6 ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍, ତାନ୍ ପେଦେର୍ ନୁ ତାନାଦ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ପଡ଼ିୟେ ନୁ ସ୍ୱର୍ଗବାସି ସାରେତଡ଼୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଅବିଶାପ୍ ଇଦାଙ୍କ୍ ଆତ୍ତେ ।
ଆରେ ତାଡ଼ାମ୍ ବଂଶତ୍ କପାତ୍ ନାରୁଡ଼ି ! ନିଜେ କପାମ୍ ଆସ୍ ମିଡ଼୍ ବାତେଏ ସାୟେ ଗଟ୍ କେତ୍ପାର୍ତିଡ଼୍ ? ହୃଦୟ୍ତେ ହେର୍କା ମକମ୍ ଇସ୍ ପେହିତିତ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ହୃଦୟ୍ତାଗ୍ କାରାପ୍ ଚିନ୍ତେ, ଆୱୁକାନାଦ୍, ବ୍ୟାବିଚାର୍, ଲାଞ୍ଜେକାମ୍, ଚୋର୍ଯ୍, ମିଚ୍ କେତାନାଦ୍ ନୁ ନିନ୍ଦ୍ ପେଇତିତ୍;
ମେଣ୍ଡେ, ଆଦ୍ ବାକ୍ୟ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ପଇତେ, ମେଣ୍ଡେ ଅନୁଗ୍ରହ ନୁ ସତ୍ତେ ନିଣ୍ଡି ମାନ୍ ଲୋପେ ବାସେ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ବାବାନାଗାଙ୍କ୍ ୱାତ୍ ୱେରଡ଼୍ ଇଞ୍ଜ ମାର୍ଦେ ମହିମା ଲେକାମ୍ ମାମ୍ମେ ଅନ୍ ମହିମାତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼୍ତମ୍ ।
ଅଡ଼ାଦ୍ ପାୟୁର୍ କୁଲେମ୍ ଆତ୍ତେ ସମାଦି, ଅଡ଼୍ ନିଜେତ୍ ୱେଞ୍ଜେର୍ ତଡ଼୍ ଚଲନା ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଡ଼୍, ଅଡ଼ାଦ୍ ଇୱିଡ଼୍ ମଦଲ୍ ତାଡ଼ାମ୍ତାଦ୍ ୱିସାମ୍ ମିନ୍ଦେ;
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଇଚ୍ଛାତେ ମାର୍ ନିଜେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପୁରା ରୁପ୍ ପୟ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମାତର୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ଲେକାମ୍ କ୍ରିଷ୍ଟନାଗେ ସ୍ୱର୍ଗୀୟସମ୍ପତି ଲେକାତ୍ ଗୁନାମ୍ ନାର୍ଗେ ନିଣ୍ଡି ମିନ୍ଦେ ।
ଆଦେଲେକାମ୍ ଅରଟ୍ ସେୱା ମାଡ଼ାନ୍ ବାକ୍ଡ଼ା ମାତ୍ତେ । ଆଦିଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର ବାକ୍ଡ଼ା ଇଞ୍ଜ କେତ୍ତଡ଼୍ । ଇଗା କୁପି ୱାଟାନ୍ ପଡିୟା, ଅରଟ୍ ଟେବୁଲ୍ ନୁ ଟେବୁଲ୍ତେ ପର୍ର ଇଶ୍ୱରନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମାନାଡ଼୍ ଇତ୍ତାୱ ରୂଟି ମାତ୍ତା ।
ବାତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ଡ଼୍, ଇଦ୍ରକମ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ପବିତ୍ର ପଡ଼୍ୟେତାଗ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଦ୍ ବାତ୍ବା ନିଜାତାଦ୍ ବିଷୟ୍ତେ ଅନୁରୁପ୍ ଆୟ । ଅଣ୍ଡ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ ପାକେ ଇଞ୍ଜେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମୁନେ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ଅଡ଼୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ବାବବାଦି ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଗାଟିଲେଙ୍ଗ୍ଦେ ଇଦ୍ ଗଟ୍ କେସମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରଡ଼୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଡ଼୍, “ଇଗେ ୱାଡ଼ାଟ୍ !” ଅଡ଼୍ ଶତ୍ରୁନଡ଼୍ ଉଡ଼ଉଡ଼, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମାବ୍ନେକି ମିକା ସ୍ୱର୍ଗତା ଆତ୍ତେ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗ ନୁ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେତଡ଼୍ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ । କିନ୍ତୁ ଆୟ ! ବୁମ୍ତେ ଏର୍ ବୁମ୍ ସାରେ ! ମିୟାଦ୍ ଦଶା ଗାଟି ବୟଙ୍କାର୍ ! ଇଞ୍ଜେ ଶୟତାନ୍ ମୀଇ ପାକେ ନୁ ଆଦ୍ ଗାଟି କପାମ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ପୁତ୍ତନ୍, ତାନ୍ ଦିନାମ୍ ପୁରା ଅଦୁତ୍ ।”
