53 အဲနေရာမှ ယေရှု ထွက်လာသောအခါ ကျမ်းတတ်ဆရာများနဲ့ ဖာရိရှဲများဟ ကိုယ်တော်အား ရမ်းဆာ့ ဝေဖန်မှုများဟို စတင် ပြုလုပ်ယွေ့ ကြပ်ကြပ် စစ်မေးလာကြအယ်။
“ကျမ်းတတ်ဆရာလို့ နင်လို့ဟ ရမ်းဆာ့ ဆိုးကြအယ်။ နင်လို့ဟ အသိပညာ ထင်ခါးသော့ဟို သိမ်းထားပင်းရင် နင်လို့တတ်တိုင်းလည်း မဝင်၊ ဝင်ချင်သောသူများဟိုလည်း တားဆီးကြအယ်” ဟု ပြောလေအယ်။
နှုတ်တော်ထွက်စကား တစုံတခုတွင် ကိုယ်တော်ဟို အမားဆှာနိန်ရန် ချောင်းမြောင်းကြအယ်။
အေးလို့မို့ သူလို့ဟ အခွင့်အရေးဟို စောင့်နေကြအယ်။ သူလို့ဟ ယေရှုရဲ့ စကားအမားဟို ဆာပင်းရင် ကိုယ်တော်အား ဘုရင်ခံမင်းလက်ဟို အပ်ခွင့်ရနိန်ရန် သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်သော သူလျှိုများဟို သခင့်ဆေဟို စေလွှတ်ကြအယ်။
အဲပင်းရင် လူလို့ဟ သေပင်းနောက် ဆှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း မဆိဟု ဆိုကြသော ဇဒ္ဒုကဲအချို့လို့ဟ ယေရှုဆေဟို လာယွေ့ ပြောကြအယ်။
“ငါတတ်တိုင်းဟလည်း နာဇရက်မြို့သား ယေရှုရဲ့ နာမနဲ့ ဆန့်ကျင်လဲ့အရာများဟို ပြုသင့်တာဟု တွေးခဲ့ပင်း၊
မလျောက်ပတ်စွာ မကျင့်တတ်၊ ကိုယ့်အကျိုးဟို မဆာတတ်၊ ဒေါသအမျက် မထွက်တတ်၊ အပစ်ဆိအယ်ဟု မထင်တတ်။
အဲကျောန့် တိတုဟ အဲကျေးဇူးပြုခြင်းအမှုဟို နင်လို့တွင် အစပြုသလို ပီးပြေ့စုံလဲ့တိုင်အောန် ပြုမဲ့အကျောန်း သူ့ဟို ငါလို့ တိုက်တွန်းကြအယ်။