Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




ପ୍ରକାଶିତ୍‌ ବାକ୍ୟ 12:9 - ପୁନାଦ୍ ଆର୍ର୍ ପୁନାଦ୍‍ ନିୟମ୍‍

9 ଆଦ୍ ତାଡ଼ାମ୍ ଆଦୁତ୍, ସାରେ ଜଗତ୍‍ତିଙ୍କ୍ ତିପାଲ୍‌ ମାଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ଗାଟି ସାତ୍‍ୱାମ୍‍ ମାନ୍ଦାନ୍‍ ପାଃନ୍ତେ ତାଡ଼ାମ୍, ଶୟତାନ୍‍; ତାନ୍ ଦୂତନ୍‍ତଡ଼୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ରାଲି ପୃତିବିତାଗ୍ ୱାସ୍ ରାଲ୍‍ତେ ।

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




ପ୍ରକାଶିତ୍‌ ବାକ୍ୟ 12:9
68 Iomraidhean Croise  

ବେନ୍ ଶତ୍ରୁଡ଼୍ ବାଲୁଙ୍ଗା ୱିତ୍‍ତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍‌ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ । ପାଣ୍ଡାନ୍‌ ଦିନାମ୍ ଆଦୁତ୍‍ତେ ତେରାନ୍‌ ଦିନ୍‌ । ଶସ୍ୟକହିଦାନଡ଼୍ ଆଦୁତ୍‍ତେ ଦୂତ ।


ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନିଜ୍‍ତିଙ୍କ୍ ବଣ୍ଡକ୍ରିଷ୍ଟ କେସମାନ୍ତ୍‍ତଡ଼୍‍ ବୁସାମାଡ଼ାନଡ଼୍‍ ଆସୁଟେ ତନ୍ଦିତଡ଼୍‍ । ଅଡ଼୍‌ ବାକ୍‍ୱା ନୁ ବାକ୍‍ୱାତାଉ ପାଡ଼୍‍ୟି ତୟ୍‍ସ୍‍ ଇଶ୍ୱର୍‌ତେ ହେଞ୍ଚିମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍‍କ୍ ବୁଲ୍‍କା ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।


ତାନ୍‍ପେର୍କେ ଡେବ୍‍ପାକେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍‍କିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍‌ କେତିତଣ୍ଡ୍, “ଆର୍ ଅବିଶାପ୍‌‍ତେ ମାନ୍ଦେ ! ନା ମୁନେକଙ୍କ୍ ଦୁରାମ୍ ଆୟ୍‍ମୁଟ୍‍ ।” ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ନୁ ତାନ୍ ଦୂତତେ ପେର୍କେ ଆଦାନଡ଼୍‍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବେଗେ ସାରେଦିନା ନିଡ଼୍‍ତାନାଦ୍ କିସ୍ ତିଆର୍ ଆସ୍‍ମିନ୍ଦେ, ଆଗେ ଆନୁଟ୍ ।


ଆସୁଟେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଜିସୁଙ୍କ୍ ଉଚ୍‍କନେଲ୍‍ତାଗ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍‌ ସିମ୍‍ସାମ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ଅତ୍‍ତେ । ଆଗେ ଅଣ୍ଡ୍‌ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ତଡ଼୍ ପରିକ୍ଷିତ୍ ଆତ୍‍ତଣ୍ଡ୍ ।


ଜିସୁ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍‍ତଣ୍ଡ୍, “ଜେକେ ଆନ୍‌ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ! ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, ‘ମାତର୍ ନି ପ୍ରବୁ ଇଶ୍ୱର୍‌ତିଙ୍କ୍ ଉପବାସ୍ ମାଡ଼େ ନୁ ଅନାଦ୍‌ ସେବା ମାଡ଼େ ।’”


ଇଦିନ୍ ପେର୍କେ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର ନାର୍ ଜିରୁଶାଲମ୍‍ତାଗ୍ ଅତ୍‍ତେ । ଆଗେ ଅଂକିଙ୍କ୍‌ ମନ୍ଦିର୍‍ତେ ପର୍‍ର ଜୁଟିନାଗ୍ ଅସ୍‍ କେତ୍‍ତେ,


