1 ତାନ୍ପେର୍କେ ନାନେ ମେଣ୍ଡ୍ ୱେରଡ଼୍ ଦୂତତିଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଡ଼ିଗିୱାଦାନାଦ୍ ଉଡ଼୍ତାନ୍ । ଆଦ୍ ମହାକ୍ଷମତାପନ୍ ମାତ୍ତେ ନୁ ତାନ୍ କାନ୍ତି ସାରେ ପୃତିବିତିଙ୍କ୍ ୱେସ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ନୁଡ଼୍ ।
ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମାବ୍ତାଗ୍ ୱାର୍ରସୁତ୍ ୱେରଡାଗାଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ପାକ୍ ୱେସ୍ ଇଦ୍ତା, ନାରୁଡ଼୍ ପିଲେ ତାମ୍ ଦିନାତେ ଆଦ୍ଲେକାମ୍ ତଅନ୍ଦିତଣ୍ଡ୍ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ପାପଆତ୍ମା ହେକାମ୍ ଆଦ୍ତେ; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେସୁଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ ୱାଦ୍ତନ୍, ଅନ୍ ତାନ୍ ମକମ୍ତେ ନେହେସ୍କାନାଲ୍ଦ୍ ତଡ଼୍ ଦଂସ ମାଡ଼ିତନ୍, ନୁ ଅନ୍ ଜାଜଲ୍ଲ୍ୟମାନ୍ ଦିନ୍ ଏୱୁକେ ୱିଡ଼୍ସି ଆଦ୍ତନ୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କ ନାନେ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ମେଣ୍ଡ୍ ଅର୍ତୁନ୍ ପରାକ୍ରାନ୍ତ ଦୂତ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଡ଼ିଗ୍ଗି ୱାଦୁତନ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ମାବ୍ତାଗ୍ ଲେକେତ୍ ଆସ୍ମାନ୍ନୁନ୍ ନୁ ମାବ୍ତେ ବିମିନ୍ ୱିଲ୍ ତାନ୍ ତାଲେତିଙ୍ଗ୍ ତିଡ଼ିଇ ମାନ୍ନୁଡ଼୍ । ଅନ୍ ମକମ୍ ପଡ଼ଦ୍ ଲେକାମ୍ ନୁ ଡ଼େକା କିସ୍ ଗୁଞ୍ଜେ ଇନା ତନ୍ଦମାନ୍ନୁ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ସାତ୍ଟାନ୍ ଗିନା ପଇତ୍ତେ ସାତ୍ଟାନ୍ ଦୂତନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନାୟାଗ୍ ୱାସ୍ କେତ୍ତନ୍, “ୱାଡ଼େ ! ନାର୍ଗେ ଇଲ୍କେ ଗାର୍ରେ ତିଆର୍ ଆତ୍ତେ ବେସ୍ୟା ଲେକାମ୍ ଆଦ୍ ବାଡ଼୍ୟେ ନଗର୍ତିଙ୍କ୍ ବେଲା ଶାସ୍ତି ଆଦ୍ତେ, ଆଦ୍ ତଅତିତାନ୍ ।
ଦୂତ କେତ୍ତେ, “ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ କାବା ଅଦୁତିନ୍ ?” ଆଦ୍ ନାଟାଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ସାତ୍ଟାନ୍ ତାଲା ନୁ ଦସ୍ଟାନ୍ କଅକ୍ ସାରେ ତାନ୍ ୱାଦାନ୍ ପଶୁତେ ମିଞ୍ଜ୍ତେ ରଅସ୍ୟ ନାନେ ମିକିଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍, କେଞ୍ଜା !
ନାର୍ଦିଙ୍କ୍ ୱେସ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ପଡ଼୍ଦ୍ ବା ନେଲ୍ଞ୍ଜ୍ ଇଲ୍ଲେ, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱରତେ ଗୌରବ୍ତେ ୱେସ୍ ଆଦ୍ତେ ମେଣ୍ଡେ ମେଣ୍ଢାମେୟ୍ତାନଣ୍ଡ୍ ଆଦୁତଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ ନାର୍ଦେ କୁପି ।