21 ମେଣ୍ଡେ ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନେଣ୍ଡ୍ ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଦ୍ ଇଦ୍ ବାକ୍ୟ ମିଡ଼୍ ବାଆତେ କେଞ୍ଜ୍ତିଡ଼୍ ଆଦ୍ ସାରେ ଆତ୍ତେ ।
ବାବବାଦି ଯିଶାଇୟନ୍ ବବିଷ୍ୟଦ୍ ବାଣି ଅଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ପ୍ରଯୁଦ୍ୟ । ହି ନାରୁଡ଼୍ କେଞ୍ଜିକେଞ୍ଜି ବାତେଏ ବୁଜେମ୍ ଆୟ୍ୟଡ଼୍ । ଉଡ଼ି ମାନ୍ତଡ଼୍ ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଉଡାଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଡ଼୍ ।
ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ବଇତିଙ୍କ୍ ବନ୍ଦ୍ ମାଡ଼ି ଦାସନଡ଼୍ ଆଦ୍ ଇସ୍ ମିକା କୁଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ସମାଜ୍ ଲୋତ୍ତାଗ୍ ସାରେତଡ଼ାୱ୍ କଣ୍ଡା ଅନ୍ ପରୁ ମାତ୍ତା ।
ମେଣ୍ଡେ, ସାରେତଡ଼୍ ଅନ୍ ବିଷୟ ତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ହିତ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଅନ୍ୱେ ପାୟୁର୍ କଞ୍ଜ୍ ପେୟିତେ ଆକର୍ଷନ୍ ବାକ୍ୟତେ ବାକ୍ୱା ଆଦ୍ତଡ଼୍; ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼୍ କେତୁତଡ଼୍, “ଇଣ୍ଡ୍ ଯଷେପ୍ ତେ ମାର୍ ଆୟ୍ୟଣ୍ଡ୍ କି ?”
ମିଡ଼୍ ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତିଙ୍କ୍ ମେହେକ ମିନ୍ଦେଡ଼ି, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆଗାଙ୍କ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଦର୍କିତ୍ତେ ଇଞ୍ଜ ହେର୍କା ମାଡ଼ମିନ୍ଦେଡ଼ି, ମେଣ୍ଡେ, ଆଦ୍ ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ନା ବିଷୟ୍ତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ହିସମିନ୍ଦେ ।
ନାର୍ଗେ ଦିନାତ୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ସାରେ ବାବବାଦୀଡ଼୍ ପାୟୁର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଗୋଷ୍ନା ମାଡ଼ିମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ଯେ, କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ଦୁଃକାମ୍ କଷ୍ଟ ମାଡ଼୍ୱେୟ୍ତିତ୍ । ଇଦ୍ ରକମ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ସାରେ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।