«Nge wan-tom ka dung nɛ mboazu nɛ ingɔmɔ ge nde? Yo nê wi kɛ ka wan pɛa begde wɛnɛ ha zu hio olo wan-tom pɛa, nɛ beha wɛnɛ tom mɛ kapini yɔngamɔ ha mbwa ha dede ngimɔ.
Nɛ mi, *Kongawan, betɔ ha wi ndɔng ha wekɔ mi: ‹Sɔ, Bafa mi, wola dede wen ha zu ɛnɛ. Mɛgi ɛnɛ tɛ tɛ kpa dede mɔ pɛ *Kongakandɔ pɛ Sɔ, ka wɛnɛ bhɔngara bingiri hazu ɛnɛ ha ngimɔ ka wɛnɛ dea nɛ nzan.
Totɛ ha hio wan-tom, ka wan pɛ mbwa bepe tɛ kpa li mbwa ngɛlɛlɛ. Kpasawen, mi tɔ ha ɛnɛ nde, a beyol la tom pɛa, a begde mbwa hapɛtɛ tabolo, nɛ wɛnɛ nɛ pɛa tɛ beha yɔngamɔ ha mbwa.
Kongawan tɔa: «Ɛnɛ pangay, mi betɛ tuka wanzu. Totɛ ha wi ka yang la, nɛ ka pam latɛ pɛa hapɛtɛ wa. Mɛgi, wɛnɛ lɛm yal nɛ sɔngɛrɛ na, nɛ foy lɛm de wɛnɛ ha li hio wi na.»