16 ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଇଞ୍ଜେ ନିଜେତ୍ ଆଂକାର୍ ମାୟ୍ଦିଙ୍କ୍ ଗର୍ବ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍; ଇଦ୍ ରକମ୍ ଗର୍ବ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ସାୟେ ଆୟ୍ୟ ।
ମିୟାଦ୍ ଇଦ୍ଲେକେତ୍ ଗର୍ବ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ସାୟେ ଇଲ୍ଲେ । ମିଡ଼୍ କି ପୁନିର୍ ଯେ ସୁଡୁଟ୍ ଇଞ୍ଜ କମିର୍ ସାର୍ରେ ମଇଦା ପିଣ୍ଡୁଲାତିଙ୍କ୍ କମିରମୟ ମାଡ଼ିତା ?
ଇତ୍କେ ଯଦି ମିଇ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ଲୋପେ ଗାଟି ଇର୍ଷା ମିନ୍ଦେ ନୁ ସ୍ୱାର୍ତପର ମିନ୍ଦେ, ଆଲେକେ ନିଜାମ୍ ବିରୁଦ୍ତେ ଗର୍ବ ମାଡ଼୍ମାଟ୍ ନୁ ମିଚ୍ କେଲ୍ମାଟ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ଅବିଲାଷ, କଣ୍ଡେତାଦ୍ ଅବିଲାଷ ନୁ ଜାଗତିକ ଗର୍ବ, ସଂସାରତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଇୱୁସାରେ ବିଷୟ୍ ବାବାନାଗାଙ୍କ୍ ଆୟ, ମାତର୍ ସଂସାର୍ତାଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ଆତ୍ତେ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ବେସର୍ ଗର୍ବ ଆସମାତ୍ତନ୍ ନୁ ନାର୍ଗେ ଗାବ୍ତାଗ୍ ମୁଡ଼୍ନ୍ଦି ମାତ୍ତନ୍, ଆଦ୍ ପରିମାନ୍ତେ ଅଙ୍କ୍ ଦୁଃକାମ୍ କଷ୍ଟ ଇମୁଟ୍ । ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେତିଙ୍ଗ୍ ନାର୍ଗେ ମାଡ଼ି କେତୁତନ୍, ‘ନାନେ ଇଗେ ରାଣିନ୍ ଲେକାମ୍ କୁଦ୍ତାନ୍ ! ନାନେ ରାଣ୍ଡିନ୍ ଆୟନ୍, ନାୟଦ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ଦୁଃକାମ୍ ଆୟ୍ୟ ।’