6 ବାତେଏ ଟିକ୍ ଆଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ମାଡ଼ିତନ୍ । ବେନ ନାରୁଡ଼୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କଷ୍ଟ ଇତ୍ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କଷ୍ଟ ଇଦ୍ତନ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ସାରେ କାରାପ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଅନାଦ୍ ଅପ୍ୱାଦ୍ ପାଡ଼୍ୟି ସେଙ୍ଗେ ଦଣ୍ଡ୍ ଦର୍କିତ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ବେନନ୍ ପାକେ ଆୟ୍ୱେ ସାରେତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ।
ଇଶ୍ୱର କାରାପ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ମିୟାଦ୍ ପାଡ଼୍ୟି, ବିଶେଷ୍ ମାଡ଼ି ଆନ୍ୱେ ନାରୁଡ୍କିଙ୍କ୍ ସାହାଯ୍ୟ ମାଡ଼ି ଇଶ୍ୱରନ୍ ପର୍ର ମିଡ଼୍ ବେନ୍ ପ୍ରେମାମ୍ ତଅସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼ି, ଆଦ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମାର୍ଗଣ୍ଡ୍ ।
ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍ କାର୍ୱିନ୍ ଆତ୍ତଡ଼୍; ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନିୟାଦ୍ କପାମ୍ତେ ସମୟ ଏୱୁତେ, ଡଲ୍ତେନଡ଼୍ ଇଞ୍ଜେ ବିଚାର୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ନି ସେବକ୍ ବାବବାଦିନଡ଼୍ ନୁ ବେନଡ଼୍ ନିକିଙ୍କ୍ ୱେର୍ଦୁତଡ଼୍, ମାନ୍ୟଗଣ୍ୟ ବା ନଗଣ୍ୟ ସାରେତଡ଼୍ ପୁରସ୍କାର୍ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ବେନଡ଼୍ ପୃତିବିତିଙ୍କ୍ ଦଂସ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଡ଼୍ ମିକା ଦଂସ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।”
ପ୍ରବୁ ! ବେନବା ନିକିଙ୍କ୍ ୱେରୟନ୍ ? ନିୟାଦ୍ ଗୌରବ୍ କେତାନଙ୍କ୍ ବେନବା ଅସ୍ୱିକାର୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ? ମାତର୍ ନିମେକେ ପବିତ୍ର, ସାରେ ଜାତି ୱାସ୍ ନିୟାଦ୍ ପୁଜା ମାଡ଼ିତଡ଼୍ । ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନିୟାଦ୍ ନ୍ୟାୟଲେକେତ୍ କାମ୍ ସାରେତଡ଼୍ ଉଡ଼୍ତଡ଼୍ ।”
ଆ ସ୍ୱର୍ଗତେ ନାରୁଡ଼ି ! ଆଦ୍ ଦଂସ ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ । ଆ ସାଦୁ ନାରୁଡ଼ି; ପ୍ରେରିତ୍ ଶିଷ୍ୟ ନୁ ବାବବାଦିନଡ଼୍ ! ୱେଡ଼୍କେ ମାଡ଼ାଟ୍, ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ମୀଇ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ବାତ୍ତେ ମାଡ଼ି ମାତ୍ତନ୍, ଅଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ଶାସ୍ତି ଇତ୍ତନ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ଇଦ୍ ନାର୍ଦାଗ୍ ପୃତିବିତେ ନାର୍ଗେ ବାବବାଦିଡ଼୍ ନୁ ସାଦୁନଡ଼୍ ନେତୁର୍ ଇସ୍ମାତ୍ତଡ଼୍ । ଇୱୁସାରେ ପାପତ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ସମାନ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ପାଏମା ଆତ୍ତନ୍ ।
ତାନ୍ ବିଚାର୍ ନିଜାମ୍ ନୁ ନ୍ୟାୟଚିତ୍ । ବ୍ରଷ୍ଟାଚାର୍ତେ ପୃତିବିତିଙ୍କ୍ କାରାପ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ଦାର୍ୟାନଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ନାର୍ଗେ ଦଣ୍ଡ୍ କଷ୍ଟ ମାଡ଼୍ତନ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଦାସନଡ଼୍କ୍ ଆୱୁକି ମାନ୍ନାଙ୍କ୍ ଅଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଶାସ୍ତି ଇତ୍ତନ୍ ।”
ଅଡ଼୍ ଗାଟିଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତା, “ସାରେଦାମ୍ ପବିତ୍ର ନୁ ସତ୍ୟତେ ପ୍ରବୁ ଇଶ୍ୱର୍ ! ପୃତିବିତାଗ୍ ବେନଡ଼୍ ମାନାଙ୍କ୍ ଆଉକି ମାତ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ି ଶାସ୍ତି ଇଦାନଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେସ୍କେ କାଲାମ୍ ଲେଟ୍ ମିନ୍ଦେ ?”