17 ତାନ୍ ପେର୍କେ ବେନଡ଼୍ ଆଦ୍ ସମୟ୍ତେ ଜିୱୁନ୍ ମାନ୍ତମ୍, ମାବ୍ତାଗ୍ ଅଡ଼୍ତଡ଼୍ ଉତ୍ତାପିତ ଆସ୍ ମୟଲ୍ତାଗ୍ ପ୍ରବୁନ୍ତଡ଼୍ ସାକ୍ଷାତ୍ ମାଡ଼ିତମ୍ । ତାନ୍ ପେର୍କେ ମାମ୍ମେ ସାରେଦିନାମ୍ ପ୍ରବୁନ୍ତଡ଼୍ ମାନ୍ତମ୍ ।
ଜିସୁ ଉତ୍ତର୍ ଇତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମ୍ ଟିକ୍ କେତୁତିନ୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ନେ ମିଇ ସାର୍ତଡ଼୍କ୍ କେତୁତାନ୍, ସିଟ୍ପାଟ୍ ନାରୁନ୍ପିଲେ ସାରେତିଙ୍ଗ୍ ଶକ୍ତିନଡ଼୍ ତିନ୍ଦେପାକ୍ କୁଦାଙ୍କ୍ ଆଦୁତନ୍, ମେଣ୍ଡେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ସର୍ଗତାଗେ ମାବ୍ମୟଲ୍ତେ ତ ଡିଗି ୱାଦାନାଦ୍ ମିଡ଼୍ ଉଡ଼ିତିଡ଼୍ ।”
ଜିସୁ ଉତ୍ତର ଇତଣ୍ଡ୍, “ହଁ ନାନେ ଅଣ୍ତେ । ନିମେ ନାରୁଡ଼ୁ ପିଲେତିଙ୍କ୍ ସର୍ବ ଶକ୍ତିମାନ୍ତେ ତିନ୍ଦେ ପାକେ କୁଦି ମାନ୍ଦ୍ନାଦ୍ ଉଡ଼ିତିଡ଼୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ସ୍ୱର୍ଗତେ ମୟଲତାଗାଙ୍କ୍ ୱାଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ିତିଡ଼୍ ।”
ବେନ ନା ଦାସ ଆତ୍ଦାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ିତନ୍, ଆଲେକେ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ପେର୍କେ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍; ମେଣ୍ଡେ, ନାନ୍ ବେଗା ମାନ୍ତାନ୍, ଆଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ଆନ୍ତେ ମାନ୍ତନ୍; ବେନ ନା ସେବା ମାଡ଼ିତନ୍, ଆଲେକେ ବାବାଲ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ସମ୍ମାନ୍ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ମିଇ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପଡ଼ିୟେ ମାଡ଼ି ମେଣ୍ଡନ୍ ଦାମ୍ ୱାଦ୍ତାନ୍, ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ବେନ୍ ପଡ଼ିୟେ ତାଗ୍ ମାନ୍ତାନ୍, ମିଡ଼୍ଆନ୍ନ୍ତେ ଆଗେ ମାନ୍ତିଡ଼୍, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମିଇ ପାକେ ୱାଦ୍ତାନ୍ ।
“ହଁ ବାବା ! ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବେନଡ଼କ୍ ହିତ୍ତିନ୍, ନାନ୍ ବେଗେ ମାନ୍ତାନ୍, ଅଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ଆଦେପୁଟୁଙ୍କ୍ ଆଗେ ନା ତଡ଼୍ ମାନ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଜଗତ୍ ତିଆର୍ ଆଦାନ୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ି ବେନ୍ ଗୌରବ୍ ହିତ୍ତିନ୍, ନାୱାଦ୍ ଆଦ୍ ଗୌରବ୍ ଅଡ଼୍ ବେଲା ଉଡ଼ିତଡ଼୍, ଇଦ୍ ନାୱାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ।
ଇଦ୍ କେତ୍ତେ ପେର୍କେ ଜିସୁଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ମାୟିଆତ୍ତାଦ୍ ଅଡ଼୍ ଉଡ଼୍ତଡ଼୍ ନୁ ୱେରଡ଼୍ ମାବ୍ ଲୋପେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼ାୱୁ କଣ୍ଡାନ୍ ମୁନେକନ୍ସ୍ ମାୟିଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଅଡ଼୍ ଏର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ତେଦି ୱାତ୍ତେ ପେର୍କେ ପ୍ରବୁନ୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଫିଲିପ୍ପଙ୍କ୍ ମାପିତ୍ତେ । କର୍ମଚାରୀ ମେଣ୍ଡେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ାଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ କୁସି ଆସ୍ ତାନ୍ ହାର୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଇତ୍କେ ମାଡ଼େଙ୍କ୍ତାଦ୍ ତୂରି ଲେଙ୍ଗ୍ ଆଦାନ୍ୱେଲେ, ଅଣ୍ଡୟ୍ ମୁହୁର୍ତ୍ତ୍ତେ, କଣ୍ଡେ ମିଟ୍କେତେ ମାନାଡ଼୍ ସାର୍ରେତଡ଼୍ ବଦ୍ଲେମ୍ ଆଦ୍ତାଡ଼୍ । ଆସୁଟେ ଡଲ୍ତଡ଼୍ ଅମର୍ ଆସ୍ ତେଏଦିତଡ଼୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ମାମ୍ମେ ସାହାସ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଇଦ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ୱିଡ଼୍ସି ମିକା ପ୍ରବୁନ୍ ତଡ଼୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମାମ୍ମେ ଅଦିକ୍ ସାର୍ଦେ ।
