1 ଇଦ୍ ପୁଞ୍ଜ୍ମାନୁଟ୍ ଯେ, ଶେଷଦିନାମ୍ତେ ବିପଦ୍ ୱାସ୍ ହେଉଦ୍ତେ ।
ଅନ୍ଦିନେ ୱାଦ୍ତେ, ବେସୁଙ୍କ୍ ନାରୁଡ଼୍ ସତ୍ ଶିକ୍ଷାତିଙ୍କ୍ କେଞ୍ଜକଟ ମାନ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ମାତର୍ ନିଜେ ନିଜେତ୍ ଅବିଲାଷ ଚରିତାର୍ତ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଦାନ୍ଦେ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଇ ଯୁଗ୍ତେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସମର୍ତନ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ବଣ୍ଡ ଶିକ୍ଷାନଡ଼୍କ୍ ଅଡ଼୍ କାର୍ଙ୍ଗିତଡ଼୍ ।
ସାରେତିଙ୍କ୍ ମୁନେ ମିଡ଼୍ ପୁଞ୍ଜ୍ ନେଏତାନାଦ୍ ଲେକେତ୍ ଯେ, ଇଦ୍ ତେରାନ୍ ଦିନାକିନେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ସତ୍ତିଙ୍କ୍ ପରିଆସ୍ ମାଡ଼ି ନିଜର୍ କାରାପ୍ ବୁଦ୍ତେ ଚାଲେମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍;
ପିଲାନଡ଼ି ! ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍ ଦିନାମ୍ ଗାରେ ଏୱୁତେ । କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଶତ୍ରୁଡ଼୍ ୱାଦାନାଦ୍ ସମୟ ଆତ୍ତେ ଇଞ୍ଜ୍ କେଞ୍ଜ୍ତିଡ଼୍, କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ନାର୍ଗେ ଶତ୍ରୁଡ଼୍ ଇଞ୍ଜେ ତନ୍ଦୁତଡ଼୍; ଆସୁଙ୍ଗ୍ ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍ ଦିନାମ୍ ଗାରେ ଏୱୁତା ଇଞ୍ଜ୍ ମାମେ ପୁତ୍ତମ୍ ।
ହୋ ପ୍ରିୟ ସାଙ୍ଗନଡ଼ି, ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟଟନ୍ ପ୍ରେରିତ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ବାତ୍ କେସ୍ ଆତ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ସାରେ ଏର୍କା ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ଅଡ଼୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେସ୍ମାତ୍ତଡ଼୍, “ତେରାନ୍ ଦିନାତେ କାରାପ୍ ଅବ୍ୟାସ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ବିରୁଦ୍ ନାରୁଡ଼୍ ପେୟିସ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ପରିଆସ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।”