ତାନ୍ ପେର୍କେ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ଅଣ୍ଡୟ୍‌‍ ବେଡ଼୍‍ୟାଦ୍‍ ମେଟେତ୍ ଜୁଟିନାଗ୍ ଅତ୍‍ତେ ନୁ ଅଂକିଙ୍କ୍‌ ଜଗତ୍‍ତାଦ୍ ସାରେ ରାଜ୍ୟତାଦ୍ ସମ୍ପତି ତଅସ୍ କେତ୍‍ତଣ୍ଡ୍,


ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜିସୁ କେତ୍‍ତଣ୍ଡ୍, “ପିଡ଼୍‍ଗ୍ ହିନା ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ରାଲାନାଦ୍ ନାନ୍ ଉଡ଼ିମା‍ତ୍ତାନ୍ ।”


ଆଦ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍‌ ଅବ୍ରାହାମ୍‌ତେ ବଂଶତେ ପିକିଡ଼୍ । ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ତାକିଂଙ୍କ୍ ଅଟ୍ର ଏଣ୍ଡ୍ ଆଇନା ତହ୍‍ସ୍‍ମାତ୍, ବିଶ୍ରାମ୍‍ଦିନାତେ ଆଦ୍ ମୁକ୍ତ ବା ସୁସ୍ଥ ଆଦ୍‍ଦାନ୍ ଲେକେତ୍ ଇଲେ କି ?”


ଆସୁଙ୍କ୍ ଜିସୁନ୍ ବାରଜାନ୍ ଶିଷ୍ୟନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଇଷ୍କାରିୟୋତ୍ ପେଦେର୍ ତଣ୍ଡ୍ ଯିହୂଦାନାଗେ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ନେଙ୍ଗ୍‍ତେ ।


“ଶିମୋନ୍, ଶିମୋନ୍, ଉଡ଼ାଟ୍, ଚାଷୀ ଗୋହମତିଙ୍କ୍ ଏର୍‍ତଡ଼୍ ତଡ଼୍ ନେମି ତଗ୍ ୱେରେ ମାଡ଼ାନ୍ ଲେକାମ୍, ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ମିକା ମିକିଂଙ୍କ୍ ମୁର୍‍ମୁରା ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆଦେଶ୍‌ ଆତ୍‍ତେ ।


ମେଣ୍ଡେ ହାର୍ ଦେ ଗାରେତ୍ ୱିଜ୍ ଅଡ଼୍‌‍କିଂଙ୍କ୍ ବୁଜାମାଡ଼ିତେ, ବେନଡ଼କ୍ ବାକ୍ୟ କେଞ୍ଜାନ୍ ପେର୍‍କେ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ୱାସ୍, ବେଲା କି ଅଡ଼୍‌‍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ି ପରିତ୍ରାଣ ଆୟୋଡ୍, ଇଦ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼ାଦ୍‌ ହୃଦୟ୍ କଞ୍ଜ୍ ବାକ୍ୟ ଡଙ୍ଗି ଆଦ୍‍ତେ ।


ଇଞ୍ଜେ ଇ ଜଗତ୍‍ତାଦ୍ ବିଚାର୍ ହେୱୁତେ; ଇଞ୍ଜେ ଇ ଜଗତ୍‍ତଣ୍ଡ୍ ଅଦିପତିଙ୍କ୍ ବାଇଦେ ଏସ୍ ୱେଇତିତ୍ ।


ନାନ୍ ମିତଡ଼୍ ନାର୍‍ଗେ ଜେଲ୍ ଗଟି ମାନନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍‍କେ ଇ ଜଗତ୍‍ତେ ଅଦିପତି ୱାଦୁତଣ୍ଡ୍ । ନା ପର୍‍ର ଅନାଦ୍‌ ବାତେମିକା ଇଲେ ।


ବିଚାର୍ ବିଷୟ୍‍ତେ-ଅଡ଼୍‌ ବୁଲ୍‍ ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍‍କେ ଇଦ୍ ଜଗତ୍‍ତିଙ୍କ୍ ଶାସନ୍‍ ଅଦିପତି ଦସି ଆତ୍‍ତଣ୍ଡ୍ । ଇଗାଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍‌ତେ ନ୍ୟାୟ ବିଚାର୍ ତିଆର୍ ଆତ୍‍ତେ ।


