5 ଆସୁଙ୍ଗ୍ ନାନେ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍, ଏର୍ଦେ ଦାୟିତତେ ମାନ୍ଦାନ୍ ଦୂତ କେତୁତେ, “ନିମେ ପବିତ୍ର, ନିମେ ଇଞ୍ଜେ ନୁ ସାରେଦିନାତ୍ତନ୍; ନିମେ ଟିକ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼୍ତିନ୍ ।
ହୋ ଦାର୍ମିକ୍ ବାବା ! ଜଗତ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ପୁନନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ପୁତ୍ତାନ୍; ମେଣ୍ଡେ ନିମ୍ ଯେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ରହତି, ଆଦ୍ ଇଡ଼୍ ପୁତ୍ତଡ଼୍;
ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ନିଜର୍ ଗାଡ଼୍ସ୍ ନୁ ବାଦ୍ଲେମ୍ ଆୟ୍ୱାଦ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ଲେକାମ୍, ବେନ୍ ଦିନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଦ୍ ନ୍ୟାୟ ବିଚାର୍ ଆଦ୍ତେ, ଆଦ୍ କପାମ୍ ଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମିଡ଼୍ ନିଜେ କପାମ୍ ଗାଡ଼୍ସୁତିଡ଼୍;
ଯଦି ମାନାଡ଼୍ ଦାର୍ମାମ୍ ଇଲ୍ୱେ ନାରୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଦ୍ ଦାର୍ମାମ୍ତିଙ୍କ୍ ସାମାନ୍ ପ୍ରମାଣ୍ ମାଡ଼ିତାଡ଼୍, ଆଲେକେ ମାନାଡ଼୍ ବାଆତେ କେତିତାଡ଼୍ ? ବେନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ କପାମ୍ତାଦ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବାଆତେ ଦାର୍ମାମ୍ ଆୟ୍ୟଣ୍ଡ୍ ? ନାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଇନା କେତୁତାନ୍ ।
ଯୋହନ୍ ଏସିଆ ପ୍ରଦେଶ୍ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାତ୍ଟାନ୍ ମଣ୍ଡଲିକିଙ୍କ୍ ନମସ୍କାର୍ କେତୁତଣ୍ଡ୍ । ବବିଷ୍ୟତ୍, ମୁନେତ୍ ନୁ ଇଞ୍ଜେତାଦ୍ ଜିୱେମାନ୍ଦାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍, ତାନ୍ ସିଂହାସନ୍ ମୁନେ ସାତ୍ଟାନ୍ ଆତ୍ମା,
ପ୍ରବୁ ସାରେତିଙ୍ଗ୍ ଶକ୍ତିମାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ କେତିତନ୍, “ନାନେ ଆରାମ୍ ନୁ ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍,” ଅଣ୍ଡ୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ମାତ୍ତନ୍, ମେଣ୍ଡେ ଇଞ୍ଜେବା ମିନ୍ଦେନ୍, ମେଣ୍ଡେ ବବିଷ୍ୟତ୍ତେ ୱାଦ୍ତନ୍ ।
କେତ୍ତଡ଼୍, “ଆ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଇଶ୍ୱର୍, ନିମେ ଅତିତ୍ ନୁ ବର୍ତମାନ୍ ! ମାମେ ନିକିଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇଦୁତମ୍; ବାତିଙ୍କ୍ ନିମେ ମହାଶକ୍ତିତେ ରାଜ୍ୟତେ ଦାୟିତ୍ୱ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼୍ତିନ୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ତୃତିୟ ଦୂତନ୍ ପାତ୍ରତାଗ୍ ବାତେ ମାତ୍ତେ, ଆଦ୍ ଆ ବେଡ଼େମ୍ ବା ଇଲ୍କାନାଗ୍ ତସ୍ସିତ୍ତନ୍ ନୁ ଆଦିନ୍ ସାରେତେ ଏର୍ ନେତୁର୍ତେ ପରିଣତ ଆତ୍ତେ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ, ନାନେ ବେଦିତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍, “ପ୍ରବୁ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ! ମିୟାଦ୍ ବିଚାର୍ ନେଲା ନୁ ନ୍ୟାୟସଙ୍ଗାତେ ।”
ତାନ୍ ବିଚାର୍ ନିଜାମ୍ ନୁ ନ୍ୟାୟଚିତ୍ । ବ୍ରଷ୍ଟାଚାର୍ତେ ପୃତିବିତିଙ୍କ୍ କାରାପ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ଦାର୍ୟାନଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ନାର୍ଗେ ଦଣ୍ଡ୍ କଷ୍ଟ ମାଡ଼୍ତନ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଦାସନଡ଼୍କ୍ ଆୱୁକି ମାନ୍ନାଙ୍କ୍ ଅଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଶାସ୍ତି ଇତ୍ତନ୍ ।”
ସାରେ ପ୍ରାଣୀନ୍ ଆରୁଲାକା ରେକା ମାତ୍ତା ଆୱୁ ବାଇଦେ ନୁ ଲୋପେ ମିକା କଣ୍ଡା ମାତ୍ତା । ଆୱୁ ନାର୍କା ପାୟାଲ୍, ରମକଟ୍ ପାଟେ ପାରମାତ୍ତା, “ପବିତ୍ର, ପବିତ୍ର, ପବିତ୍ର, ସାରେତିଙ୍କ୍ ଶକ୍ତିମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଇଶ୍ୱର୍ ! ମୁନେକଞ୍ଜ୍ ଇଞ୍ଜେଆନା ବେନ ସାରେଦାମ୍ ବିଦ୍ୟାମାନ୍ ନୁ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦାମ୍ ବେନ ୱାଦ୍ତନ୍ ।”
ଅଡ଼୍ ଗାଟିଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତା, “ସାରେଦାମ୍ ପବିତ୍ର ନୁ ସତ୍ୟତେ ପ୍ରବୁ ଇଶ୍ୱର୍ ! ପୃତିବିତାଗ୍ ବେନଡ଼୍ ମାନାଙ୍କ୍ ଆଉକି ମାତ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ି ଶାସ୍ତି ଇଦାନଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେସ୍କେ କାଲାମ୍ ଲେଟ୍ ମିନ୍ଦେ ?”