3 ବେନ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ ବଇ କାର୍ତିତନ୍ ନୁ ବେନଡ଼୍ ଇଗେ ପ୍ରକାସିତ୍ ବବିଷ୍ୟତ୍ ଗଟି କେଞ୍ଜି ଆଦ୍ କେତ୍ତେ ଲେକାମ୍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଡ଼୍ ବାସ୍ତବିକ୍ ବାଗ୍ୟବାନ, ଇତ୍କେ ଆଦ୍ ସାରେ ଗଟେମ୍ଆଦାନ୍ ସମୟ ଏୱୁତେ ।
“ବାବବାଦୀଡ଼୍ ଦାନିୟେଲ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ୱିଡ଼୍ସି ମାଡ଼ାନ୍ ପାସ୍କି ଜିନିଷ୍ । ପବିତ୍ର ଜାଗାତିଙ୍କ୍ ଆଦ୍ କଳୁଷିତ ମାଡ଼ିତେ । ଇଦିନ୍ ଇତ୍କେ ବାତେଏ, କାପାଟ୍ ବନ୍ଦ୍ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ।”
ମାତର୍ ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲା, ବେନଡ଼୍ ପରମେଶ୍ୱର୍ତେ ବାକ୍ୟ କେଞ୍ଜିତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ପ୍ରକୃତ୍ ତେ ଆସତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଦନ୍ୟ ।”
ଇଞ୍ଜେ ଇୱୁ ସାର୍ରେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆଦ୍ତେ, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଉସ୍କାଡ଼୍ତାଗାଙ୍କ୍ ତେଦାନାଦ୍ ଦିନାମ୍ ଏୱୁତ୍ତେ । ପରିତ୍ରାଣ ପାଏମ୍ ଆଦାନ୍ ଦିନାମ୍ ମୁନେନ୍କନ୍ସ୍ ଇଞ୍ଜେ ଗାଟି ଗାର୍ରେ ଏୱୁତ୍ତେ ।
ନାର୍କେ ତେରିୱାଦୁତ୍, ଦିନାମ୍ ଆସଡ଼୍ୱାଦୁତ୍ । ୱାଡ଼ାଟ୍, ନାର୍କେତାଦ୍ ପାଡ଼୍ୟି ସାର୍ରେ ୱିଡ଼୍ସିକାଡ଼୍ ନୁ ୱେସିନାଗ୍ ସାୟେତ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ତିଆର୍ ଆଦ୍ତାଡ଼୍ ।
ସାରେ ବିଷୟତାଦ୍ ତେରାନ୍ ଦିନାମ୍ ଏୱୁତେ । ମିଡ଼୍ ପ୍ରାର୍ତନା ତାଗ୍ ମାନ୍ଇସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନିଜର୍ ପର ଆଶେ ୱାଟି ତିଆର୍ଆସ୍ ମାନୁଟ୍ ।
ଇତ୍କେ ଆ ପ୍ରିୟ ସାଙ୍ଗନଡ଼ି, ୱେରଡ଼୍ ବିଷୟ ମାର୍ଙ୍ଗ୍ମାଟ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ତେ କଣ୍ଡେତେ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଦିନ୍ ନୁ ହଜାର୍ ଏଣ୍ଡ୍କ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ବାତେ ୱେରେ ଇଲେ । ଅନ୍ ଗାରେ ଇୱୁ ରେଣ୍ଡ୍ ସାମାନ୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ନାକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତନ୍, “ହିଦ୍ ବଇକି ବବିଷ୍ୟଦ୍ ଗଟୀକି ମିଞ୍ଜିପି ନେହେମାଟ୍, ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇୱ ଗାରେ ଗଟେମ୍ ଆଦାନାଦ୍ ସମୟ ଆରେ ୱାସ୍ଏଉଦୁତ୍ ।
ଜିସୁ କେତୁତନ୍, “କେଞ୍ଜାଟ୍ ! ନାନେ ଜାପେ ୱାଦୁତାନ୍ ! ସାରେତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ନିଜେ ନିଜେତ୍ କାମ୍ ଲେକାମ୍ ଶାସ୍ତି ଇଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନେ ପୁରସ୍କାର୍ ତାତିତାନ୍ ।
ବେନ ଇଦ୍ ସାରେ ବିଷୟତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇଦୁତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ କେତୁତନ୍, “ଇଦ୍ ନିଜାମ୍ । ନାନେ ଜାପେ ୱାଦୁତାନ୍ ।” ଆଲେକେ ଆୟି । ପ୍ରବୁ ଜିସୁ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ !
ନାନେ ଯାପେ ୱାଦୁତାନ୍, ମିୟାଦ୍ ବାତେ ମିନ୍ଦେ, ଆଦ୍ ସୁରକ୍ଷା ମାଡ଼ାଟ୍, ବେଲାନ୍ ବେନ ମିୟାଗାଙ୍କ୍, ମିୟାଦ୍ ଜିଡ଼୍ତେ ପୁରସ୍କାର୍ ଡଙ୍ଗି ଅୟ୍ମାକିଡ଼୍ ।