ମିଡ଼୍ ମିଇ ବାବାଲ୍ ଶୟତାନ୍‍ତେ ମାର୍‍; ଅନ୍‌ ଇଚ୍ଛାତେ ପାଡ଼୍‍ୟି ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ିତିଡ଼୍ । ସୃଷ୍ଟିଆତେ ମୁନେଙ୍କ୍ କଞ୍ଜ୍ ମାତ୍‍ତନ୍ ଆୱୁକାନାଦ୍ । ଅଣ୍ଡ୍‌ ବେସୁଙ୍କ୍‌ବା ସତ୍‍ତେ ବାବାଲ୍ ଆୟନ୍ ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍‍କେ ଅନାଗେ ସୁଦୁଟ୍ ମିକା ସତ୍ ଇଲ୍‍ଲେ । ମିଚ୍ କେତାନାଦ୍ ଅନାଗ୍ ସ୍ୱାବାବିକ୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍‍କେ ଅଣ୍ଡ୍‌ ନିଜେ ମିତ୍ୟାବାଦି ନୁ ସୁଦୁଟ୍ ମିତ୍ୟାତେ ବାବାଲ୍ ।


ନିମ୍‍ ଅଡ଼ାଦ୍‌ କଣ୍ଡାଙ୍କ୍ ପରିଷ୍କାର୍‍ ମାଡ଼ିମ୍ । ଅଡ଼୍‌‍କିଂଙ୍କ୍ ଇକାଡ଼୍‌ତାଗାଙ୍କ୍ ୱେସିନାଗ୍ ନୁ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ତାଗାଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍‌ତେ ପାକେ ତାତାନଙ୍କ୍ ଆଦ୍‍ତେ, ବେଲାକି ଅଡ଼୍‌ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍‍କେ ଅଡ଼ାଦ୍‌ ପାପ୍ କ୍ଷମା ଆଦ୍‍ତେ ନୁ ପ୍ରବୁ ହେଞ୍ଚ୍‍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେ ଅଡ଼୍‌‍କ୍ ଅଦିକାର୍‌‍ ଦର୍‍କିତ୍ ।’”


ପିତର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍‌ କେତ୍‍ତଣ୍ଡ୍, “ହନନୀୟ, ନିମ୍‍ ବାତେଙ୍କ୍ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ହୃଦୟତେ ୱାମିମିକା ଦର୍‍କି ମାନ୍ଦାନ୍ ଡାବ୍‍କ୍ ନିଜେତ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବେସର୍ ନେହେସ୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍‍ମାନ୍ ଗାର୍‍ରେ ମିଚ୍‍ କେତ୍‍ତିନ୍ ?


ବେନଡ଼୍ ଇଦ୍ ରକମ୍ ପାଡ଼୍‍ୟିତାଗ୍ ଦାନ୍ଦେ ମାନ୍‍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍‌ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ସେବା ମାଡ଼ଡ଼୍‍, ଅଡ଼୍‌ ତାମ୍ ନିଜେତ୍ ଲାଲସା ମେନ୍ଦୁଲ୍ ଲେକାମ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ମାନ୍‍ତଡ଼୍ । ଚାଲାକ୍ ଗଟ୍‍ତଡ଼୍ ନୁ ମିଚ୍ ଗଟ୍‍ତଡ଼୍ ଅଡ଼୍‌ ନିରୀହ ନାରୁଡ଼୍‍କିଂଙ୍କ୍ ତିପାଲ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।


ଆଲାଇତ୍କେ, ଶାନ୍ତିତଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ସିଟ୍‍ପାଟ୍ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ତିଙ୍କ୍ ମିୟାଦ୍ ଡେକେତ୍ ମଦଲ୍ ମାଡ଼ିତନ୍ । ପ୍ରବୁନ୍ ଅନୁଗ୍ରହ୍ ମିଇ ତଡ଼୍ ମାନି । ଆମେନ୍‌ ।


ଇଗେ ବାକ୍‍ୱା ଆଦାନାଦ୍ ବାତେଏ ଆୟ୍‍ୟ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍‍କେ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ ମିକା ୱେସ୍‍ତେ ଜତିର୍ମୟ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତନ୍ ଲେକାମ୍ ତନ୍ଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ସଦ୍ମବେଶ ଲେକାମ୍ ୱାଦ୍‍ତା ।


