8 ବେନଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍ଗ୍ ପୁନଡ଼୍ ନୁ ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁନ୍ ସୁସମାଚାର୍ ମାନେମ୍ ଆୟ୍ୟଡ଼୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ନିଡ଼୍ତାନାଦ୍ କିସ୍ତାଗ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ହିଦ୍ତନ୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ଡେବ୍ପାକେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ କେତିତଣ୍ଡ୍, “ଆର୍ ଅବିଶାପ୍ତେ ମାନ୍ଦେ ! ନା ମୁନେକଙ୍କ୍ ଦୁରାମ୍ ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।” ଶୟ୍ତାନ୍ ନୁ ତାନ୍ ଦୂତତେ ପେର୍କେ ଆଦାନଡ଼୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବେଗେ ସାରେଦିନା ନିଡ଼୍ତାନାଦ୍ କିସ୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ, ଆଗେ ଆନୁଟ୍ ।
ହି ନାରୁଡ଼୍ ସାରେ ଦିନାତ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଦାର୍ମିକିଡ଼୍ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଲାବ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ଆଦ୍ ବିଚାର୍ ଇଦ୍, ଜଗତ୍ତାଗ୍ ୱେସ୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ, ମେଣ୍ଡେ ନାରୁଡ଼୍ ପ୍ରେମ ତାଦ୍ ସାୟେ ୱେସ୍ ୱିଡ଼୍ସି ହିକାଡ଼୍ତିଙ୍କ୍ ପସନ୍ଦ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍, ଆଦିଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ୱାଦ୍ ପାଡ଼ିୟି ସାରେ କାରାପ୍ ।
ଆଗାଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ମିଇ ବାବାଲ୍ ବେକେ ?” ଜିସୁ ଉତ୍ତର୍ ଇତ୍ତନ୍, “ମିଡ଼୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ପୁନ୍ୱିଡ଼୍ ବା ନା ବାବାଙ୍କ୍ ମିକା ପୁନ୍ୱିଡ଼୍ ଯଦି ନାକିଂଙ୍କ୍ ପୁନେଡ଼ି, ଆଲେକେ ନା ବାବାଙ୍କ୍ ଆନ୍ତେ ପୁନେଡ଼ି ।”
ଇଦ୍ ରକମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବାକ୍ୟ ପ୍ରଚାର୍ ଆତ୍ତେ । ଯିରୁଶାଲେମ୍ତାଗ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼ାଦ୍ ସଂକ୍ୟା ଅଦିକ୍ ଆତ୍ତେ; ନାର୍ଗେ ଜାଜକୀଡ଼୍ ମିକା କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଆତ୍ତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବିଷୟ୍ତାଦ୍ ବୁଦ୍ ଗ୍ରହଣ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଡ଼୍, ଆଦେରକମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ କାରାପ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କାରାପ୍ ବୁଦ୍ ଇତ୍ତନ୍ ।
କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ନାକିଙ୍କ୍ ପ୍ରେରିତ୍ ଶିଷ୍ ଲେକାମ୍ ଏଞ୍ଚି ସାର୍ରେ ଅଣଯିହୁଦୀଡ଼୍ ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ାନଷଙ୍କ୍ ସୁଯୋଗ୍ ଇତ୍ତଣ୍ଡ୍; ବେଲାକି ଅଡ଼୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଜିସୁନାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ି ଅନ୍ ଗଟି ମାନେମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ଇତ୍କେ ସାର୍ରେତଡ଼୍ ଆଦ୍ ସୁସମାଚାର୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ଡ଼୍ । ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଯିଶାଇୟ ଲେକ୍ତଣ୍ଡ୍, “ପ୍ରବୁ, ମାନ୍ କାବୁର୍ କେଞ୍ଜି ବେନ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ?”
ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଦ୍ ନିୟମ୍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ କ୍ରିଷ୍ଟ ନା ତଡ଼୍ ବାତ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ଇଦ୍ଏ ଗଟ୍ କେତ୍ତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ ଗାଡ଼୍ସ୍ ଆତ୍ତାନ୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ଆୱୁ ଲୋପେତ୍ ବିଷୟ ସାର୍ରେ ବାବବାଦିଡ଼୍ ଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ତଅନ୍ଦିମିନ୍ଦେ ମେଣ୍ଡେ ଆଦ୍ ଇଞ୍ଜେ ସାରେଦିନାତ୍ ପ୍ରବୁ ଇଶ୍ୱର୍ତଡ଼୍ ସାର୍ରେ ନାରୁଡ଼୍ ଲପେ ପ୍ରଚାର୍ ଆଦୁତ୍ତେ । ଇଦିନ୍ତଡ଼୍ ସାର୍ରେତଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ନିୟମ୍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼େ ପାର୍ଦ୍ତଡ଼୍ ।
ମିଡ଼୍ ନିଜାମ୍ ପୁତ୍ତିଡ଼୍, ଯଦି ମିଡ଼୍ ବେନନ୍ ବୁସାଗଟ୍ତାଗ୍ ମାନେମ୍ ଆସ୍ ଅନ୍ୱାଦ୍ ସାରେ ଗଟିଙ୍କ୍ ପାଳନ୍ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍, ଆଲେକେ ମିଡ଼୍ ଅନ୍ ଦାସ । ଯଦି ପାପ୍ତେ ଦାସ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ଇଦିନାଦ୍ ପରିଣାମ୍ ଡଲ୍ନାଦ୍; ଯଦି ଦାର୍ମାମ୍ତେ ଦାସ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ଆଲେକେ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ସାୟେତ୍ ବୁଦ୍ତେ ମାନୁଟ୍, ପାପାମ୍ ମାଡ଼୍ମାଟ୍ । ମିକିଂଙ୍କ୍ ସିଗିଙ୍କ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ନେ ଇଦ୍ କେତୁତାନ୍, ମିଇ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ପୁନଡ଼୍ !
ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଜ୍ଞାନ୍ତିଙ୍କ୍ ବିରୁଦ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେତଡ଼୍ ଆଡାମ୍ ଆଦାନଡ଼୍କ୍ ମାମ୍ମେ ଉୱୁତିତମ୍ ନୁ ନାରୁଡ଼୍ତେ ସାରେ ଚିନ୍ତେ ଆୟତ୍ ମାଡ଼ି କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ କାହିଲି ମାଡ଼ିକାଡ଼୍ ।
ଆ ବୁଦ୍ ଇଲ୍ୱେ ଗାଲାତିୟଡ଼ି ! ବେନ ମିକିଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ମନ୍ତ୍ର କାର୍ସ୍ପୁତଣ୍ଡ୍ ? କ୍ରୁଶ ପର ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ଡଲ୍ତାଦ୍ ଗଟ୍ ମି ଗାରେ ଗାଟି ସାୟେ କେତୁତମ୍ ।
ମୁନେନ୍ ମିଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ପୁନ୍ୱେ ମାତ୍ତିଡ଼୍, ଆଦିଙ୍କ୍ ବେନ ନିଜାତ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଆୟଣ୍ଡ୍, ଆଦ୍ରକମ୍ ମିଚ୍ ଦେୟାକିଙ୍କ୍ ପୁଜେ ମାଡ଼ମାତ୍ତିଡ଼୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ପୁନ୍ୱେମାନ୍ଦାନ୍ ଅଣଯିହୁଦୀ ନାରୁଡ଼୍ ଲେକାମ୍ ସାରେତଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେତ୍ ମୁତେନ୍ ତଡ଼୍ ବେଲାନ୍ ଯୌନ ଲାଲସା ଆୟ୍ୟକଟ ପବିତ୍ର ନୁ ସମ୍ମାନ୍ତଡ଼୍ ବାଦ୍କାନଡ଼ାଦ୍ ସାୟେ, ଆଦ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ପୁନ୍ନ୍ଦେ ୱେଇତିତ୍ ।
ଇତ୍କେ ବିଚାର୍ତାଗ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ପାକା ନେକା ବେଡ଼ିୟଡ଼୍ ପରିକ୍ୟା ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବିରଦ୍ଦ୍ନାରୁଡ୍ ନେକା ପତାନ୍ କିସ୍ତାଗ୍ କାର୍ୱାତଡ୍ ।
“ନାନ୍ ବାଦ୍ଲା ଆଦ୍ତାନ୍, ନାନ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ଇଦାନନ୍,” ଇଦ୍ ମାଟ୍ଟା ବେନ କେତଣ୍ଡ୍, ଅଙ୍କ୍ ମାମ୍ ପୁତମ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ କେତଣ୍ଡ୍ ଯେ, “ପ୍ରବୁ ତାନ୍ ନାରୁଡ୍କିନ୍ ନ୍ୟାୟ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ।”
ଇଶ୍ୱର ଅବ୍ରାହାମ୍ତିଙ୍କ୍ ଅରଟ୍ ଦେଶ୍ ଇତାନ୍ଇଞ୍ଜ ଅରଟ୍ ମାଟା ୱିଡ୍ସିମାତେ, ଆ ଦେଶତାଗ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ମାଇଦିଙ୍କ ଅଣ୍ଡ୍ ଆସୁଙ୍କ ଅଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆସୁଙ୍କ୍ ଅବ୍ରାହାମ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତେ ଇଶ୍ୱରନ୍ ମାଟାତିନ୍ ମାନେମ୍ ଆସ୍ମାତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେ ଆଦୁତଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ ପୁନ୍ୱା କଞ୍ଚ୍ ମେଣ୍ଡେ ତାନାଦ୍ ଦେଶ ୱିଡ଼୍ସି ଆତଣ୍ଡ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନିଜାମ୍ ମାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଦଂସମାଡ଼ାନ୍ କିସ୍ ଲେକେତଣ୍ଡ୍ ।
ଆଲେଇତ୍କେ, ଇଦ୍ ବାଡ଼୍ୟେ ପରିତ୍ରାଣତିଙ୍କ୍ କେପ୍ତଡ଼୍, ମାନାଡ଼୍ ବେଲା ଗେଲ୍ସିତାଡ଼୍ ? ଇଦ୍ ପରିତ୍ରାଣ ପ୍ରବୁ ନିଜେ ମୁନେନ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ଅନାଗ୍କଞ୍ଚ୍ କେଞ୍ଜୀମାତ୍ତେ ନାରୁଡ୍ ଅନାଦ୍ ବେଡ଼ିୟାଦ୍ ସତ୍ ମାୟାଗ୍ ନିଜାମ୍ ଇଞ୍ଜ କେସ୍ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ।
ଇଦ୍ରକମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ସିଦ୍ଦ ବେଡ଼୍ୟେ ପୁଜାରି ଇଞ୍ଜ ଯୋଗ୍ୟ ବିବେଚିତ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ଗଟି କେଞ୍ଜାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ସାରେ ଦିନାମ୍ତେ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପରିତ୍ରାଣତେ ଗୁଦାମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମୀଇଡ଼୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆଲ୍ସାନ୍ ମନ୍ଦେ ଏଞ୍ଚ୍ତେନଡ଼୍ । ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଗଟ୍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ି ଅନ୍ ନେତୁର୍ତେ ସୁସ୍ଥ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମୀଇଡ଼୍ ପରମାଆତ୍ମା ତଡ଼୍ ୱେରଡ଼୍ ପବିତ୍ର ଜିୱା ଆସ୍ମିନ୍ଦେଡ଼ି । ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଅନୁଗ୍ରହ ନୁ ଶାନ୍ତି ନାର୍ଗେଆସ ମୀଇ ପରୁ ଆୟି ।
ସାରା ଆସତ୍ଲେକାତ୍ ୱେରଡ଼୍ ମୁତେ ମାତ୍ତେ । ଆଦ୍ ଅବ୍ରାହାମ୍ତେ ଆଦେଶ୍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ି ଅଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁ ଇଞ୍ଜ ମାନେମ୍ ଆସମାତ୍ତେ । ମିଡ଼୍ ଇଞ୍ଜେ ଅଦିନ୍ ମାୟାସ୍କ୍ । ଯଦି ସାୟେତ୍ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼୍ତିନ୍, ଆଲେକେ, ବାତେବା ବିଷୟ ମିକିଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ୱେର୍ରେସ୍ପେ ପାର୍ୱ ।
ଇଞ୍ଜେ ବିଚାର୍ ଦିନାମ୍ ଏୱୁତ୍ତେ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ବିଚାର୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ଯଦି ମାନାଗାଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ଆରାମ୍ ଆତ୍କେ, ଆଲେକ୍ ବେନଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସୁସମାଚାର୍ତାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ଡ଼୍, ଅଡ଼ାଦ୍ ମାଡ଼େଙ୍କ୍ତାଦ୍ ଦଶା ବାଆତେ ଆଦ୍ତେ ?
