9 ଆଦ୍ ନାରୁଡ଼୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଶାନ୍ତି, ପରାକ୍ରମ୍ ନୁ ଗୌରବ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରେ ଆସ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ସେଙ୍ଗେ ବିନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ନାରୁଡ଼୍ ପିଲେ ନିଜେତ୍ ବାବଙ୍କ୍ ମାଇମାତେ ଗୌରବ୍ ପାଏମ୍ ଆସ୍ ନିଜେ ଦୂତତଡ଼୍ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଆସୁଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ସାରେନାରୁଡ଼୍ ଅନ୍ ପାଡ଼୍ୟି ଲେକାମ୍ କାୟେ ହିଦ୍ତନ୍ ।
ରାଜାଲ୍ ଚାକରିଡ଼୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ‘ଅନ୍ କାୟ୍କ୍ ଡେକା ତହସ୍ ବାୟିଦେ ୱାଟିମୁଟ୍ । ଆଗେ ଅଣ୍ଡ୍ କେୟି ପାଲ୍କ୍ କର୍କିତଣ୍ଡ୍ ।’”
ତାନ୍ ପେର୍କେ ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରତିଙ୍କ୍ ମାବ୍ତାଗ୍ ୱାଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ିତିଡ଼୍ ନୁ ମାବ୍ତେ ଲୋପେଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ ଶକ୍ତି ନୁ ଗୌରବ୍ ତେ ୱାଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ି ପୃତିବିତେ ସାରେ ବାଷାତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଉଡ଼ି କେଇତଡ଼୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ଡେବ୍ପାକେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ କେତିତଣ୍ଡ୍, “ଆର୍ ଅବିଶାପ୍ତେ ମାନ୍ଦେ ! ନା ମୁନେକଙ୍କ୍ ଦୁରାମ୍ ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।” ଶୟ୍ତାନ୍ ନୁ ତାନ୍ ଦୂତତେ ପେର୍କେ ଆଦାନଡ଼୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବେଗେ ସାରେଦିନା ନିଡ଼୍ତାନାଦ୍ କିସ୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ, ଆଗେ ଆନୁଟ୍ ।
ହି ନାରୁଡ଼୍ ସାରେ ଦିନାତ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଦାର୍ମିକିଡ଼୍ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଲାବ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକ୍ତାଦ୍ ଲେକାମ୍ତେ ନାରୁନ୍ପିଲେ ଡଲିତଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାରୁନ୍ପିଲେତିଙ୍କ୍ ବେନ ପସ୍ପିଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅନାଦ୍ ଦଶା ବେସର୍ ବୟଙ୍କର୍ ଆଦ୍ତେ ! ବେସୁଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆୟ୍ୟକଟ ମାତ୍କେ ଅନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ସାୟ୍ ଆୟେଡ଼୍ ।”
ଆସୁଟେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ନାନ୍ କେତିତାନ୍, “ମିକିଂଙ୍କ୍ ନାନ୍ ପୁନନ୍ । ଆଦାର୍ମି ନାରୁଡ଼ି, ନାୟାଗାକନ୍ସ୍ ଜେକେ ଆନୁଟ୍ ।”
ଆସୁଟେ, ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ମିଡ଼୍ ବେନେ ପାଡ଼୍ଗେତେ ନାରୁଡ଼ି, ବା ବେଗାଙ୍କ୍ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେଡ଼ି, ନାନେ ଆଦ୍ ପୁନନ୍ । ମିଡ଼୍ କାରାପ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାନ୍ ନାରୁଡ଼ି, ନାୟାଗାଙ୍କ୍ ଜେକା ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।
ଆଦିନ୍ ପେର୍କେ ଜିସୁ ମନ୍ଦିର୍ତାଗ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଉଡ଼େ ନିମ୍ ସୁସ୍ଥ ଆଶେ ମିନ୍ଦେନି, ମେଣ୍ଡେ ପାପ୍ ମାଡ଼୍ମା, ଇଲୁକ୍ ନି ସେଙ୍ଗେ ଗାଟି ଅନିଷ୍ଟ ଗଟେମ୍ଆଦ୍ତେ ।”
ନରକତାଗ୍ ଅଡ଼ାଦ୍ ଜିୱୁନ୍ତେ ସାରେ ଗଟେମ୍ ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ଆଦୁତ୍ତେ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତେ ଆସେତଡ଼୍ କେ ଅଡ଼ାୱୁ ଦେୟାକ୍ । ବାତେଏ ସିଗ୍ତାଉ, ଅଡ଼୍ ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଗର୍ବ ମାଡ଼ିତଡ଼୍; ମାତର୍ ସଂସାର୍ ବିଷୟତେ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍ ଚିନ୍ତେ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
