୍ଜର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ନାନେ ଅଙ୍କ୍ ଆସାମ୍ ଉନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଇଦ୍ତାନ୍ ।
ସାତ୍ଟାନ୍ ଅନ୍ତିମ୍ ମଆମାରି ପୁର୍ଣ୍ଣ ସାତ୍ଟାନ୍ ପାତ୍ର ପଇସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାତ୍ଟାନ୍ ଦୂତନ୍, ନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନା ପାକେ ୱାସ୍ କେତ୍ତନ୍, “ୱାଡ଼ା, ମେଣ୍ଢାଗଲାନ୍ ମୁତେଙ୍କ୍ ନବବଦୁଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିତିନ୍ ।”
ପବିତ୍ରଆତ୍ମା ନୁ ଆଦ୍ ନବବଦୂ କେତୁତନ୍, “ୱାଡ଼େ !” ଶ୍ରବଣକାରି ସାରେତଡ଼୍ ମିକା କେତିତଡ଼୍, “ୱାଡ଼େ !” ଯେ ବେନ ଉନ୍ଦେୱାତେନଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ । ଜିୱେତେ ଏର୍ ଉନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ବେନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛାମାତ୍କେ, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାସ୍ ବିନାମୁଲ୍ୟତେ ଆଦ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।
ଦୂତ ନାକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ଇୱୁସାରେ ଗଟି ନିଜାମ୍ ନୁ ନିର୍ବରଯୋଗ୍ୟ । ବାତା ଚିଟ୍ପାଟ୍ ଗଟେମ୍ ଆଦ୍ତେ, ଆଦ୍ ତାନ୍ ସେବକ୍ନଡ଼୍କ୍ କେତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବାବବାଦିଡ଼୍ ଆତ୍ମାତେ ଜ୍ଞାନ୍ ଇସମାନ୍ଦାନ୍ ଇଶ୍ୱର ତାନ୍ ଦୂତଙ୍କ୍ ରସ୍ମିନ୍ତେଣ୍ଡ୍ ।”
ନାନେ ବେଲାନ୍ ଜିଡ଼ି ମିକା ନା ବାବାନ୍ ତଡ଼୍ ତାନ୍ ସିଂହାସନ୍ତାଗେ କୁଦିମିନ୍ଦେନ୍, ବେନଡ଼୍ ୱେର୍ତଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ସାରେତଡ଼୍କ୍ ନାନେ ଟିକ୍ ଆଦେଲେକାମ୍ ନାୟାଦ୍ ସିଂହାସନ୍ତାଗ୍ ନା ଗାରେ କୁଦାନଙ୍କ୍ ଅଦିକାର୍ ଇଦ୍ତାନ୍ ।
ଆସୁଙ୍ଗ୍ ସ୍ୱର୍ଗ, ପୃତିବି, ପାତାଲ ନୁ ସମୁଦ୍ରତେ ସାରେ ପଶୁ ନୁ ବିଶ୍ୱତେ ସାରେ ପ୍ରାଣିଙ୍କ୍ ପାଟେ ପାରାନାଦ୍ ନାନେ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍ । ଅଡ଼୍ ପାରମାତ୍ତଡ଼୍, “ସିଂହାସନ୍ତାଗ୍ ପରୁ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରିନ୍ ନୁ ତାନ୍ ମେଣ୍ଢାତ୍ ପ୍ରସଂଶା ମାଡ଼ାଟ୍ । ତାମ୍ ସମ୍ମାନ୍, ଗଉରବ୍ ନୁ ସାତ୍ୱାମ୍ ସାରେ ଦିନା ମାନ୍ତେ !”
ତାନ୍ପେର୍କେ ସିଂହାସନ୍ତେ ନାଡ଼୍ମେ ମୁନେଙ୍କ୍ତାୱୁ ନାଲୁଟାନ୍ ପଶୁ ନୁ ବୟସ୍ତେ ନେତାଲଡ଼୍ଆଗାଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ନିସ୍ ମାନ୍ଦାନାଦ୍ ଉଡ଼୍ତାନ୍ । ମେଣ୍ଡେ ଡଲ୍ତେ ଲେକାମ୍ ଏର୍କେ ଆୟ୍ନୁଡ଼୍ । ଆଦିନାୱୁ ସାତ୍ଟାନ୍ କଅକ୍ ନୁ ସାତ୍ଟାନ୍ କଣ୍ଡା ମାତ୍ତା । ଆୱୁ କଣ୍ଡା ପୁରା ପୃତିବିତାଗ୍ ରହସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସାତ୍ଟାନ୍ ଆତ୍ମା
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ, ସିଂହାସନ୍ ନାଡ଼୍ମେ ମାନ୍ଦାନ୍ ମେକାଗଲାଲ୍ ଆୱିନ୍ ଗଲାଲ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ଆଦ୍ ଜିୱେମାନ୍ଦାନ୍ ଏର୍ଦେ ଗାର୍ରେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆର୍ ତଅସଡ଼୍ ଆଦ୍ତନ୍ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କଣ୍ଡାନାଗାଙ୍କ୍ ସାରେ କାଣ୍ଡେଡ଼୍ ଉଞ୍ଜ୍ପିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”