କିନ୍ତୁ ଇଞ୍ଜେ ବେନ୍ ମୟଲ୍ ନୁ ପୃତିବି ମିନ୍ତେ, ଆଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆଜ୍ଞା ତଡ଼୍ କିସ୍ତେ ଦ୍ୱଂସ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନେଃଏତଣ୍ଡ୍ । ବେନ୍ ଦିନେ ଆଦାର୍ମିକ୍ ନାରୁଡ଼୍ ବିଚାର୍ ଆସ୍ ବିନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ଦିନାମ୍ ଯାକ ଆଦ୍ ସୁରକ୍ଷା ଆସ୍ ମାନ୍ତେ ।
ସଦୋମ୍ ନୁ ଗମୋରା ମେଣ୍ଡେ ତାନ୍ ବକେତ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ନଗରିକିନ୍ ଦସା ଏର୍କା ମାଡ଼ାଟ୍ । ଅଡ଼୍ ଆୱୁ ଦୂତକିନ୍ ରକମ୍ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ି ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଲାଲସା ନୁ କାରାପ୍ ପାଡ଼୍ୟିତାଗ୍ ମୁଡ଼ୁନ୍ଦି ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ମେଣ୍ଡେବାଗାତଡ଼୍କିଂକ୍ ସତର୍କ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍ ସାରେଦିନେ ନିଡ଼୍ତାନାଦ୍ କିସ୍ତାଗ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ପାଏମ୍ ଆଦୁତଡ଼୍ ।
ବେନ୍ ଦାଡ୍ମିନି କିସ୍ ନିଡ଼୍ସମାତେ ଆ ଇକେତାଗେ ପଶୁ ନୁ ବଣ୍ଡବାବବାଦି ରାଲିମାତଡ଼୍, ଅଇରାନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସୟତାନ୍ତିଙ୍କି ଆଗେ ରାପିତଡ଼୍ । ଆଗେ ନାକ୍ରାପାୟଲ୍ ସାର୍ ଦିନା ଦାଡ଼ମିନି କିସ୍ତାଗେ ଦଣ୍ଡପାଏମ୍ ଆତଡ୍ ।
କିନ୍ତୁ କାପୁରୁଷ, ବିଶ୍ୱାସ୍ଗାତତନ୍, ବିକୃତଚିରିତ୍ର, ନରଅନ୍ତା, ଲମ୍ପର, ତନ୍ତ୍ରମନ୍ତ୍ରସାବକ୍, ମୁର୍ତ୍ତିକିଙ୍କ୍ ପୁଜାନଡ଼୍ ନୁ ମିତ୍ୟାବାଦିଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ବ୍ରଷ୍ଟାଚାରିଡ଼୍ନଡ଼୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ପଡ଼ିୟେ ଅଦୁତ୍, ଗନ୍ଦକ କିସ୍ ନିଡ଼୍ସ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାୱୁଡ଼େ ଆଗେ ଅଡ଼୍ ତୃତିୟଦାମ୍ ଡଲିତଡ଼୍ ।”
ଅଡ଼୍ ଗାଟିଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତା, “ସାରେଦାମ୍ ପବିତ୍ର ନୁ ସତ୍ୟତେ ପ୍ରବୁ ଇଶ୍ୱର୍ ! ପୃତିବିତାଗ୍ ବେନଡ଼୍ ମାନାଙ୍କ୍ ଆଉକି ମାତ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ି ଶାସ୍ତି ଇଦାନଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେସ୍କେ କାଲାମ୍ ଲେଟ୍ ମିନ୍ଦେ ?”