13 କିନ୍ତୁ କପଟି ନୁ ପ୍ରବଞ୍ଚକନଡ଼୍ ପେର୍କେ ସର୍ବନାଶ ପାକେ ଅଡ଼୍ ବାଗାତଡ଼କ୍ ଟକାମାଡ଼ି ପେର୍କେ ନିଜେ ଟକେମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ମାମ୍ମେ ସମ୍ମାନିତ୍ ନୁ ଅପମାନିତ୍ ଅଦୁତମ୍, ପ୍ରଶଂସିତ୍ ନୁ ସିଗ୍ ଆତ୍ତମ୍, ମାକିଂଙ୍କ୍ ମିଚ୍ ଇଞ୍ଜ କେତ୍ତଡ଼୍, ଯଦି ମାନାଡ଼୍ ନିଜାମ୍ କେତୁତଡ଼୍ ।
ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ବୁଜେମ୍ ଆତ୍ତେ ଲେକାମ୍ କେତୁତ୍ ଯେ, ପ୍ରତାରକ ପାପାତ୍ମାକିନ୍ କାରାପ୍ ଶିକ୍ଷାତାଗ୍ ରାୟି ଅଣ୍ଡୟ୍ଦିନେ ବେନ କ୍ରିଷ୍ଟ ବିଶ୍ୱାସତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରେ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ଯନ୍ନୀସ ନୁ ଯମ୍ୱ୍ରୀସ୍ ବେଲାନ୍ କି ମୋଶାନ୍ ବିରୁଦ୍ଦାଚରନ୍ ମାଡ଼ମାତ୍ତଡ଼୍, ଆଦେଲେକାମ୍ ମୁନେତ୍ ଦିନାମ୍ତେ ହି ଦୁରାଚାରୀଡ଼୍ ସତ୍ତେ ବିରୋଦ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ମସ୍ତିଷ୍କ ବିକୃତି ଗଟେମ୍ ଆଦ୍ତେ ନୁ ଅଡ଼୍ ଦର୍ମବିଶ୍ୱାସ୍ ବିଲପ୍ ଆତ୍ତେ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମୁନେଙ୍କ୍ ମାନାଡ଼୍ ବା ମୁର୍କ, ବାକ୍ୱା ମେଣ୍ଡେ ନାର୍ଗେ ରକମ୍ କାରାପ୍ ଚିନ୍ତେ ନୁ ସୁକାମ୍ତେ ଦାସ ମାତ୍ତମ୍, ଇଂସା ନୁ ଇର୍ଷାତଡ଼୍ ବାଦ୍କ ମାତ୍ତମ୍, ମେଣ୍ଡେ ପାସ୍କାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଆସ୍ ନିଜେତ୍ ନିଜେତ୍ ଲୋପେ ପାସ୍କ ମାତ୍ତମ୍ ।
ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ନୁ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନାଗାଙ୍କ୍ ଜ୍ଞାନ୍ ଆସ୍ ବେନଡ଼୍ ସଂସାର୍ତେ ବିନାଶ ଆଦାନଡ଼୍ ଶକ୍ତି ନାଗାଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ଆଦାନ୍ ପେର୍କେ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦାମ୍ ଆୱୁ ସାରେ ଆୟେ, ଅଡ଼୍ୱାଦ୍ ମାଡ଼େଙ୍କ୍ତେ ଦଶା ମୁନେତ୍ ଦଶାତାଗାଙ୍କ୍ ଗାଟି ଅଦିକ୍ ଶୋଚନିୟ ଆଦ୍ତେ ।
ସାରେତିଙ୍କ୍ ମୁନେ ମିଡ଼୍ ପୁଞ୍ଜ୍ ନେଏତାନାଦ୍ ଲେକେତ୍ ଯେ, ଇଦ୍ ତେରାନ୍ ଦିନାକିନେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ସତ୍ତିଙ୍କ୍ ପରିଆସ୍ ମାଡ଼ି ନିଜର୍ କାରାପ୍ ବୁଦ୍ତେ ଚାଲେମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍;
ଆଦ୍ ତାଡ଼ାମ୍ ଆଦୁତ୍, ସାରେ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ତିପାଲ୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ଗାଟି ସାତ୍ୱାମ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ପାଃନ୍ତେ ତାଡ଼ାମ୍, ଶୟତାନ୍; ତାନ୍ ଦୂତନ୍ତଡ଼୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ରାଲି ପୃତିବିତାଗ୍ ୱାସ୍ ରାଲ୍ତେ ।
ପ୍ରତମ୍ ଜନ୍ତୁତ୍ ଗାରେ ଇଦ୍ଲେକାମ୍ ନାର୍ଗେ ଆଶର୍ଯ୍ୟ କାମ୍ ମାଡ଼ି ପୃତିବିତେ ସାରେତଡ଼୍ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ପ୍ରତାରନ୍ ମାଡ଼୍ତେ । କଡ଼୍ଗତଡ଼୍ ଆଗାତ୍ ଆସ୍ ଆରୋଗ୍ୟ ଆସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ପ୍ରତମ୍ ଜନ୍ତୁ ସମ୍ମାନ ସେଙ୍ଗେ ତାନ୍ ଲେକାତ୍ ୱେରଡ଼୍ ମୁର୍ତି ତିଆର୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଦ୍ୱିତିୟ ଜନ୍ତୁ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ଆଦେଶ୍ ଇତ୍ତେ ।
ନିୟାଗେ ମେଣ୍ଡେ ବେସୁଙ୍କ୍ ମିକା କୁପି ନିଡ଼୍ୱ; ବା ବର କନ୍ୟାତେ ମର୍ରେ କେଞ୍ଜାଙ୍କ୍ ଆୟ । ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନି ତଡ଼ିଡ଼୍ ପୃତିବିତେ ଗାଟି ଶକ୍ତି ଆସ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍, ନିୟାଦ୍ କୁଉକ୍ ତୋଡ଼୍ ନିମେ ପୃତିବିତେ ସାରେତଡ଼୍କ୍ ମଦ୍ ମାଡ଼ି ନେଏସ୍ ମାତ୍ତିନ୍ ।”