“ବେସୁଙ୍କ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଶାନ୍ତି ନୁ ନିରାପଦ୍,” ଇଞ୍ଜ କେସମାନ୍ତଡ଼୍, ଆସୁଙ୍କ୍ ଡଙ୍କେତ୍ତେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାଟାଡ଼୍ ନପ୍ତେ ୱେଲେ ହଟାତ୍ ଆୱ ତେରାନାଦ୍ ମାନ୍ତେ, ମେଣ୍ଡେ ଆୱ୍ ବେନ୍ଲେକାମ୍ ମିକା ଗେଲ୍ସ୍ପାନଙ୍କ୍ ଆୟ୍ୟ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ପାପଆତ୍ମା ହେକାମ୍ ଆଦ୍ତେ; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେସୁଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ ୱାଦ୍ତନ୍, ଅନ୍ ତାନ୍ ମକମ୍ତେ ନେହେସ୍କାନାଲ୍ଦ୍ ତଡ଼୍ ଦଂସ ମାଡ଼ିତନ୍, ନୁ ଅନ୍ ଜାଜଲ୍ଲ୍ୟମାନ୍ ଦିନ୍ ଏୱୁକେ ୱିଡ଼୍ସି ଆଦ୍ତନ୍ ।
ମହାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ମାନ୍ ମୁକ୍ତିଦାତାଲ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଜିସୁନ୍ ଗୌରବ୍ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ପ୍ରକାଶ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ଆଦୁତ୍ତେ, ଆଦ୍ ଦିନେତାଦ୍ କେପି ମାମ୍ମେ ମିନ୍ଦେମ୍ ।
ଆଲାଇତ୍କେ, ବେନଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱରନ୍ ମାରିନ୍ ବେକାର୍ ଇନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଇଶ୍ୱରନ୍ ପୁନା ନିୟମ୍ତାଦ୍ ନେତୁର୍ ତଡ଼୍ ପାପ୍ସାର୍ରେ ନର୍ସ୍ ଆତ୍କେ ମେଣ୍ଡେ ଅନ୍ ପାପ ଇନ୍ତଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ଜିୱୁମାଡାନ୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାନ୍ ଦୁସାତଣ୍ଡ୍, ଅଙ୍କ୍ ବେଲା ବେସବେଡିଆଦ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ଦର୍କିତା ? ଆଲ୍ସୁଡାଟ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେସର୍ ଦଣ୍ଡ୍ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଇଡ଼୍ ବୁସା ମେସ୍ତେରିଡ଼୍ ୱାସ୍ତେ ଇଲ୍କେ ଲେକାମ୍ ନୁ ଗାଲ୍ଦେ ଚାଲେମ୍ ଆଦାନ୍ ମାବ୍ ଲେକାମ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ ଇଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ଗାଟି ଇକାଡ଼୍ ତାଗ୍ ଗୁଇନ୍ଦେତାଗ୍ ପଡ଼ିୟେ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
କିନ୍ତୁ ଇଞ୍ଜେ ବେନ୍ ମୟଲ୍ ନୁ ପୃତିବି ମିନ୍ତେ, ଆଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆଜ୍ଞା ତଡ଼୍ କିସ୍ତେ ଦ୍ୱଂସ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନେଃଏତଣ୍ଡ୍ । ବେନ୍ ଦିନେ ଆଦାର୍ମିକ୍ ନାରୁଡ଼୍ ବିଚାର୍ ଆସ୍ ବିନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ଦିନାମ୍ ଯାକ ଆଦ୍ ସୁରକ୍ଷା ଆସ୍ ମାନ୍ତେ ।
ଅଡ଼୍ ଗଦାଡ଼୍ତାଗ୍ ତେଏଦ୍ତେ ତଲ୍କଡ଼୍ ଲେକାମ୍ । ଅଡ଼ାଦ୍ ସିଗ୍ ଇଲ୍ୱାଦ୍ ପାଡ଼୍ୟି ବୟୁଲ୍ ଲେକାମ୍ ପର୍ର ତଅନ୍ଦିତ୍ । ଅଡ଼୍ ମାୟିଆତ୍ତେ ଉକାମ୍ ଲେକାମ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ସାରେଦିନାମ୍ ଇକାଡ଼୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ପଡ଼୍ୟେ ଏଞ୍ଚିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ନାନେ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ଶ୍ୱେତବର୍ଣ୍ଣତେ ୱେରଡ଼୍ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ସିଂହାସନ୍ ନୁ ତାନ୍ ପରୁ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନାରୁଙ୍କ୍ ଉପବିଷ୍ଟ ମାନ୍ଦାନ୍ ଉଡ଼୍ତାନ୍ । ତାନ୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ପୃତିବି ନୁ ମାବ୍ ମିର୍ତା ନୁ ଅଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ଉଡ଼େପାର୍ୱଡ଼୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ଡଲାନାଦ୍ ନୁ ପାତାଲ ପୁରିତାଗ୍ କିସ୍ ସାୱୁଡ଼େତାଗ୍ ଏସାଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ । ଇଦ୍ ଡଲାନାଦ୍ ଇତ୍କେ କିସ୍ତାଦ୍ ସାୱୁଡ଼େ, ଦ୍ୱିତିୟ ଡଲାନାଦ୍ ।
କିନ୍ତୁ କାପୁରୁଷ, ବିଶ୍ୱାସ୍ଗାତତନ୍, ବିକୃତଚିରିତ୍ର, ନରଅନ୍ତା, ଲମ୍ପର, ତନ୍ତ୍ରମନ୍ତ୍ରସାବକ୍, ମୁର୍ତ୍ତିକିଙ୍କ୍ ପୁଜାନଡ଼୍ ନୁ ମିତ୍ୟାବାଦିଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ବ୍ରଷ୍ଟାଚାରିଡ଼୍ନଡ଼୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ପଡ଼ିୟେ ଅଦୁତ୍, ଗନ୍ଦକ କିସ୍ ନିଡ଼୍ସ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାୱୁଡ଼େ ଆଗେ ଅଡ଼୍ ତୃତିୟଦାମ୍ ଡଲିତଡ଼୍ ।”
କିନ୍ତୁ ବିକୃତଚରିତ୍ର, ତନ୍ତ୍ରମନ୍ତ୍ର ମାଡ଼ାନଣ୍ଡ୍, ନରହନ୍ତା, ମୁର୍ତ୍ତିପୂଜାକି, ମିତ୍ୟାବାଦିଡ଼୍, ପ୍ରାତାରକ୍ ସାରେ ବ୍ରାଷ୍ଟାଚାରୀଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ନାର୍ ବାଇଦେ ମାନ୍ତଡ଼୍ ।