3 “ବେସୁଙ୍କ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଶାନ୍ତି ନୁ ନିରାପଦ୍,” ଇଞ୍ଜ କେସମାନ୍ତଡ଼୍, ଆସୁଙ୍କ୍ ଡଙ୍କେତ୍ତେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାଟାଡ଼୍ ନପ୍ତେ ୱେଲେ ହଟାତ୍ ଆୱ ତେରାନାଦ୍ ମାନ୍ତେ, ମେଣ୍ଡେ ଆୱ୍ ବେନ୍ଲେକାମ୍ ମିକା ଗେଲ୍ସ୍ପାନଙ୍କ୍ ଆୟ୍ୟ ।
ଆର୍ ତାଡ଼ାକିନଡ଼ି, କାଲସର୍ପର ବଂଶତଡ଼ି ! ନର୍କ ଦଣ୍ଡକଞ୍ଜ୍ ରକ୍ଷା ପାହେମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍ ?
ଜନମ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ଦିନାମ୍ ୱାସ୍ ହେୱ୍କେ ନାଟାଙ୍କ୍ କଷ୍ଟ ଦର୍କିତ୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆଦ୍ ଜନମ୍ ମାଡ଼୍ତେ ପାୟେ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ପୁନଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଜନମ୍ ମାଡ଼୍ତେ, ଇଦ୍ ୱେଡ଼୍କାତ୍ ସେଙ୍ଗେ ମେଣ୍ଡେ କଷ୍ଟ ହେର୍କା ମାଡ଼ ।
‘ହୋ ବଲୁଡ଼୍ ନାରୁଡ଼ି ! ମିଡ଼୍ କଲ୍ବଲ୍ ଆସ୍ ଡଲାଟ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନାନ୍ ନେଣ୍ଡ୍ ବେନ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ୁତାନ୍, ବେନ ମିକିଂଙ୍କ୍ ବୁଜାମାଡ଼ି କେତ୍କେ ମିକା ମିଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସୀ ଆୟ୍ୱିଡ଼୍ ।’”
ଆଦ୍ ନାରୁଡ଼୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଶାନ୍ତି, ପରାକ୍ରମ୍ ନୁ ଗୌରବ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରେ ଆସ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ସେଙ୍ଗେ ବିନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ତାଦ୍ ମୁନେନ୍ ପୁଟ୍ତେ ପିଲାନ୍ ପେଦେର୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଲେକାଆତ୍ତେ, ମିଡ଼୍ ଅଡ଼୍ୱାଦ୍ ୱେଡ଼୍କେ ମାଡ଼ାନାଗ୍ ୱାତ୍ତିଡ଼୍ । ସାର୍ରେ ମାନେୟ୍ ଜାତିତ୍ ବିଚାର୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗାର୍ରେ ନୁ ସାୟେ ଦାର୍ମାମ୍ ନାରୁଡ଼ାଦ୍ ଆତ୍ମାକିନ୍ ଗାର୍ରେ ମିଡ଼୍ ୱାତ୍ତିଡ଼୍ ।
ଆଲେଇତ୍କେ, ଇଦ୍ ବାଡ଼୍ୟେ ପରିତ୍ରାଣତିଙ୍କ୍ କେପ୍ତଡ଼୍, ମାନାଡ଼୍ ବେଲା ଗେଲ୍ସିତାଡ଼୍ ? ଇଦ୍ ପରିତ୍ରାଣ ପ୍ରବୁ ନିଜେ ମୁନେନ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ଅନାଗ୍କଞ୍ଚ୍ କେଞ୍ଜୀମାତ୍ତେ ନାରୁଡ୍ ଅନାଦ୍ ବେଡ଼ିୟାଦ୍ ସତ୍ ମାୟାଗ୍ ନିଜାମ୍ ଇଞ୍ଜ କେସ୍ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ପାପାମ୍ ଦୂତକିଙ୍କ୍ କ୍ଷମା ଇୱକଟ୍ ନର୍କତାଗ୍ ହେସ୍ସି ମାତ୍ତନ୍ । ଆଗେ ଆୱୁ ମହାବିଚାର୍ ଦିନ୍ ଯାକ ଇକାଡ଼୍ତେ ଗୁୟିନ୍ଦେତାଗ୍ ମିନ୍ଦେ ।