12 ବେନ୍ ସ୍ୱାଦିନ୍ତେ ନିୟମ୍ ତଡ଼୍ ମିଡ଼୍ ଯେ ବିଚାର୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ଇଦ୍ ପୁଞ୍ଜ୍ ଆଦେରକମ୍ କେଲାଟ୍ ନୁ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାଟ୍ ।
“ପ୍ରବୁନାଦ୍ ଆତ୍ମା ନା ପରୁ ମିନ୍ଦେ, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଦୁଃକାମ୍ ନାରୁଡ଼୍ତେ ଗାର୍ରେ ସୁସମାଚାର୍ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ହେଞ୍ଚିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ବନ୍ଦୀ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ନୁ କାନାଲଡ଼୍କ୍ କଣ୍ଡେତ୍ ୱେସ୍ ବିଷୟ କେତାନଙ୍କ୍, ମେଣ୍ଡେ ଅତ୍ୟାଚାରି ନାରୁଡ଼୍କ୍ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼ାଙ୍କ୍,
ମେଣ୍ଡେ ମିଡ଼୍ ସତ୍ ପେଇତିତିଡ଼୍ ନୁ ଆଦ୍ ସତ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତମାଡ଼ିତେ ।”
ନିଜେ ନିଜର୍ ଦାୟିତ୍ୱ ଆୟ୍ମୁଟ୍; ଇଦ୍ ରକମ୍ ମିଡ଼୍ କ୍ରିଷ୍ଟଟନ୍ ନିୟମ୍ ପୁରା ମାଡ଼ିତିଡ଼୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ, ଦାଦାନଡ଼ି ନୁ ଏଲାସ୍କ୍, ବେନ୍ ସାରେ ବିଷୟ ସାୟେ ନୁ ପ୍ରଶଂସ୍ୟ, ବାତ୍ ସାରେ ସତ୍ ନୁ ମହତ୍, ବାତ୍ ଟିକ୍, ବିଶୁଦ୍ଦ, ପ୍ରୀତିକର ନୁ ସମ୍ମାନ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ସାରେ ମିୟାଦ୍ ଚିନ୍ତେତେ ବିଷୟ ଆୟି ।
ମିଡ଼୍ ବାକ୍ୟ ବା କାମ୍ତାଗ୍ ବାତେ ବା ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ସାରେ ପ୍ରବୁ ଜିସୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ମାଡ଼ି ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇମୁଟ୍ ।
ଇତ୍କେ ବେନ ନିଜାମ୍, ସ୍ୱାଦିନ୍ତାଦ୍ ନିୟମ୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ଅଦିନ୍ତଡ଼୍ ଗାଡ଼୍ସ୍ ମାନ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ବିସ୍ମରଣଡ଼୍ ଲେକାମ୍ ଆୟକଟ୍ ବରଂ କାମ୍ମାଡ଼ାନଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ପାଡ଼ୟିତାଗ୍ ଦନ୍ୟ ।
ମିଡ଼୍ ମିଇ ଗାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଜିୱୁତଡ଼୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ାଟ୍, ଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଇଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ନିୟମ୍ ଯଦି ନିଜାମ୍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼୍କେ, ଆଲେକେ ସାୟେତ୍ କାମ୍ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍,