43 ମେଣ୍ଡେ, ନା ପ୍ରବୁନ୍ ୟାୟ ଯେ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦ୍ତେ, ନାୱାଦ୍ ଇଦ୍ ସାଏତ୍ ବିଷୟ ବେଗେତିନ୍ସ୍ ଆତ୍ତେ ?
ଜିସୁ ନାରୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଗଟିଆଦାନ୍ ୱେଲେ ତାନ୍ ୟାୟ୍ ନୁ ଦାଦାଲଡ଼୍ ଆଦ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ହେଉସ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତାନଙ୍କ୍ ବାଇଦେ କେପି ଅଂକିଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗ୍ତଡ଼୍ ।
ଯୋହନ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ମନାମାଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ ସିନା ନିୟାଗାଙ୍କ୍ ବାପ୍ତିସ୍ମ ଅଦାନ୍ ମାତ୍ତେ ମିକା ନିମ୍ ନା ଗାର୍ରେ ୱାତ୍ତିନ୍ ?”
ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତେ, “ନାଟାନ୍ ଲୋପ୍ ନିମେ ଦନ୍ୟ, ମେଣ୍ଡେ ଦନ୍ୟ ନି ଡଙ୍କେତ୍ କାୟେ ତିଙ୍କ୍ ।
ଇଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଉଡ଼େ, ନି ନମସ୍କାର୍ କେଞ୍ଜ୍ ତେ ପେର୍କେ ନା ଡଙ୍କେତ୍ ଲୋପେ ବାବୁ ସାର୍ଦେ ଆସ୍ ହେନ୍ଦ୍ ତଣ୍ଡ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନେଣ୍ଡ୍ ଦାଉଦ୍ ତେ ନାର୍ ତାଗ୍ ମି ସେଙ୍ଗେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ଜନମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ପ୍ରବୁ ।
ତ ନାନ୍ ନି ଗାର୍ରେ ଆଦାଙ୍କ୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ଯୋଗ୍ୟ ହେର୍କେ ମାଡ଼ନ୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ୱେରନ୍ ପଦ୍ ଗଟ୍ ମାଡ଼ା, ନା ଦାସ ସୁସ୍ଥ ଆଦ୍ତନ୍ ।
ମିଡ଼୍ ନାକ୍ ଗୁରୁ ନୁ ପ୍ରବୁ ଇଞ୍ଜ କାର୍ଙ୍ଗୁତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ଲେକେତ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡେ ତ ନାନ୍ ।
ତୋମା ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନା ପ୍ରବୁ ନା ଇଶ୍ୱର୍ !”
ନିଜେତ୍ ଉର୍ଗାଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ବା ଶକ୍ତି ତଅତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବେନେମିକା ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼୍ମାଟ୍ । ବାତ୍ଇତ୍କେ ବାଗାତଡ଼୍କ୍ ନିଜେତଣ୍ଡ୍ ଲେକାମ୍ ଆଲ୍ସି ନିଜେ ନିଜେ ସେଙ୍ଗେ ନମ୍ର ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ମାତର୍ ଆସର୍ ଆୟ୍ୟ; ନାୟାଦ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ପୁନ୍ଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବେନ୍ ସାରେ ଐଶର୍ଯ୍ୟ ଲାବ୍ ମାଡ଼ୁତାନ୍, ଆଦିନ୍ ଲେକାମ୍ ବାଗାତ୍ ସାରେ ବିଷୟତିଙ୍କ୍ ନାନ୍ ଇଞ୍ଜେ ଆସର୍ ମାନେମ୍ ଆଦୁତାନ୍ । ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ ସାରେ ମିକା ୱିଡ଼୍ସ୍ତାନ୍ । କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ଦର୍ସିକି ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ।