5 ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବେନ୍ ରାଜ୍ୟ ସେଙ୍ଗେ ମୀଡ଼୍ ଦୁଃକାମ୍ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍, ଆଗେତ୍ ଯୋଗ୍ୟ ଇଞ୍ଜ୍ ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଦ୍ ତ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଟିକ୍ ବିଚାର୍ତେ ସାରେତାଦ୍ ପ୍ରମାନ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନଡ଼୍ ପୁନରୁତ୍ତିତ୍ ହାସ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ବାଦ୍କାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଯୋଗ୍ୟ, ଅଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ପେଣ୍ଡୁଲ୍ ଆୟ୍ୟଡ଼୍ ।
ତିଆର୍ତେ ମାନୁଟ୍ ନୁ ତିପାଲ୍ତେ ଆଦାନଙ୍କ୍ ଶକ୍ତି ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନୁ ନାରୁଡ଼୍ ପିଲାତନ୍ ମୁନେ ନିତାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ସାରେଦାମ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାଟ୍ ।”
ଇତ୍କେ ପାଉଲ୍ ନୁ ବର୍ଣ୍ଣବା ସାହାସ୍ ତଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, ମିଇ ବକେତ୍ ମୁନେନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗଟ୍ ପ୍ରଚାର୍ ଆଦାନ୍ ମାତ୍ତେ । ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଅନନ୍ତ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ପାଏମ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ଅଯୋଗ୍ୟ ବିଚାର୍ ଇଦିଙ୍କ୍ ମନା ମାଡ଼୍ତାଙ୍କ୍, ମାମ୍ମେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସି ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍ ବକେତ୍ ଆଦ୍ତାଡ଼୍ ।
ଅଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସୀଡ଼୍କ୍ ଶିଷ୍ୟ ନିଜେତ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତାଗ୍ ଲେକେତ୍ ମାନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଅନୁରଦ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ଶିକ୍ଷା ଇସ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଇଶ୍ୱର୍ତେ ରାଜ୍ୟତାଗ୍ ହସାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମାକିଂଙ୍କ୍ ଗାଟି ଦୁଃକକଷ୍ଟ ଇସ୍ ଆଦାଙ୍କ୍ ୱେୟ୍ତିତ୍ ।”
ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ନିଜର୍ ଗାଡ଼୍ସ୍ ନୁ ବାଦ୍ଲେମ୍ ଆୟ୍ୱାଦ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ଲେକାମ୍, ବେନ୍ ଦିନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଦ୍ ନ୍ୟାୟ ବିଚାର୍ ଆଦ୍ତେ, ଆଦ୍ କପାମ୍ ଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମିଡ଼୍ ନିଜେ କପାମ୍ ଗାଡ଼୍ସୁତିଡ଼୍;
ବେଲାବା ମାନାଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍କ୍, ଅନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଦାନ୍ ଆର୍ଶିବାଦ୍ତାଗ୍ ମାନାଡ଼୍ ବାଗିଦାର୍ ଆଦ୍ତାଡ଼୍ । ମେଣ୍ଡେ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ବାତ୍ ନେଃଏସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ଆଗେ ଗାଲା ମାନାଦ୍ ବାଗ୍ ମିନ୍ଦେ । ଯଦି ମାନାଡ଼୍ ଜିସୁନାଦ୍ ଦୁଃକାମ୍ତାଗ୍ ବାଗିଦାର୍ ଆତ୍ତାଡ଼୍, ଆଲେକେ ଅନ୍ ଗୌରବ୍ତାଗ୍ ଗାଲା ବାଗିଦାର୍ ଆଦ୍ତାଡ଼୍ ।
ପ୍ରବୁନ୍ ସେବା ମାଡ଼ାନ୍ ମାୟ୍ଦିଙ୍କ୍ ବନ୍ଦି ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ନାନ୍ନେ ପାଉଲ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଅନୁରୋଦ୍ ମାଡ଼ୁତାନ୍, ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ବାଦ୍କାନ୍ ମାୟ୍ଦିଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ କାର୍ଙ୍ଗି ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ଆଦେ ଲେକାମ୍ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ଶତ୍ରୁଡ଼୍ ନଡ଼କ୍ ୱେର୍ମାଟ୍, ସାହାସ୍ତେ ଡୁଟ୍ଟାଙ୍କ୍ ମାନୁଟ୍ । ଆଲେକେ, ଅଡ଼୍ ପୁନ୍ଦେପାର୍ତଡ଼୍ ଯେ, ଅଡ଼୍ ନିଜାମ୍ ହାରେମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ନୁ ମିଡ଼୍ ଜିଡ଼ିତିଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍କେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ପରିତ୍ରାଣ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ।
ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର ୱେସିନ୍ ରାଜ୍ୟତାଗ୍ ତାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ବାତ୍ ଲେକେତ୍ ନେଃଏତଣ୍ଡ୍, ଆଦିନ୍ ବାଗିଦାର୍ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ଯେ ମିକିଙ୍କ୍ ଯୋଗ୍ୟ ମାଡ଼୍ତନ୍, ଅଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ୱେଡ଼୍କେତେ ଅଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇମୁଟ୍ ।
ହୋ ଦାଦାନଡ଼ି ନୁ ଏଲାସ୍କ୍, ମିଡ଼୍ ଯିହୂଦା ଦେଶ୍ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଜିସୁନାଗ୍ ପରମେଶ୍ୱର୍ ମଣ୍ଡଲିତେ ନାରୁଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ବାତ୍ ଗଟେମ୍ ହାସ୍ମିନ୍ତେ । ଯିହୂଦା ପରମେଶ୍ୱର୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ବାଗାତ୍ ଯିହୁଦିନଡ଼ାଗ୍ ଦୁଃକାମ୍ କଷ୍ଟ ଆସ୍ମିନ୍ତେ । ମିଡ଼୍ ନିଜେତ୍ ଦେଶ୍ତେ ନାରୁଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ମିକା ଆଦେଲେକାମ୍ ଦୁଃକାମ୍ କଷ୍ଟ ଦର୍କିତ୍ ।
ମାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ନିଜେ କାର୍ଙ୍ଗ୍ତଣ୍ଡ୍ ଯୋଗ୍ୟ ହିଞ୍ଜ ଗଣନା ମାଡ଼ିତନ୍, ମେଣ୍ଡେ ସାରେ ସାୟେ ପାଡ଼୍ୟି ନୁ ବିଶ୍ୱାସତେ ପାଡ଼୍ୟି ଶକ୍ତିତେ ସିଦ୍ଦ ମାଡ଼ିତନ୍, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମାମ୍ମେ ସାରେଦାମ୍ ମିଇ ସେଙ୍ଗେ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ୁତମ୍ ।
ଯଦି ମାନାଡ଼୍ ଦର୍ଯ୍ୟପଇସ୍ ମାନ୍ତାଡ଼୍, ଆଲେକ୍ ଅନ୍ତଡ଼୍ ରାଜ୍ ମାଡ଼ିକାଡ଼୍; ଯଦି ମାନାଡ଼୍ ଅଙ୍କ୍ ଅସ୍ୱିକାର୍ ମାଡ଼୍ୱାଲ୍, ଆଲେକ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମିକା ମାନାଙ୍କ୍ ଅସ୍ୱିକାର୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍;
ପ୍ରବୁ ! ବେନବା ନିକିଙ୍କ୍ ୱେରୟନ୍ ? ନିୟାଦ୍ ଗୌରବ୍ କେତାନଙ୍କ୍ ବେନବା ଅସ୍ୱିକାର୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ? ମାତର୍ ନିମେକେ ପବିତ୍ର, ସାରେ ଜାତି ୱାସ୍ ନିୟାଦ୍ ପୁଜା ମାଡ଼ିତଡ଼୍ । ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନିୟାଦ୍ ନ୍ୟାୟଲେକେତ୍ କାମ୍ ସାରେତଡ଼୍ ଉଡ଼୍ତଡ଼୍ ।”
ତାନ୍ପେର୍କେ, ନାନେ ବେଦିତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍, “ପ୍ରବୁ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ! ମିୟାଦ୍ ବିଚାର୍ ନେଲା ନୁ ନ୍ୟାୟସଙ୍ଗାତେ ।”
ତାନ୍ ବିଚାର୍ ନିଜାମ୍ ନୁ ନ୍ୟାୟଚିତ୍ । ବ୍ରଷ୍ଟାଚାର୍ତେ ପୃତିବିତିଙ୍କ୍ କାରାପ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ଦାର୍ୟାନଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ନାର୍ଗେ ଦଣ୍ଡ୍ କଷ୍ଟ ମାଡ଼୍ତନ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଦାସନଡ଼୍କ୍ ଆୱୁକି ମାନ୍ନାଙ୍କ୍ ଅଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଶାସ୍ତି ଇତ୍ତନ୍ ।”
ମାତର୍ ସାର୍ଦ୍ଦିସ୍ତାଗ୍ ମିୟାଗାଙ୍କ୍ ବେସ୍କ୍ତଡ଼୍ ଅଡ଼ାୱୁ ସିଲେଙ୍କ୍ ପରିଷ୍କାର୍ତେ ନେଃଏତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ପାଣ୍ଡ୍ରିଲାଉ ଚକା କେର୍ସ୍ ନା ତଡ଼୍ ଆଦାୱାଦା ଆଦ୍ତଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼ାଦ୍ ଯଗ୍ୟତା ମିନ୍ତେ ।