6 ସସାଗରା, ବୂମ୍, ସ୍ୱର୍ଗ ନୁ ଇଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ବିଷୟତେ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତାଲ୍ ଚିରଜିବି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପେର୍ଦେତେ ଶପତ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଡ଼୍, “ମେଣ୍ଡେ ୱାଡ଼୍ଷା ଲେଟ୍ ଆୟ ।
ନାନେ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ଦାନଣ୍ଡ୍; ଡଲିମାତ୍ତାନ୍, ଇତ୍କେ ନାନେ ଇଞ୍ଜେ ଜିୱେ ମିନ୍ଦେନ୍, ଅନନ୍ତ କାଲ ଜିୱେ ମାନ୍ତାନ୍ । ଡଲାନାଦ୍ ନୁ ନର୍କତାଦ୍ କୁଚ୍କାଇ ନା କାୟ୍ଦାଗ୍ ମିନ୍ଦେ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗ ନୁ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେତଡ଼୍ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ । କିନ୍ତୁ ଆୟ ! ବୁମ୍ତେ ଏର୍ ବୁମ୍ ସାରେ ! ମିୟାଦ୍ ଦଶା ଗାଟି ବୟଙ୍କାର୍ ! ଇଞ୍ଜେ ଶୟତାନ୍ ମୀଇ ପାକେ ନୁ ଆଦ୍ ଗାଟି କପାମ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ପୁତ୍ତନ୍, ତାନ୍ ଦିନାମ୍ ପୁରା ଅଦୁତ୍ ।”
ତାନ୍ପେର୍କେ ସପ୍ତମ୍ ଦୂତ ତାନ୍ ପାତ୍ରତେ ସାମଗିତିଙ୍କ୍ ଗାଲ୍ଦେ ମଣ୍ଡଲ୍ତାଗ୍ ଏସିତ୍ତେ । ଆଗାଙ୍କ୍ ମନ୍ଦିର୍ତାଗ୍ ମାନ୍ଦନ୍ ସିଂହାସନ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ ୱେରଡ଼୍ ବାଣି କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍, “କାମ୍ ତେର୍ତ୍ତେ ।”
ମେଣ୍ଡେ ମିକା ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତନ୍, “କାମ୍ ସାରେ ମାଇଆତ୍ତେ । ନାନେ ଆରାମ୍ ନୁ ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍, ଆଦି ନୁ ଅନନ୍ତ । ବେନଙ୍କ୍ ଏର୍ ଉନ୍ଦେୱାକ୍କେ, ଜିୱେତ୍ ଲେକେତାଦ୍ ଏର୍ ନିର୍ଜର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ନାନେ ଅଙ୍କ୍ ଆସାମ୍ ଉନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଇଦ୍ତାନ୍ ।
ମୁନେଙ୍କ୍ ତାଉ ଚବିଶ୍ ଜାନ୍ ବୟସ୍ତେନେତାଲଡ଼୍ ଚିରଞ୍ଜିବି ନାରୁଡ଼୍ତେ ସିଂହାସନ୍ ମୁନେ ପ୍ରାଣିପାତ ମାଡ଼ି ତାମାଦ୍ ଆରାଦାନା ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ପସ୍ପତଡ଼୍ । ମେଣ୍ଡେ ସିଂହାସନ୍ ମଦଲ୍ ନିଜେ ନିଜେତ୍ ମୁକୁଟ୍ ୱାଟି ମିକା କେତ୍ତଡ଼୍,
“ଆ ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଇଶ୍ୱର୍ ! ନିମେ କେ ଗୌରବ୍, ସମ୍ଭମ ନୁ ପରାକ୍ରମ୍ ବାଜନ୍, କାରନ୍, ନିମେ ସାରେ ବିଷୟତେ ସୃଷ୍ଟି ମାଡ଼୍ତିନ୍ । ନିଜେତ୍ ଇଚ୍ଛାତେ ଆଦ୍ ସାରେତିଙ୍କ୍ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ତାତ୍ତିନ୍, ପଶୁକିଙ୍କ୍ ଜିୱେ ମାଡ଼୍ତିନ୍ ।”
ପଶୁକି ସିଂହାସନ୍ତାଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ସାରେଦିନାମ୍ ନାରିଙ୍କ୍ ଗୌରବ୍, ସମ୍ଭମ ନୁ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇସ ତାନାଦ୍ ସ୍ତୁତିପାଟେ ପାରାନ୍ ସମୟତେ,
ଅଡ଼୍ଆଗାଙ୍କ୍ ସାରେତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ୱେରଲାକା ପାଲ୍ସେ ଲାୱୁ ଚକାସିଲେ ଇତ୍ତଡ଼୍ । ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼୍ୱାଦ୍ ସାଙ୍ଗ ଦାଦାନଡ଼୍ ନୁ ସେବକ୍ ନଡ଼୍ ନାର୍ଗେ ସଂକ୍ୟାତେ ଡଲୱେ ଯାକ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେସ୍କେ ଦିନା କେପାନଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍ ।