17 କାରାପ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ି କଷ୍ଟ ଆଦାନ୍ ନାଗାଙ୍କ୍, ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଇଚ୍ଛାଲେକାମ୍ ସତ୍କାମ୍ ମାଡ଼ି ଦୁଃକାମ୍ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ଲେକେତ୍ ।
ଜିସୁ ସୁଦୁର୍ ଦୁରାମ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ବୁମ୍ତାଗେ ମକମ୍ ମଦଲ୍ ମାଡ଼ି ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାବାଲ୍ ! ଯଦି ନିଜାମ୍ ଆତ୍କେ, ଇ ଦୁଃକାମ୍ତାଦ୍ ଦାୟାକ୍ ନାୟାଗାଙ୍କ୍ ଦୁର୍ ମାଡ଼ା, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନା ଇଚ୍ଛା ଆୟ୍ୟ, ନିୟାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ସାରେ ଆୟି ।”
ଜିସୁ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦାମ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାବାଲ୍ ! ଯଦି ହି ଦୁଃକାମ୍ତେ ପାନପାତ୍ରତିଙ୍କ୍ ନାୟାଗାଙ୍କ୍ ଯେକା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଆୟ୍ୟ ନୁ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ଉନ୍ଦ୍ୱେୟ୍ତିତ୍, ନିୟାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ସାରେ ସଫଲ ଆୟି ।”
ଆଦ୍ଦାନ୍ ୱେଲେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଯଦି ଇଶ୍ୱର୍ତାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ମାନ୍ତେ, ନାନ୍ ମିଇ ବକେତ୍ ମାଲ୍ସ୍ ୱାଦ୍ତାନ୍ ।” ତାନ୍ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ଏର୍ଜାହାଜ୍ ତଡ଼୍ ଏଫିସସ୍ ୱିଡ଼୍ସି ଦବ୍ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମାମ୍ମେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ବୁଜା ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱମ୍ ଗାଲା କଟ ଆସ୍ ମାତ୍ତମ୍ ନୁ କେତ୍ତମ୍, “ପ୍ରବୁନାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ସାରେ ପୁରା ଆୟି ।”
ଆଦିଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ୱେଡ଼୍କାଟ୍, ଯଦି ବା ବସ୍ ବେସତ୍ ଦୁଃକାମ୍ ସେଙ୍ଗେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଇଞ୍ଜେ ସୁଦୁଟ୍ ସମୟ ସେଙ୍ଗେ ଦୁଃକାମ୍ ଆଦାଙ୍କ୍ ଆଦ୍ପାର୍ଦ୍ତେ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତନ୍, ମିୟାଦ୍ ସତ୍କାମ୍ତେ ତଡ଼୍ ବୁସା ଗଟି କେସମାନ୍ଦାନ୍ ବୁଦ୍ ଇଲ୍ୱେ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଉତର୍ ଇଦେ ପାର୍ୱେ ରକମ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ମିଡ଼୍ ଦଷ ମାଡ଼ି ଦଣ୍ଡପାହେମ୍ ଆତ୍କେ, ଆଗେ ପ୍ରଶଂସା ଆଦାନାଦ୍ ବାତ୍ କାରନ୍ ମିନ୍ତେ ? ନ୍ୟାୟତାଦ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ି ଯଦି ତିପାଲ୍ କଷ୍ଟ ଆତ୍କେ, ଆଲେକ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ମିକିଙ୍କ୍ ଆର୍ଶିବାଦ୍ ମାଡ଼ିତେ ।
ସତ୍ କାମ୍ ମାଡ଼୍ନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମିଡ଼୍ ଦୁଃକାମ୍ କଷ୍ଟ ମାଡ଼୍କେ ମିକା ମିଡ଼୍ ନିଜାମ୍ ସୁକାମ୍ତେ ମିନ୍ଦେଡ଼ି । ବେନଙ୍କ୍ ୱେର୍ମାଟ୍; ବେସୁଙ୍କ୍ବା ଚିନ୍ତାତେ ମାନ୍ମାଟ୍ ।
ମିୟାଗାଙ୍କ୍ ବେନ ନରଅନ୍ତା, ଦସ୍ୟୁ ବା ଦୁରାଚାରି, ବା ଗଲ୍କ୍ ସୃଷ୍ଟି ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଦୁଃକାମ୍ କଷ୍ଟ ମାଡ଼୍ମାକିଣ୍ଡ୍ ।
ଆଲେକ୍ ବେନଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଇଚ୍ଛା ଲେକାମ୍ ଦୁଃକାମ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ସାରେ ସତ୍କାମ୍ ମାଡ଼ି ଅନାଗେ ପୁରାପୁରି ବର୍ସା ନେଏମୁଟ୍ । ଅଡ଼ାଦ୍ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ସାରେଦାମ୍ ତାନ୍ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ରକ୍ଷା ମାଡ଼ିତନ୍ ।