୧ ତୀମତି 4:1 - ପୁନାଦ୍ ଆର୍ର୍ ପୁନାଦ୍ ନିୟମ୍1 ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ବୁଜେମ୍ ଆତ୍ତେ ଲେକାମ୍ କେତୁତ୍ ଯେ, ପ୍ରତାରକ ପାପାତ୍ମାକିନ୍ କାରାପ୍ ଶିକ୍ଷାତାଗ୍ ରାୟି ଅଣ୍ଡୟ୍ଦିନେ ବେନ କ୍ରିଷ୍ଟ ବିଶ୍ୱାସତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରେ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । Faic an caibideil |
ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ “ଏପିକ୍ୟୁରିଅନ୍ ନୁ ଷ୍ଟୋଇକ୍,” ଶିକ୍ଷା ଗୁରୁଡ଼୍ତଡ଼୍ ଅନାଦ୍ ଯୁକ୍ତିତର୍କ ଆତ୍ତେ । ଅଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଇଣ୍ଡ୍ ମୁର୍କ ବାତ୍ କେତାନଙ୍କ୍ ଆଲ୍ସୁତଣ୍ଡ୍ ?” ବାଗାତ୍ ନାରୁଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ବିଦେଶୀ ଦେୟାକିଙ୍କ୍ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ାନ୍ ଲେକାମ୍ ହେର୍କା ଆଦୁତ୍ତେ ।” ଜିସୁ ନୁ ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ ପୁନରୁତାନ୍ ଆଦାନ୍ ବିଷୟ୍ ସୁସମାଚାର୍ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନାଦ୍ କେଞ୍ଜି ଅଡ଼୍ ଇଦ୍ କେତ୍ତଡ଼୍ ।
ମୁନେଙ୍କ୍ ବେଲାନ୍ ନାରୁଡ଼ାଗେ ମିକା ବଣ୍ଡବାବବାଦିଡ଼୍ ତଅନ୍ଦି ମାତ୍ତଡ଼୍, ଟିକ୍ ଆଦେଲେକାମ୍ ମିୟାଗେ ବୁସାମାଡ଼ାନ୍ ମେସ୍ତେରିଡ଼୍ ପେଇତିତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ସାରେ ବିନଷ୍ଟକାରିଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ଆଲାନ୍ ବୁସା ଶିକ୍ଷା ଇଦ୍ତଡ଼୍ ନୁ ବେନ୍ ପ୍ରବୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ଇସ୍ମିନ୍ଦେନ୍, ଅଙ୍କ୍ ସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ଡ଼୍ । ଆଦିଙ୍କ୍ ସେନେକ୍ତିଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ୱାଦ୍ ବିନାଶ ଗଟେମ୍ ଆଦ୍ତେ ।
ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ କାରାପ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମିଞ୍ଜି ମେଣ୍ଡେ ମିଇ ଲୋପେ ନେଙ୍ଗି ମିନ୍ଦେଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ତାମ୍ କାରାପ୍ ପାଡ଼୍ୟିଦିଙ୍କ୍ ସମର୍ତନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ “ଅନୁଗ୍ରହ,” ବିଷୟ୍ତେ ଗଟ୍ତିଙ୍କ୍ କାରାପ୍ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ । ମାୱଣ୍ଡ୍ ୱେରଣ୍ଡେ ଗୁରୁ ନୁ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ତିଆର୍ ଆସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ବିଦାନ୍ ବିଷୟ୍ତେ ମୁନେତ୍ କନ୍ସ୍ ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକ୍ତାଦ୍ ମିନ୍ଦେ ।
ବେନଡ଼ାୱୁ କେଞ୍ଜାନଙ୍କ୍ କେୱୁ ମିନ୍ଦେ, ମଣ୍ଡଲିକିଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆତ୍ମା ବାତେ କେସମିନ୍ତେ, ଆଦ୍ କେଞ୍ଜାଟ୍, “ବେନଡ଼୍ ଜିଡ଼ିତଡ଼୍, ନାନେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ନେଏସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ମାନ୍ଦେତାଗାଙ୍କ୍ ସୁକୁକ୍ ଇଦ୍ତାନ୍ । ଅଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ୱେରଙ୍କ୍ ପୁନେ ପେଦେର୍ ଲେକା ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରଡ଼୍ ପାଣ୍ଡ୍ରି କାଲ୍ ଇଦ୍ତାନ୍ । ଆଦ୍ ପୁନେ ପେଦେର୍ ବାତେ, କାଲ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ାନଣ୍ଡ୍ ୱିଡ଼୍ସି ବାଗାତଡ଼୍ ବେନ ଆଦ୍ ପୁନ୍ଦେ ପାର୍ୱନ୍ ।”