7 ଆଦିଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗ୍ ମାନୁଟ୍; ଶୟ୍ତାନ୍ତିଙ୍କ୍ ଦମକ୍ ଇମୁଟ୍, ଆଲେକେ ଆଦ୍ ମିୟାଗାଙ୍କ୍ ମିରିଆଦ୍ତେ ।
ନାୱାଦ୍ ଜୁୱାଡ଼୍ କାଞ୍ଜି ନାୟାଗାଙ୍କ୍ ଶିକ୍ଷା ଆୟମୁଟ୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ନିଜେ ନମ୍ର ନୁ ସରଲ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ନା ଗାର୍ରେ ରମିତିଡ଼୍ ।
“ହଁ ରାଜା ଆଗ୍ରୀପା, ନାନ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ବେନ୍ ଦର୍ଶନ୍ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ଆଦିଙ୍କ୍ ଅପ୍ମାନ୍ ମାଡ଼ନ୍ ।
ତେଦ୍ଦେ ଟାୱୁନ୍ତାଗ୍ ଅନ୍, ବାତ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆଦ୍ତେ, ଆଗେ ନିକିଂଙ୍କ୍ କେସିଦ୍ତଡ଼୍ ।”
ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଦାର୍ମାମ୍ ଲେକାମ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ତିୟାର୍ ମାଡ଼୍ତେ ଉପାୟ୍ ପୟକଟ ଅଡ଼୍ ଦାର୍ମାମ୍ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତ୍ ଆର୍ଦାଲା ଆଦୁତଡ଼୍ । ଆଦିଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆଦ୍ ଆର୍ଦିଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସ୍ତଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, “ପ୍ରବୁ କେତୁତଣ୍ଡ୍, ବେଲାବା ମାନାଡ଼୍ ଜିୱୁତେ ଇଶ୍ୱର୍, ସାର୍ରେତଡ଼୍ ମାନ୍ ମୁନ୍ନେ ମର୍ମିଣ୍ଡା ଉଃସିତଡ଼୍ । ମାନାଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଇଞ୍ଜ ସାର୍ରେତଡ଼୍ ସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।”
ଶୟ୍ତାନ୍ତିଙ୍କ୍ ପଡ଼୍ୟେ ଇମାଟ୍ ।
କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ପର୍ର ନିୟାଦ୍ ବକ୍ତି ମାନ୍ନାଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ମିମିଲପେ କାୟ୍ଲି ମାନୁଟ୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ଇଞ୍ଜେ ଇଶ୍ୱର୍ ଇତ୍ତେ ଆତ୍ମିକ୍ ଯୁଦ୍ ଜଗ୍ଡ଼ାମ୍ କେର୍ମୁଟ୍; ଆଲେକେ କାରାପ୍ ସମୟ୍ତେ ମିଡ଼୍ ଶତ୍ରୁଡ଼୍ ଚିଟିରମଣତିଙ୍କ୍ ଅଟ୍କା ମାଡ଼େପାର୍ଦ୍ତିଡ଼୍ ନୁ ଶେଷ୍ ଆୟ୍ନା ଯୁଦ୍ ମାଡ଼ିମିକା ଡୁଟାଙ୍ଗ୍ ମାନ୍ତିଡ଼୍ ।
ମାନା ଇଦୁନିଆତ ବାବାଲ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ତିପାଲ ଇତ୍କେବା ମାନାଲ୍ ଉକିଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ିତାଲ୍ । ଆଲେକିତ୍କେ ମାନ ସ୍ୱର୍ଗତେ ବାବାଲ୍ ଶାସନ୍ତା ମାନେମ୍ ଆସ ମାନ୍ଦାନାଦ୍ ବେଚର୍ ନାରଗେ ସାୟାତାଦ ଜୀୱାଦରକିତା !
ପ୍ରବୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ଅନୁରଦ୍ ମାଡ଼ୁତାନ୍, ଶାସନ୍ ମାଡ଼ାନଡ଼୍ୱାଦ୍ ଶାସନ୍ ଅଦିନ୍ ମାନୁଟ୍ ।
ଆଲେକେ, ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଶକ୍ତିତେ କାୟ୍ଦେ ମଦଲ୍ ମଦଲ୍ ଆଡ଼୍କାଟ୍; ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ଟିକ୍ ମାଡ଼୍ତେ ସମୟ୍ତେୱେଲେ ମିକିଙ୍କ୍ ଉନ୍ନତ ମାଡ଼ିତନ୍ ।