10 ଆଦ୍ ଆଲ୍ସ୍ତାଦ୍ ଲେକାମ୍ ସ୍ୱର୍ଗ ନୁ ପୃତିବିତେ ସାରେ ତିଆର୍ ବିଷୟ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଆଦ୍ତେ ନୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ଆୱୁ ସାରେତଡ଼୍ ତାଲେ ଲେକାମ୍ ମାନ୍ତା ଇଦ୍ ଆଲ୍ସାନାଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଲେକାମ୍ ସମୟ୍ତେ ପୁରା ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ଜଗତ୍ତେ ସାରେ ଜାତିତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଅନ୍ ମୁନେ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ଆସୁଟେ ମେକ୍ଗଲାଲ୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ମେକା ନୁ ମେଣ୍ଢାକିଂଙ୍କ୍ ୱେରେ ମାଡ଼ିତନ୍, ନାରୁନ୍ପିଲେ ରକମ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ରେଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ଦେତେ ୱେରେ ମାଡ଼ିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ଲେକାମ୍ ଦିନାମ୍ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେ, ଇଶ୍ୱର୍ତେ ରାଜ୍ୟ ମି ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ ହେୱ୍ସ୍ ମିନ୍ଦେ ! ପାପ୍ ସେଙ୍ଗେ ମାଲ୍ସ୍ୱାସ୍ ଇଦ୍ ଲେକେତ୍ ଗଟ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।”
ଅଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଦ୍ ସାର୍ରେ ଗଟ୍ନା ୱେରେନାରୁଡ଼ାଦ୍ ୱେଷଡ଼୍ ଇନା ଆତ୍ତେ ନୁ ମାନ୍ ସତର୍କ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଆୱୁ ଲେକାଆତ୍ତା । ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ମାନାଡ଼୍ ଯୁଗ୍ ତେରାନ୍ୱେଲେ ବାଦ୍କୁତାଡ଼୍ ।
ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ବୁଜାମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆଲ୍ସୁତାନ୍ ଜେ, କ୍ରିଷ୍ଟ ସାର୍ରେ ମାନେୟ୍ତାଦ୍ ତାଲ୍ଲେ ଲେକାମ୍, ମୁଦ୍ପାଲ୍ ମୁତ୍ତେନ୍ ତାଲ୍ଲେ ଲେକାମ୍ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ତାଲ୍ଲେ ଲେକାମ୍ ।
ପେର୍କେ ବେସୁଟ୍ ଆଦ୍ ସମୟ୍ ୱାତ୍ତେ, ଇଶ୍ୱର୍ ତାନ୍ ନିଜର୍ ମାରିଙ୍କ୍ ରଅତଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡୟ୍ ନାଟାଡ଼୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଜନମ୍ ଆସ୍ ଇହୁଦୀଡ଼୍ ନିୟମ୍ ଅଦିନ୍ତାଗ୍ ବାଦ୍କ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ସାରେ ବିଷୟ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଡେକେତ୍ ମଦଲ୍ ନେହେତ୍ତନ୍ ନୁ ସାରେ ବିଷୟ ପରୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ ସାରେତିଙ୍କ୍ ବେଡ଼୍ୟେ ପ୍ରବୁ ଲେକାମ୍ ମଣ୍ଡଲିତାଗ୍ ଇତ୍ତନ୍ ।
ଅଡ଼୍ ଇହୁଦିନଡ଼୍ ସାରେ ବିଦିବିଦାନ୍ ସାର୍ରେ ବ୍ୟବସ୍ଥାତିଙ୍କ୍ ଉଚ୍ଛେଦ ମାଡ଼ି ଇହୁଦିଡ଼୍ ନୁ ଅଣଇହୁଦିଡ଼୍ ଆଗାଙ୍କ୍ ଅଡ଼ାଦ୍ ସାହାଯ୍ୟ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରଡ଼୍ ପୁଃନେ ମାନବ୍ ଜାତି ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଗେ ପୃତିବିତାଗ୍ ଶାନ୍ତି ତିଆର୍ ଆଦ୍ତେ ।
ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବେନ୍ ନାଗାଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗ ନୁ ପୃତିବିତେ ସାର୍ରେ ଆନିଦାଦିଡ଼୍ ପେଦେର୍ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍,
