4 ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍ କଣ୍ଡାନ୍ କାଣ୍ଡେଡ଼୍ ସାରେ ଉଞ୍ଜ୍ପିତ୍ତନ୍ । ଡଲାନାଦ୍, ଦୁକାମ୍, କେୟାନାଦ୍ ବା କଷ୍ଟ, ମେଣ୍ଡେ ନଦାନାଦ୍ ମାନ୍ନ । ସାରେ ପାଃନ୍ତେଲାଦ୍ ବିଷୟ ମାଇଆତ୍ତେ ।”
ମାବ୍ ନୁ ପୃତିବି ନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତେ ସିନା; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନା ଗଟ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ଲୋପ୍ ପାହେମ୍ ଆୟ୍ୟ ।
ତେର୍ତେପେର୍କେ ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍ ଶତ୍ରୁଡ଼୍ ଡଲ୍ତାଦ୍, ଆଦ୍ ମିକା ଆରେମ୍ ଆଦ୍ତେ ।
ମେଣ୍ଡେ, ବେନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ସଂସାର୍ତେ ବିଷୟ୍ତାଗ୍ ମୁଡ଼୍ନ୍ଦି ମାନ୍ଦାନ୍ ଲେକାମ୍ ମାନିଡ଼୍, ଅଡ୍ ପଇତ୍ ଇଲ୍ୱେ ନାରୁଡ୍ ଲେକେତ୍ ମାନିଡ୍; ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଦ୍ ବୁଦ୍ତାଦ୍ ରୁପ ବାଦ୍ଲେମ୍ ଆସମିନ୍ଦେ ।
କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ତଡ଼୍ କାଇଲ୍କେ, ନାରୁନାଦ୍ ପୁନେ ତିଆର୍ ଆଦ୍ତେ । ପାଃନ୍ତେ ବିଷୟସାରେ ମାଇ ଆଦ୍ତେ, ପୁନେତାଉ ତିଆର୍ ଆଦ୍ତେ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁ କେତିତଣ୍ଡ୍, “ଅଡ଼୍ଆଗାଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ପେଇସ୍ ୱାଡ଼ାଟ୍, ଅଡ଼୍ଆଗାଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ୱେରେ ଆୟ୍ମୁଟ୍ । ଅଶୁଚି ବିଷୟ ତଡ଼୍ ସମ୍ପର୍କ ନେହେମାଟ୍, ଆଲେକେ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ନେଃଏତିତାନ୍,
ଇଗାଙ୍କ୍ ନିଜାମ୍ ଯେ, ଅଣ୍ଡ୍ “ମେଣ୍ଡଅନ୍ଦାମ୍,” ବାତ୍ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍, ଅଦିନ୍ତଡ଼୍ ସୃଷ୍ଟିତାଦ୍ ସାର୍ରେ ବିଷୟ୍ ୱାଡ଼୍କି ଦଂସ ଆଦ୍ତା । ବେନ୍ସାର୍ରେ ବିଷୟ୍ ୱାଡ଼୍ସ୍କାନଙ୍କ୍ ଆୟ, ଆୱୁ ଗାଡ଼୍ସ୍ ଆସ୍ ମାନ୍ତା ।
ଇତ୍କେ ପ୍ରବୁନ୍ ଦିନାମ୍ ଡଙ୍ଗାଲ୍ ଲେକାମ୍ ୱାଦ୍ତେ । ଆଦ୍ ଦିନେ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ ଲୋପେ ମୟଲ୍ ମାୟିଆଦ୍ତେ । ମୟଲ୍ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଗ୍ରହ ନୁ ଉକାକ୍ କାର୍ୱି ଦ୍ୱଂସ ଆଦ୍ତା । ପୃତିବିତଡ଼୍ ତାନାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେ ବିଷୟ୍ତଡ଼୍ ବିନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତେ ।
ନାରୁନ୍ ଜଗତ୍ ନୁ ତାନ୍ ବେନ୍ ସାରେ ବିଷୟ୍ କାମନା ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଆଦ୍ ସାରେ ବିନଷ୍ଟ ଗଟେମ୍ ଆଦ୍ତେ, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ବେନଆଇ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଇଚ୍ଛା ପାଲନ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ବା ଡଲଣ୍ଡ୍ ।
ଆଦ୍ ସମୟତେ ସମୁଦ୍ର ଆଶେତେ ଡଲ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ତେଦି ୱାତ୍ତଡ଼୍ । ପାତାଲ୍ ପୁରିତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଡଲ୍ତେ ନଡ଼୍ ମିକା ପେଇସ୍ ୱାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜତ୍ ମାଡ଼୍ତେ କାମ୍ ଲେକାମ୍ ବିଚାର୍ ଆତ୍ତେ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ଡଲାନାଦ୍ ନୁ ପାତାଲ ପୁରିତାଗ୍ କିସ୍ ସାୱୁଡ଼େତାଗ୍ ଏସାଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ । ଇଦ୍ ଡଲାନାଦ୍ ଇତ୍କେ କିସ୍ତାଦ୍ ସାୱୁଡ଼େ, ଦ୍ୱିତିୟ ଡଲାନାଦ୍ ।
ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍ ନାନେ ୱେରଡ଼୍ ପୁଃନେ ମାବ୍, ପୁଃନେ ମୟଲ୍ ନୁ ପୁଃନେ ପୃତିବି ଉଡ଼୍ତାନ୍ । ପାଃନ୍ତେ ମୟଲ୍, ମାନ୍ତେ ପୃତିବି ନୁ ସମୁଦ୍ର ସାରେ ଆତ୍ତା ।
ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଅବିଶାପତେ ପାତ୍ର ବାତେବା ବିଷୟ ଆଦ୍ ନଗର୍ତାଗେ ଉଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଦର୍କ । ଇଶ୍ୱର ନୁ ମେଣ୍ଢାଗଲାନ୍ ସିଂହାସନ୍ ଆଦ୍ ନାର୍ଦାଗେ ମିକା ମାନ୍ତେ ନୁ ଆଗେ ତାନ୍ ସେବକ୍ନଡ଼୍ ତାନ୍ ଆରାଦନା ମାଡ଼ିତଡ଼୍ !
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ, ସିଂହାସନ୍ ନାଡ଼୍ମେ ମାନ୍ଦାନ୍ ମେକାଗଲାଲ୍ ଆୱିନ୍ ଗଲାଲ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ଆଦ୍ ଜିୱେମାନ୍ଦାନ୍ ଏର୍ଦେ ଗାର୍ରେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆର୍ ତଅସଡ଼୍ ଆଦ୍ତନ୍ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କଣ୍ଡାନାଗାଙ୍କ୍ ସାରେ କାଣ୍ଡେଡ଼୍ ଉଞ୍ଜ୍ପିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”