3 ବେନଡ଼୍ କ୍ରିଷ୍ଟନାଗେ ଇଦ୍ ଆଶେ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଡ଼୍, ଅଡ଼୍ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଲେକାମ୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର ମାଡ଼ି ନେଃଏତିତଡ଼୍ ।
ସ୍ୱର୍ଗତଣ୍ଡ୍ ମି ବାବାଲ୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର, ମିଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ଆଦେପୁଟୁଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର ଆଦାନ୍ ଦର୍କାର୍ ।
ମି ବାବାଲ୍ ବେଦ୍ ରକମ୍ ଦୟାତନ୍, ମିଡ଼୍ ଆଦ୍ ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଦୟାତନ୍ ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।
ଅଡ଼୍ ବେଲା ଆଦ୍ ସତ୍ ତଡ଼୍ ପବିତ୍ର ଆଦ୍ତଡ଼୍, ଇଦିନ୍ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନାନ୍ ଅଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ନିଜ୍ତିଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର ମାଡ଼ୁତାନ୍ ।
ଅଡ଼୍ ନୁ ମା ଲୋପେ ବାତ୍ମିକା ହାଲ୍ସାନାଦ୍ ଇଲେ, ଅଡ଼୍ ତାମ୍ ହୃଦୟ୍ ଶୁଚି ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼ାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ଯିଶାଇୟ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଯେଶୀନ୍ ବଂଶତଣ୍ଡ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ପୁଟିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଶାସନ୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ନୁ ଅଡ଼୍ ଅନାଗେ ବରସା ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।”
ପ୍ରିୟ ଦାଦାଲଡ଼ି ନୁ ଏଲାସ୍କ୍, ଇୱୁସାରେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ମାନାଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଦର୍କ୍ତେ । ଆଦିଙ୍କ୍ ୱାଡ଼ାଟ୍, ମେନ୍ଦୁଲ୍ ନୁ ଆତ୍ମାତିଙ୍କ୍ କାରାପ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେ ବିଷୟତାଗାଙ୍କ୍ ନିଜେ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ଲେକାମ୍ ମାଡ଼ିକାଡ଼୍ । ମେଣ୍ଡେ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍ଗ୍ ୱେର୍ସ୍ ମିକା ସାରେ ପବିତ୍ରତଡ଼୍ ମାନ୍ଦିକାଡ଼୍ ।
ବେସୁଙ୍କ୍ ସୁସମାଚାର୍ତେ ନିଜାମ୍ତାଦ୍ କାବୁର୍ ମିଇପାକେ ମୁନେଙ୍କ୍ ୱାତ୍ତେ, ମିଡ଼୍ ଆଦିନ୍ ତଡ଼୍ ଇତ୍ତାୱୁ ବର୍ସାତାଉ ଗଟି କେଞ୍ଜିମାତ୍ତିଡ଼୍ । ମିଡ଼୍ ବାତ୍ ବର୍ସା ମାଡ଼ିତିଡ଼୍, ବାତ୍ ମିଇ ସେଙ୍ଗେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ସୁରକ୍ଷିତ୍, ଆଦିନ୍ ପରୁ ମିଇୟାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ନୁ ପ୍ରେମ ମିନ୍ଦେ ।
ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ନିଜେ, ମାନ୍ ବେନ୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ମାନ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ି ମାନ୍ ଅନୁଗ୍ରହତେ ମାନ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ସାନ୍ୱନା ନୁ ଲେକେତ୍ ଆଶେ ଇସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।
ବେଲାକି ମାନାଡ଼୍ ଅନ୍ ଅନୁଗ୍ରହତେ ଦାର୍ମାମ୍ ଆସ୍ ଆଦେ ଲେକାମ୍ତେ ତେର୍ୱାଦ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତମ୍ ।
ସାର୍ରେତର୍ ସାଙ୍ଗ୍ ଶାନ୍ତିତେ ବାଦ୍କାନଙ୍କ୍ ନୁ ପବିତ୍ର ଜିୱା ବାଦ୍କାନଙ୍କ୍ ଉଦ୍ୟମ୍ ମାଡ଼ାଟ୍, ବାତାଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଆଦିଙ୍କ୍ ୱିଡ୍ସିତ୍କେ ବେନବା ପ୍ରବୁଙ୍କ୍ ଉଡ଼େପାର୍ଣ୍ଡ୍ ।