ନାକିଂଙ୍କ୍ ୱେର୍‌ ୱେସୁତ୍, ତାଡ଼ାମ୍‍ତେ ଚାଲାକ୍ ତଡ଼୍ ପ୍ରତାରିତ ଆଦ୍‍ଦାନ୍ ଲେକାମ୍ ମିଡ଼୍ ବେସୁଙ୍କ୍‍ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍‍ ସେଙ୍ଗେ ମିୟାଦ୍ ସାରେ ସରଲ୍‍ ବିଶ୍ୱାସ୍‍ତେ ମାର୍‌ଙ୍ଗି ଆଦ୍‍ତିଡ଼୍ ।


ଇଦ୍ ବାଗାତ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଦେଶ୍‍କିନାଗ୍ ଲାବ୍ ମାଡ଼ି ନାନ୍ ବେଲାନ୍ ଆଂକାର୍ ଆଦାଙ୍କ୍‍ ଆୟ୍‍ୟ, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନା ମେନ୍ଦୁଲ୍‍ତାଗ୍ ୱେରଡ଼୍ ଯନ୍ତ୍ରନାଲେକାତ୍ ବ୍ୟାଦି ଇତ୍‍ତଡ଼୍, ଇଦ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଆଶେ ଆୟ୍‍ୱାଙ୍କ୍ ଶୟତାନ୍‍ତେ ଦୂତ୍‍ତିଙ୍କ୍ ରତ୍‍ତତେ ।


ଆଦିଙ୍କ୍ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ତିଙ୍କ୍ ମାନ୍‍ ବିରୁଦ୍ଦ୍‍ତେ ବାତେବା ପାଡ଼୍‍ୟି ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ସୁଯଗ୍ ଦର୍କ; ତାନ୍ ସାର୍‍ରେ ଯୋଜନା ମାନାଡ଼୍ ପୁତ୍‍ତାଡ଼୍ ।


ଅଡ଼୍‌ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ଡ଼୍‍, ବାତେଙ୍କ୍‍ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍‌ ମନ୍‍ତିଙ୍କ୍‌ ଇଦ୍ ଜଗତ୍‌ ନାରୁଡ଼୍‍କିଂଙ୍କ୍ ଶୟ୍‍ତାନ୍‍ କାନାଲ୍‌ ମାଡ଼ିତ୍‍ତେ । ମେଣ୍ଡେ ଇଶ୍ୱର୍‌ତେ ସାରେ ବିଷୟ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ମାହିମାନିତ ସୁସମାଚାର୍‌ତେ ୱେସ୍ ଅଡ଼୍‌ ପାକ୍ ୱେସ୍ଆୟ ।


ଗାଟି ଗାଲ୍‍ତେ ନୁ ଗାଟି ଗାଙ୍କୁଡ଼୍‍ତେ ଇକାଆକା ଆସମାନ୍ଦାନ୍ ପିଲାନ୍ ଲେକାମ୍ ମାନାଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ଦାନ୍ଦେ ଆୟ୍‍ୱାଡ଼୍ । ୱେରେତଡ଼୍‍କିଙ୍କ୍‍ ମେଣ୍ଡେଅନ୍‌ ଆର୍ର୍ ବୁଲ୍‍କା ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ତିପାଲ୍‍ ମାଡ଼ାନଡ଼୍‍ୱାଦ୍‍ ଚାଲାକ୍‍ ଶିକ୍ଷାତାଗ୍‍ ମାନାଡ଼୍ ଦାନ୍ଦେ ଆୟ୍‍ୱାଡ଼୍ ।


ଇଦ୍‍ଲେକାମ୍ କେସ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ବେନ ବେଲାବାଆୟି ପ୍ରତାରନା ମାଡ଼୍‍ମାକି । ଇଶ୍ୱର୍‌ତେ ବିରୁଦ୍ଦ୍‍ତେ ଅନ୍‌ତିମ ଯୁଦ୍‌ ଗଟେମ୍ ଆୟୱେ ଯାକ ନୁ ଆଦ୍ ନର୍‍କ ଆଦାନାଦ୍ “ଆଦାର୍ମି ଆତ୍ମା,” ନର୍‍କତାଗ୍‍ ଅନ୍‌‍ୱେ ଯାକ ଆଦ୍ ଦିନ୍ ୱାଡ଼୍ ।