ନାନ୍ ରେଣ୍ଡ୍ପାକେ ରେଣ୍ଡ୍ ଆକର୍ଷଣତେ ମିନ୍ଦେ । ଇଦ୍ ଜିୱୁନ୍ ୱିଡ଼୍ସି କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ତଡ଼୍ ମାନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ନାୟାଦ୍ ଗାଟି ଇଚ୍ଛା । ଆଲେକେ ଇଦ୍ ଲେକାମ୍ ।
ଇଦ୍ ଲେକାମ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଡୁଟ୍ଟାଙ୍କ୍ ମାଡ଼ିତନ୍ । ଆଲେକେ, ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ ବେସୁଙ୍କ୍ ଦାର୍ମାମ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେ ମାଲ୍ସ୍ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆସୁଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମୁନେ ସତ୍ ନୁ ପବିତ୍ର ଆସ୍ ନିର୍ଦୋଷ୍ ମାତ୍ତିଡ଼୍ ।
ମାମ୍ମେ ଇଞ୍ଜେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ବେନ୍ ଶିକ୍ଷା ଇଦୁତମ୍, ଆଦ୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଶିକ୍ଷା । ପ୍ରବୁନ୍ ୱାଦାନ୍ ସମୟ୍ତେ ମାମ୍ମେ ବେନଡ଼୍ ଜିୱୁନ୍ ମାନ୍ତମ୍, ମୁନେଙ୍କ୍ କଞ୍ଜ୍ ୱେରେନାରୁଡ଼୍ ପାକ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ଆଗାଙ୍କ୍ ମୁନେ ଆସ୍ ଆନ୍ମା ।
ଇୱୁ ସାରେ ଗଟି କେଞ୍ଜ୍ସ୍ପି ମିଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ନିଜେ ନିଜେତିଙ୍ଗ୍ ସାର୍ଦେ ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।
କ୍ରିଷ୍ଟନାଦ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ ୱାଦାନ୍ ସମୟ୍ତେ ମାମ୍ମେ ଇଦ୍ ଜିୱୁତେ ମାନ୍ତମ୍ ବା ମାନମ୍, ଅନ୍ ତଡ଼୍ ବେଲାନ୍ କାୟ୍ଲି ମିକା ମାନ୍ତମ୍, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଡଲ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
କିନ୍ତୁ ମାମେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ତିଆର୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରଡ଼୍ ପୁନେ ମୟଲ୍ ନୁ ପୁନେ ପୃତିବିତାଗ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍ । ଆଗେ ଦାର୍ମାମ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ପଡ଼୍ୟେ ଆଦ୍ତେ ।
ଉଡ଼ାଟ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ମୟଲ୍ତାଗେ ୱାସମିନ୍ଦେନ୍ ପୃତିବିତେ ସାରେତଡ଼୍ ଅଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିତଡ଼୍; ଇଦ୍ଲେକାମ୍ ଯେ ବେନଡ଼୍ ଅଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସି ମାତ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ଆନ୍ତେ ଅଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ୱେର୍ସ୍ ମିକା କେୟିତଡ଼୍ । ଇଦ୍ଚାରେ ନିଜାମ୍ ଗଟେମ୍ ଆଦ୍ତେ । ଆମେନ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ଅଡ଼୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ବାବବାଦି ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଗାଟିଲେଙ୍ଗ୍ଦେ ଇଦ୍ ଗଟ୍ କେସମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରଡ଼୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଡ଼୍, “ଇଗେ ୱାଡ଼ାଟ୍ !” ଅଡ଼୍ ଶତ୍ରୁନଡ଼୍ ଉଡ଼ଉଡ଼, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମାବ୍ନେକି ମିକା ସ୍ୱର୍ଗତା ଆତ୍ତେ ।
ଟିକ୍ ସମୟତେ ନାଟାଡ଼୍ ୱେରଡ଼୍ ପେକାଲ୍ ଜନମ୍ ମାଡ଼୍ତେ । କିନ୍ତୁ ଲୌଆ ଦଣ୍ଡତଡ଼୍ ସାରେ ଜାତି ପରୁ ରାଜତ୍ୱ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ପେକାଲ୍ ସାହାସ୍ ଉତ୍ତେଲିତ ଆସ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସିଂହାସନ୍ ପାକେ ଆତ୍ତଡ଼୍,