ଅନ୍ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ନୁ ଶପତ ବାଦ୍ଲେମ୍ ଆୟ, ଆଦ୍ ଉହୁସ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ବୁସାତାଦ୍ ଆୟଣ୍ଡ୍ । ଇତ୍କେ ଅନ୍ ଅଶ୍ରିତ ମାନାଡ଼୍, ମୁନେ ମାନ୍ଦାନ୍ ଆଶେତିଙ୍କ୍ ଡାଟୁମ୍ ପଇସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନେକେ ୱେଡ଼୍କେ ଆଦୁତମ୍ ।
ଆଦିନ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ବାତେ କାୱାଲ୍ ଆଦ୍ ସାର୍ରେ ଇଦାନଙ୍କ୍ ବାଡ଼ିୟା ପୁଜାରି ଜିସୁ ଆରଣ୍ଡେ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ପବିତ୍ର, ପାପ୍ କିୱେନଣ୍ଡ୍, ପାପି ନାରୁଡୁଞ୍ଚ୍ ୱେରେ ମାନ୍ଦାନଣ୍ଡ୍, ପର୍ର ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଆତଣ୍ଡ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗାର୍ରେ ଆୟମୁଟ୍, ଆଲେକେ ଅଣ୍ଡ୍ ମିଇ ବକେତ୍ ମାନ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆ ପାପିଲଡ଼ି, ମିଡ଼୍ କାୟ୍କିଂଙ୍କ୍ ଲେକେତ୍ ମାଡ଼ାଟ୍, ମେଣ୍ଡେ ଆ ରେଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ତଡ଼ି, ମିଡ଼୍ ମିୟାଦ୍ ହୃଦୟ୍ତିଙ୍କ୍ ଲେକେତ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।
କିନ୍ତୁ ମିକିଂଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗାନଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ବେଲାନ୍ ପବିତ୍ର, ମୀଇଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେତ୍ ବ୍ୟବହାର୍ ତଡ଼୍ ଆଦ୍ ଲେକାମ୍ ପବିତ୍ର ଆୟମୁଟ୍,
ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇଦ୍ତମ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ନାର୍ଗେ ଦୟାତେ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ଡଲ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ତେସ୍ମିକା ମାନାଙ୍କ୍ ପୁନେଃ ଜିୱେ ଇତ୍ତନ୍ । ଇଦ୍ ମାନାଦ୍ ଜିୱେ ଆସେ ସାରେମାଡ଼୍ତନ୍ ।
ଇଦ୍ଲେକାମ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ଅନ୍ ଇଚ୍ଛାଲେକାମ୍ ଲେକେତ୍ ମହାନ୍ ନୁ ମୁଲ୍ୟବାନ୍ ଦାନ ଇତ୍ତନ୍ । ଇଦ୍ ସାରେ ଦାନ ତଡ଼୍ ମିଡ଼୍ ଇଦ୍ ଜଗତ୍ତେ ଦଂଚକାରି କାମ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଉଦ୍ଦାର୍ ଆସ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଦ୍ ସ୍ୱଭାବ୍ତାଗ୍ ଅଂଶି ଆଦେ ପାର୍ଦ୍ତିଡ଼୍ ।
ଆ ପ୍ରିୟ ସାଙ୍ଗନଡ଼ି, ଆଦ୍ ଦିନାତେ କେପାନ୍ ସମୟତେ ମିଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ କଣ୍ଡେତେ ପବିତ୍ର ନୁ ନିର୍ଦଷ୍ ଆସ୍ ଶାନ୍ତିତେ ମାନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଜିୱେତାଗେ ଚେଷ୍ଟା ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ବେନ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗ୍ ମିନ୍ଦେନ୍ ଇଞ୍ଜ କେତିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଜିସୁନ୍ ଲେକାମ୍ ଜୀବନ୍ ଯାପନ୍ ମାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପାକେ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ବାଦ୍କାନ୍ ତଡ଼୍ ମାନ୍ ଜିୱେତାଗ୍ ଇଦ୍ ପ୍ରେମ ସିଦ୍ଦ ଆତ୍କେ, ମାମେ ୱେର୍ୱେକଞ୍ଚ୍ ବିଚାର୍ ଦିନେ ମୁନେ ୱାଦେପାର୍ଦ୍ତାଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଦ୍ ଜଗତ୍ତେ ମାଞ୍ଜ ମାମେ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଲେକାମ୍ ଜିବନ୍ ଜାପନ୍ ମାଡ଼ୁତମ୍ ।