ତାନ୍ ପେର୍କେ ସ୍ୱର୍ଗଦ୍ୱାର୍ କୁଲା ଆଦାନାଦ୍ ନାନେ ଉଡ଼୍ତାନ୍ । ଆଗେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାନ୍ଦାନ୍ ସୂଚକ୍ ତମ୍ୱୁ ମାତ୍ତେ ।
ଆ ସ୍ୱର୍ଗତେ ନାରୁଡ଼ି ! ଆଦ୍ ଦଂସ ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ । ଆ ସାଦୁ ନାରୁଡ଼ି; ପ୍ରେରିତ୍ ଶିଷ୍ୟ ନୁ ବାବବାଦିନଡ଼୍ ! ୱେଡ଼୍କେ ମାଡ଼ାଟ୍, ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ମୀଇ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ବାତ୍ତେ ମାଡ଼ି ମାତ୍ତନ୍, ଅଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ଶାସ୍ତି ଇତ୍ତନ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ସ୍ୱର୍ଗସିଂହାସନ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ଗଟ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଇଞ୍ଜେ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେ; ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍ ତୋଡ଼୍ ମାନ୍ତନ୍ ନୁ ଅଡ଼୍ ତାନ୍ ନିଜେତେ ନାରୁଡ଼୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼୍ତଡ଼୍ ମାନ୍ତନ୍ ନୁ ଅଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଆଦ୍ତନ୍ ।
ଇଦ୍ ସମୟତେ ନାନେ ୱେରଡ଼୍ ଦୃଶ୍ୟ ଉଡ଼୍ତାନ୍ । ସ୍ୱର୍ଗତାଗେ ୱେରଡ଼୍ ଦ୍ୱାର୍ କୁଲେମ୍ ଆସ୍ମାନ୍ନୁଡ଼୍ ନୁ ତୂରି ଲେଙ୍ଗ୍ ଇନା ୱେରଡ଼୍ କଣ୍ଠଲେଙ୍ଗ୍ ଦାଗାଙ୍କ୍ ନାକିଙ୍କ୍ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ୍ ଦର୍କ୍ତେ; “ଇଗେ ତେଦି ୱାଡ଼େ । ଇଦିନ୍ ପେର୍କେ ବାତ୍ସାରେ ଗଟେମ୍ ଆଦାଙ୍କ୍ ଅଦୁତ୍, ଆଦ୍ ନାନେ ନିକିଙ୍କ୍ ତଅତିତାନ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ ସିଂହାସନ୍ତାଗେ ସାରେପାକା ତିଡ଼୍ଆସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ଚବିଶ୍ଟାନ୍ ସିଂହାସନ୍ତାଗେ ଚବିଶ୍ ଜାନ୍ ବୟସ୍ତେ ମଣ୍ଡଲିତେ ନେତା ଆଗେ ମାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ପାଣ୍ଡେଲାଉ ସିଲେ କେର୍ସ୍ ମାନ୍ନୁଡ଼୍ ନୁ ଅଡ଼୍ ତାଲ୍ତ୍ ପରୁ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ମୁକୁଟ୍ ।
ଆସୁଙ୍ଗ୍ ସ୍ୱର୍ଗ, ପୃତିବି, ପାତାଲ ନୁ ସମୁଦ୍ରତେ ସାରେ ପଶୁ ନୁ ବିଶ୍ୱତେ ସାରେ ପ୍ରାଣିଙ୍କ୍ ପାଟେ ପାରାନାଦ୍ ନାନେ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍ । ଅଡ଼୍ ପାରମାତ୍ତଡ଼୍, “ସିଂହାସନ୍ତାଗ୍ ପରୁ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରିନ୍ ନୁ ତାନ୍ ମେଣ୍ଢାତ୍ ପ୍ରସଂଶା ମାଡ଼ାଟ୍ । ତାମ୍ ସମ୍ମାନ୍, ଗଉରବ୍ ନୁ ସାତ୍ୱାମ୍ ସାରେ ଦିନା ମାନ୍ତେ !”
ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମନ୍ଦିର୍ତାଗ୍ ତାନ୍ ସିଂହାସନ୍ତେ ମୁନେ ନିସ୍ମିକା ନାର୍କା ପାୟାଲ୍ ଅନାଦ୍ ଆରାଦାନା ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ । ସିଂହାସନ୍ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ରମାନଙ୍କ୍ ଇଦ୍ତଡ଼୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ନାନେ ମାଲ୍ସ୍ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ୱେରଡ଼୍ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ମାନ୍ଦେ; ଆଦିନ୍ ସଂକ୍ୟା ଲେକାନଙ୍କ୍ ଆୟ । ସାରେଜାତି, ନାର୍, ରାଷ୍ଟ ବା ବାଷାବାଦି ନଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ୱାସ୍ମାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ପାଲ୍ସେ ଚକାସିଲା କେର୍ସ୍ ମିକା ନୁ କାଇକିନାଗ୍ ଏତେଲ୍ ମେଟା ପଇସ୍, ସିଂହାସନ୍ ନୁ ମେକାଗଲାଲ୍ ମୁନେ ନିସ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।