ମିୟାଦ୍ ସାୟେତ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଅନାଦ୍ ଅନୁଗ୍ରହତେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଯେ ଇଦ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଇସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ଇଦ୍ ନିଜାମ୍ କେଞ୍ଜ୍ତିଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅନ୍ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ନୁ ପୃତିବିତାଗ୍ ସାରେ ଦୃଶ୍ୟ ନୁ ଆଦୃଶ୍ୟ ଜିନିଷ୍, ତେର୍ୱେ ଲେକାତ୍ ନାର୍ଗେଶକ୍ତି, କର୍ତ୍ତାଲଡ଼୍, ଶାସନ୍ ମାଡ଼ାନଡ଼୍ ନୁ ସାରେତଡ଼୍ ଅଦିକାରିଡ଼୍କ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତନ୍ । ଅନ୍ ତଡ଼୍ ନୁ ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ସାରେ ବିଶ୍ୱତିଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତନ୍ ।
ମାରିନ୍ ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ସାରେ ବିଶ୍ୱତିଙ୍କ୍ ନିଜର୍ ଗାରେ ମାଲ୍ପି ତାତାନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼୍ତନ୍ । କ୍ରୁଶତାଗ୍ ତାନ୍ ମାରିନାଦ୍ ଡଲ୍ତାଦିନ୍ ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଶାନ୍ତି ମାଡ଼୍ତନ୍ ମେଣ୍ଡେ ପୃତିବି ନୁ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେ ବିଷୟତିଙ୍କ୍ ନିଜର୍ ଗାରେ ମାଲ୍ପି ତାତ୍ତନ୍ ।
ପେର୍କେ, ଇହୁଦିଡ଼୍, ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍, ସୁନ୍ନତ ନୁ ଅସୁନ୍ନତ, ନିଷ୍ଠୁର୍, ବୟଙ୍କକାର୍, କ୍ରିତଦାସ ବା ସ୍ୱାଦିନ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ଲପେ ମେଣ୍ଡେ ବାତ୍ବା ୱେରେ ଇଲେ । ଇତ୍କେ କ୍ରିଷ୍ଟ ସାରେତଡ଼ାଗେ ମିନ୍ଦେନ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଦୁତନ୍ ସାର୍ରେ ।
ଇତ୍କେ ଇଦ୍ ତେରାନ୍ ଦିନାମ୍ତେ ଅନ୍ ତାନ୍ ମାରିନ୍ ତ ମାନ୍ସାଙ୍ଗ୍ ଗଟ୍ ତିରିୟ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆ ମାରିନ୍ ତ ଇଶ୍ୱର ବୁମ୍ତିଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ଆ ପେର୍କେ ସାର୍ରେ ବିଷୟ୍ତେ ଅଦିକାର୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଏଞ୍ଚ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ବାତିଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଦେଉଡ୍ ମାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ସାୟେତ୍ ବିଷୟ ଆଲ୍ସି ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଡ୍ ମାନ୍ ସାଙ୍ଗ୍ ବେଲା ସିଦ୍ଦ ଆତଡ୍, ଆଦେ ଆଦୁତେ ଦେଉଡ୍ତାଦ୍ ଇସ୍ଟାମ୍ ମାତ୍ତା ।
ଇୱୁ ସାର୍ରେ ତିନ୍ଦାନାୱ୍, ଉଣ୍ଡନାୱ୍, ପବିତ୍ର ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବାୟ୍ଦେତ୍ କ୍ରିୟାକର୍ମ୍; ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପୁନାଦ୍ ନିୟମ୍ତାଦ୍ ପ୍ରତିଷ୍ଟା ଯାକ ଇୱୁ ସାରେତାୱିନ୍ ଦର୍କାର୍ ମାତ୍ତେ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ଜଗତ୍ତେ ସୃଷ୍ଟି ମୁନେଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ତଡ଼୍ ଏଞ୍ଚିଆତ୍ତନ୍ ନୁ ମୀଇ ସେଙ୍ଗେ ଇଦ୍ ମାଡ଼େଙ୍କ୍ ଦିନାତେ ତଅନ୍ଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଅଡ଼୍ ୱେରଡ଼୍ ପୁନେ ପାଟେ ପାର ମାତ୍ତଡ଼୍, “ବଇ ଆସ୍ ମିକା ଆଦ୍ ମାଆର୍ ଟେଣ୍ଡାନଙ୍କ୍ ନିମେ କେ ଯୋଗ୍ୟ, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନିମେ ଆୱୁକି ଆସ୍ମାତ୍ତିନ୍ ନୁ ନିୟାଦ୍ ତଡ଼୍, ସାରେତେ ନାର୍, ବାଷାବାଦିଡ଼୍, ରାଷ୍ଟ ନୁ ଜାତିନାଗାଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ଆସ୍ ମିନ୍ଦେନି ।