ଆଦମ୍ ମୁନେ ପ୍ରତାରିତ ଆୟନ୍, ମୁତେ କେ ପ୍ରତାରିତ ଆସ୍ ଇଶ୍ୱର୍‌ତେ ନିୟମ୍‍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ିମାତ୍‍ତେ ।


କିନ୍ତୁ କପଟି ନୁ ପ୍ରବଞ୍ଚକନଡ଼୍ ପେର୍କେ ସର୍ବନାଶ ପାକେ ଅଡ଼୍‌ ବାଗାତଡ଼କ୍ ଟକାମାଡ଼ି ପେର୍କେ ନିଜେ ଟକେମ୍ ଆଦ୍‍ତଡ଼୍ ।


ଅଣ୍ଡ୍‌‌ ବେନଡ଼୍‍କ୍‌ ମାର୍‌କ୍‌ ଇଞ୍ଜ କେସ୍‌ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍‍, ଅଡ଼୍‌‍ ନେତୁର୍‌ ମେନ୍ଦୁଲ୍‌ ପୟ୍‍ତେ ନାରୁଡ଼୍‍ ଆସ୍‌ମାନ୍ଦାନ୍‌ ମାଇଦିଙ୍କ୍‌ ଜିସୁ ମେଣ୍ଡେ ନିଜେ ଅଡ଼୍‌‍ ଲେକାମ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍‌ ଆସ୍‌ ଜନମ୍‌ ଆସ୍‍ମାତ୍‌ତଣ୍ଡ୍‌ । ଅଣ୍ଡ୍‌‌ ଇଲା କେତାନାଦ୍‍ ଉଦେଶ୍ୟ ଆଦୁତ୍‍, ଅଣ୍ଡ୍‌‌ ବେଲାକି ନିଜେ ଡଲିମାଞ୍ଜ୍‌ ଶଇତାନ୍‌ତିନ୍‌ ଆୱ୍‌କା ପାର୍ଦିତଣ୍ଡ୍‌, ଡଲାନାଦ୍‌ ପର୍ର୍‌ ଶଇତାନ୍‌ତାଦ୍‌ ଅଦିକାର୍‌‌ ମାତ୍‌ତା ।


ସତର୍କ ଆୟ୍‍ମୁଟ୍, ତିଆର୍‍ ଆସ୍‍ ମାନୁଟ୍ । ମୀଇ ଶତ୍ରୁ ଶୟତାନ୍‍ କେୟାନ୍ ଗଣ୍ଡ୍ରାସ୍‍ ଲେକାମ୍ ବେନଙ୍କ୍ କାସାନ୍‍ ସେଙ୍ଗେ ମେଃଏକ ଉଡୁତେ ।


ମାନାଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍‌ତାଗଙ୍କ୍‍ ପୁଟ୍‍ତାଡ଼୍ ନୁ ସାରେ ଜଗତ୍‍ ପାପାମ୍‍ତେ ଅଦିନ୍‌ତାଗ୍ ମିନ୍ଦେ, ଇଦ୍‍ ମାନାଡ଼୍‍ ପୁତ୍‍ତାଡ଼୍ ।


କିନ୍ତୁ ମୁକ୍ୟ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତ ମିକାଏଲ୍ ମିକା ଇଦ୍ ରକମ୍ ବ୍ୟବହାର୍‌ ମାଡ଼୍‍ୱେ ମାତ୍‍ତଣ୍ଡ୍ । ମୋଶାନ୍‌ ସମାଦି ଆ ଶୟ୍‍ତାନ୍ ତଡ଼୍ ଯୁକ୍ତିତର୍କ ମାଡ଼ାନ୍ ୱେଲେ ମିକାଏଲ୍ ଅପ୍‍ମାନ୍ ଗଟ୍ କେସ୍ ସୟ୍‍ତାନ୍‍ତିଙ୍କ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼୍‍ୱେ ମାତ୍‍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍‌ ଆସାମ୍ କେସ୍ ମାତ୍‍ତଣ୍ଡ୍, “ପ୍ରବୁ ନିକିଂଙ୍କ୍ ପାସ୍‍କିଣ୍ଡ୍ ।”


ଆଦିଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗ ନୁ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍‍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେତଡ଼୍ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ୍‍ ମାଡ଼ାଟ୍ । କିନ୍ତୁ ଆୟ ! ବୁମ୍‌ତେ ଏର୍ ବୁମ୍ ସାରେ ! ମିୟାଦ୍‍ ଦଶା ଗାଟି ବୟଙ୍କାର୍‍ ! ଇଞ୍ଜେ ଶୟତାନ୍ ମୀଇ ପାକେ ନୁ ଆଦ୍ ଗାଟି କପାମ୍‍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍‍କେ ଅଣ୍ଡ୍‌ ପୁତ୍‍ତନ୍, ତାନ୍ ଦିନାମ୍ ପୁରା ଅଦୁତ୍ ।”


ମାବ୍‍ତାଗ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ୱେରଡ଼୍ ଅବୁଦ୍ ଦୃଶ୍ୟ ତନ୍‍ନ୍ତେ । ଲୋଇତ କଲର୍‍ତେ ତାଡ଼ାମ୍ ଇନା ୱେରଡ଼୍ ବିକଲାଟ ପଶୁ, ତାନଦ୍ ସାତ୍‍ଟାନ୍ ତାଲା, ଦଶ୍‍ଟାନ୍ କଅକ୍‌ ନୁ ସାରେ ତାଲାନାଗ୍ ୱେର ସହଜ୍‍ ମାନ୍‍ନୁ ।


ତାନ୍‍ପେର୍କେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଯୁଦ୍‌ ଆରାମ୍ ଆତ୍‍ତେ । ମିକାଏଲ୍ ନୁ ତାନ୍ ଦୂତକି ଆଦ୍ ତାଡ଼ାମ୍ ନୁ ତାନ୍ ପେର୍କେ ଆଦାନଡ଼୍‍ତ ଯୁଦ୍‌ ମାଡ଼୍‍ତଡ଼୍‍ ।


ଯୁଦ୍‍ତାଗ୍ ତାଡ଼ାମ୍‍ ନୁ ତାନ୍ ପେର୍କେଆଦାନଡ଼୍ ପରାସ୍ତ ଆତ୍‌ତଡ଼୍ ନୁ ଅଡ଼୍‌‍ ମେଣ୍ଡେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ପଡ଼ିୟେ ଦର୍କ ।


ପ୍ରତମ୍ ଜନ୍ତୁତ୍‍ ଗାରେ ଇଦ୍‍ଲେକାମ୍ ନାର୍ଗେ ଆଶର୍ଯ୍ୟ କାମ୍ ମାଡ଼ି ପୃତିବିତେ ସାରେତଡ଼୍‍ ନାରୁଡ଼୍‍କ୍‍ ପ୍ରତାରନ୍ ମାଡ଼୍‍ତେ । କଡ଼୍‍ଗତଡ଼୍ ଆଗାତ୍ ଆସ୍ ଆରୋଗ୍ୟ ଆସ୍‍ ମାନ୍ଦାନ୍ ପ୍ରତମ୍ ଜନ୍ତୁ ସମ୍ମାନ ସେଙ୍ଗେ ତାନ୍ ଲେକାତ୍ ୱେରଡ଼୍ ମୁର୍ତି ତିଆର୍‍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଦ୍ୱିତିୟ ଜନ୍ତୁ ନାରୁଡ଼୍‍କିଙ୍କ୍ ଆଦେଶ୍‍ ଇତ୍‍ତେ ।


ଆୱୁ ପାପାତ୍ମାକି ବାକ୍‌ୱା କାମ୍ ମାଡ଼୍‍ନୁ । ଆୱୁ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍‌ତେ ଦିବସ୍‍ତେ ଯୁଦ୍‌ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ପୃତିବିତେ ରାଜାନଡ଼୍‍କ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍‌‍ତାଗ୍ ଦିବ୍‍ ଆଦାଙ୍କ୍‍ ପେଇତ୍‍ତା ।


ଆଦ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍‍ଦେ କେତ୍‍ତେ, “ତାନାଦ୍‌ ପତନ୍‍ ଗଟେମ୍‍ ଆତ୍‍ତେ । ମହାନ୍ ବାବିଲନ୍ ଦଂସ ଆସ୍‍ମିନ୍ଦେ ! ଆଦ୍ ଇଞ୍ଜେ ଅଶୁଚି ପ୍ରେତାତ୍ମାକି ମାନ୍ଦାନ୍ ପଡ଼ିୟେ ଆସ୍‍ମିନ୍ଦେ । ସାରେଲେକାମ୍ ଅଶୁଚି ନୁ ପିଟେ ତୁଉକା ମାଡ଼ି ଆଗ୍‍ଗେ ମିନ୍ଦେ ।


ନିୟାଗେ ମେଣ୍ଡେ ବେସୁଙ୍କ୍‍ ମିକା କୁପି ନିଡ଼୍‍ୱ; ବା ବର କନ୍ୟାତେ ମର୍‍ରେ କେଞ୍ଜାଙ୍କ୍ ଆୟ । ବାତ୍‍ତିଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନି ତଡ଼ିଡ଼୍‍ ପୃତିବିତେ ଗାଟି ଶକ୍ତି ଆସ୍ ମାତ୍‍ତଡ଼୍, ନିୟାଦ୍ କୁଉକ୍ ତୋଡ଼୍ ନିମେ ପୃତିବିତେ ସାରେତଡ଼୍‍କ୍ ମଦ୍‌ ମାଡ଼ି ନେଏସ୍‍ ମାତ୍‍ତିନ୍ ।”


ଆଦ୍ ଯୁଦ୍‍ତାଗ୍ ପଶୁ ନୁ ତାନ୍ ମୁନେ ଆଶର୍ଯ୍ୟ କାମ୍‍ ମାଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ଅଡ଼୍‌ ବଣ୍ଡବାବବାଦିଡ଼୍ ଦର୍‍କି ମିକା ବନ୍ଦି ଆତ୍‍ତଡ଼୍ । ବେନଡ଼ାଗ୍ ପଶୁ ଚିଇନେ ମାତ୍‍ତେ ନୁ ବେନଡ଼୍ ତାନ୍ ଆଶର୍ଯ୍ୟ କାମ୍ ତଡ଼୍ ଅଡ଼୍‌‍କିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରେରିତ ମାଡ଼ିମାତ୍‍ତେ । ପଶୁ ନୁ ଆ ବଣ୍ଡବାବବାଦିଡ଼୍ ଗନ୍ଦକ ନିଡ଼୍‍ତାନ୍ କିସ୍ ସାୱୁଡ଼େତାଗ୍‍ ଜିୱେ ଏସିତ୍‍ତଡ଼୍ ।


ନାନେ ପୁତ୍‍ତାନ୍, ମିଇ ଶୟତାନ୍‍ତେ ସିଂହାସନ୍ ଗାର୍ରେ ମିନ୍ଦେଡ଼ି । ଇତ୍‍କେ ମିଡ଼୍ ନା ପରୁ ବିଶ୍ୱସ୍ତ, ଇଦ୍‍ଲେକାମ୍ କି ଶୟତାନ୍‍ ମାନ୍ଦାନ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ବେସୁଙ୍କ୍‍ ନାୟାଦ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଦାସ ଆଣ୍ଟିପାସ୍‍ଙ୍କ୍ ଆୱୁକ୍‍ତନ୍, ଆସୁଙ୍ଗ୍‍ ମିକା ମିୟାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ୱିଡ଼୍‍ସ୍‍ୱେ ମାତ୍‍ତିଡ଼୍ ।


“ଇତ୍କେ ତୁୟଟୀରାତାଗ୍ ମିଇୟାଗାଙ୍କ୍ ବେନଡ଼୍ ଇଦ୍‍ ଶିକ୍ଷାତିଙ୍କ୍‍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ନୁ ତତାକତିତ ‘ଶୟତାନ୍‍ତେ ନିଗୂଡ଼ ରହସ୍‍’ ସାରେ ଶିକ୍ଷା ମାଡ଼ନ୍, ନାନେ ଅଡ଼୍‌‍ପରୁ ମେଣ୍ଡେ ବାତେ ମପ୍ କାଞ୍ଜ୍‍ପନ୍ ।


