4 ଦାଦାନଡ଼ି ନୁ ଏଲାସ୍କ୍, ମିଡ଼୍ ଇକାଡ଼୍ ତାଗ୍ ମାନ୍ୱିଡ଼୍, ଆଦ୍ ଦିନାମ୍ ମିଇୟାଗେ ଦାଦ୍ରେଲାନ୍ ଲେକାମ୍ ନାନେ ଡଙ୍ଗାନ୍ ଲେକାମ୍ ୱାସ୍ ଏୱ ।
ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ନିଜାମ୍ କେତୁତନ୍, ବିଚାର୍ ଦିନାତେ ହିଡ଼ାକଞ୍ଜ୍ ସଦୋମ୍ ନୁ ଗମୋରାତେ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଦିକ୍ ଅନୁଗ୍ରହ ମାଡ଼ିତନ୍ ।
“ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେ ବିଷୟତେ ସତର୍କ ଆସ୍ ମାନୁଟ୍, ବେସୁଟ୍ ବା ମିୱାଦ୍ ହୃଦୟ୍ତାଗ୍ ଗାଟି ୱେଡ଼୍କା ନୁ କାଲ୍ ନିଜାତାଦ୍, ମେଣ୍ଡେ ବାଦ୍କାନ୍ ଚିନ୍ତାତେ ମୁଡ଼ୁନ୍ଦିମାଞ୍ଜ୍ ଦୁଃକାମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଆଦ୍ଦିନ୍ ହଟାତ୍ ୱାସ୍ ମିପର;
ନିମ୍ ଅଡ଼ାଦ୍ କଣ୍ଡାଙ୍କ୍ ପରିଷ୍କାର୍ ମାଡ଼ିମ୍ । ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଇକାଡ଼୍ତାଗାଙ୍କ୍ ୱେସିନାଗ୍ ନୁ ଶୟ୍ତାନ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପାକେ ତାତାନଙ୍କ୍ ଆଦ୍ତେ, ବେଲାକି ଅଡ଼୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍କେ ଅଡ଼ାଦ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ଆଦ୍ତେ ନୁ ପ୍ରବୁ ହେଞ୍ଚ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେ ଅଡ଼୍କ୍ ଅଦିକାର୍ ଦର୍କିତ୍ ।’”
ଅଣ୍ଡ୍ ଇକାଡ଼୍ ଶକ୍ତିତାଗାଙ୍କ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼୍ତନ୍ ନୁ ବିପଦ୍ ଇଲ୍ୱେ ଜାଗେତାଗ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ତାନ୍ ପ୍ରିୟ ପ୍ରେମ ମାରିନ୍ ରାଜ୍ୟତାଗେ ତାତ୍ତନ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନାର୍କେତେ ନାନେ ଡଙ୍ଗାଲ୍ ୱାଦାନ୍ ଲେକାମ୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଦିନାମ୍ ୱାଦ୍ତେ, ହିଦ୍ ମିଡ଼୍ ଲେକେତ୍ ପୁତ୍ତିଡ୍ ।
ଇତ୍କେ ପ୍ରବୁନ୍ ଦିନାମ୍ ଡଙ୍ଗାଲ୍ ଲେକାମ୍ ୱାଦ୍ତେ । ଆଦ୍ ଦିନେ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ ଲୋପେ ମୟଲ୍ ମାୟିଆଦ୍ତେ । ମୟଲ୍ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଗ୍ରହ ନୁ ଉକାକ୍ କାର୍ୱି ଦ୍ୱଂସ ଆଦ୍ତା । ପୃତିବିତଡ଼୍ ତାନାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେ ବିଷୟ୍ତଡ଼୍ ବିନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତେ ।
ଇତ୍କେ ଇଦିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ପୁନାଦ୍ ଆଦେଶ୍ ଲେକାମ୍ ଇଗେ ନାନ୍ ଲେକ୍ତାନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଦିନାଦ୍ ନିଜାମ୍ ମାତର୍ କ୍ରିଷ୍ଟନାଗେ କାମ୍ ଆତ୍ତେ ନୁ ମିଡ଼୍ ମିକା ନିଜେତ୍ ଜିୱେତାଗ୍ ଅନାଦ୍ ନିଜାତାଦ୍ ଏର୍କା ମାଡ଼େ ପାର୍ଦୁତିଡ଼୍; ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇକାଡ଼୍ ମାୟିଆଦୁତ୍ ନୁ ନିଜାତାଦ୍ ୱେସ୍ ଇଞ୍ଜେ ଆସମିନ୍ଦେ ।
“କେଞ୍ଜା ! ନାନେ ଡଙ୍ଗାଲ୍ ଲେକାମ୍ ୱାଦ୍ତାନ୍ । ବେନ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ଜାଗ୍ରତ୍ତେ ମାଞ୍ଜ୍ ଡଙ୍ଗାନାଗାଙ୍କ୍ ନିଜେତ୍ ସିଲେ ଚକା ରକ୍ଷା ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବାଗ୍ୟବାନ୍ । ଆଲେକ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ବାଣ୍ଡାଲ୍ ଆସ୍ ବିଚରଣ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଙ୍କ୍ ସିଗ୍ ଆଦେ ୱେଇୟ ।”
ମିକିଙ୍କ୍ ବେନ୍ ଶିକ୍ଷା ଇସ୍ମାତ୍ତନ୍ ନୁ ମିଡ଼୍ ବାତେ କେଞ୍ଜି ମାତ୍ତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ଏର୍କା ମାଡ଼ି ପାଲନ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ନୁ ମିଇ ପାପ ତାଗାଙ୍କ୍ ମାଲ୍ମୁଟ୍ । ଜାଗ୍ରତ୍ ଆୟକ୍, ନାନେ ଡଙ୍ଗାଲ୍ ଲେକାମ୍ ପୁନ୍ୱେଲେକାମ୍ ମିଇ ପାକେ ୱାଦ୍ତାନ୍ । ବେନ୍ ସମୟତେ ୱାଦ୍ତାନ୍, ଆଦ୍ ମିଡ଼୍ ପୁନ୍ୱିଡ଼୍ ।