ନିୟାଦ୍ ଅସୁବିଦା ସାରେ ନାନ୍‍ ପୁତ୍‍ତାନ୍‍; ନାନେ ମିକା ପୁତ୍‍ତାନ୍‍ ଯେ, ନିମେ ଦରିଦ୍ର; ଇତ୍‍କେ ନିଜାମ୍‍ ନିମେ ସାଉକାର୍ । ବେନଡ଼୍ ନିଜେତିଙ୍ଗ୍ ଇଉଦି ଇଞ୍ଜ କେତିତଡ଼୍‍, ଇତ୍‍କେ ନିଜାତ୍‍ ଇଉଦି ଆୟଡ଼୍‍ ନୁ ବେନଡ଼୍ ଶୟତାନ୍‍ତିଙ୍କ୍‍ ଉପାସନା ମାଡ଼ିତଡ଼୍‍, ଅଡ଼୍‌ ବେଲାନ୍ ନିୟାଦ୍ ଦୋଷ ମାଡ଼ି ଗଟ୍ କେତ୍‍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ନାନେ ପୁତ୍‍ତାନ୍ ।


ବେନ୍‍ ଦାଡ୍‍ମିନି କିସ୍ ନିଡ଼୍‍ସମାତେ ଆ ଇକେତାଗେ ପଶୁ ନୁ ବଣ୍ଡବାବବାଦି ରାଲିମାତଡ଼୍, ଅଇରାନ୍‍ ମାଡ଼ାନ୍‍ ସୟତାନ୍ତିଙ୍କି ଆଗେ ରାପିତଡ଼୍ । ଆଗେ ନାକ୍ରାପାୟଲ୍‍ ସାର୍ ଦିନା ଦାଡ଼ମିନି କିସ୍‍ତାଗେ ଦଣ୍ଡପାଏମ୍ ଆତଡ୍ ।


କିନ୍ତୁ ଗୋଗ୍‍ ନୁ ମାଗୋଗ୍ ଇନା ପୃତିବିତେ ଏକାମ୍‍ ସାୱୁଡ଼େତେ ଉସ୍କ ଇନା ମାନ୍ଦାନ୍‍ ନାରୁଡ଼ୁକିଙ୍କ୍ ଲେକ୍ଆୟେଲେକେ ନାରୁକିଙ୍କି ସୟତାନ୍‍ ଗୁଡ଼ୁପିଇ ଯୁଦ୍‌ ମାଡ଼ିତେ ।


କେଞ୍ଜା ! ବେନ୍ ସୁକୁକ୍‍ ମିତ୍ୟାବାଦିଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେତିଙ୍ଗ୍ ଇଉଦି ଇଞ୍ଜ ଦାବି ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଇତ୍କେ ନିଜାମ୍‍ ଇଉଦି ଆୟଡ଼୍‍, ଶୟତାନ୍‍ତିଙ୍କ୍‍ ଉପାସନା ମାଡ଼ାନ୍‍ ଆ ନାରିଡ଼୍‍କ୍ ନାନେ ମିଇ ଡେକେତ୍‍ ମଦଲ୍‍ ମାଡ଼ିତାନ୍ । ନାନେ ନିକିଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ୁତାନ୍ ଇଞ୍ଜ ଅଡ଼୍‌ ସାରେତଡ଼୍ ପୁନ୍‍ତଡ଼୍ ।


ତାନ୍‌ପେର୍କେ ଏଇଙ୍ଗ୍ ଦୂତ ତୁରି ଉଦ୍‍ତା ନୁ ନାନେ ଉଡ଼୍‍ତାନ୍, ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ମାବ୍‍ତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ନକ୍ଷତ୍ର ପୃତିବିତେ ପରୁ ରାଲ୍‍ତେ । ଆଦିଙ୍କ୍ ପାତାଲ୍‍ପୁର୍‍ତେ କୁଚ୍‍କାଇ ଇଞ୍ଜ ଇସ୍‍ମାତ୍‍ତଡ଼୍ ।


ମହାମାରିତାଗ୍‍ ବିନଷ୍ଟ ଆୟ୍‍ୱ ନାରୁଡ଼୍‍ ଜାତି ଆଗେବା ବେସୁଟ୍‌ ମିକା ପରିବର୍ତନ୍ ଆୟଡ଼୍ । ଅଡ଼୍‌‍ ବୁତ୍‌କିନ୍ ପୂଜାକିଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍‍ସଡ଼୍ । ଉଡ଼ାନାଦ୍, କେଞ୍ଜାନାଦ୍ ନୁ ତାକାନ୍‍ ଶକ୍ତି, ସୁନା, ରୁପା, ପିତଲ୍ ମିକା ୱେର୍କି କାଲ୍‍କିନ୍ ପ୍ରତିମା ପୂଜା ୱିଡ଼୍‍ସଡ଼୍‍ ।


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan