13 မွန်းတည့်ချိန်တွင် လမ်းမှာ နေရောင်ထက်မက ထွန်းလင်းတောက်ပလဲ့ အလင်းရောင်ဟို ငါမှစပင်း ငါနဲ့အတူ ခရီးသွားသောသူများ ပတ်လည်နှိုက် ခေါန်းခင်မှ တောက်ပတာဟို ငါမျော်ရပါအယ် အဆှင်မင်းကြီး။
အဲမှာ ကိုယ်တော်ဟ သူလို့ရဲ့ ဆေ့တွင် အရောင်အဆင်း ပြောင်းလဲသွားအယ်။ မျက်နှာတော်ဟ နေလိုမျိုးတောက်ပလျက် အဝတ်ဟလည်း အလင်းလို ဖြူလျက်နေအယ်။
“ငါဟ ခရီးသွားယွေ့ ဒမာသက်မြို့အနီးဟို ရောက်သောအခါ၊ မွန်းတည့်အချိန်တွင် ခေါန်းခင်မှ တောက်ပလဲ့ အလင်းရောင်ကြီး တခုဟ ခုတုံး ငါ့ပတ်လည်တွင် ထွန်းလင်းတောက်ပအယ်။
ငါနဲ့အတူ ပါလာသောသူလို့ဟ အလင်းဟို မျော်ရပေမဲ့လည်း ငါ့အား ပြောသောသူရဲ့ အသံဟို မကြားရကြ။
“အေးရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ငါဟ ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးများဆေမှ အခွင့်အာဏာ ရယူယွေ့ ဒမာသက်မြို့ဟို သွားနေစဉ်၊
ငါလို့အားလုံးဟ မြေပေါ်ဟို လဲကျကြပင်း ဟေဗြဲစကားနဲ့ ‘ရှောလု၊ ရှောလု၊ နင်ဟ ပစာကျောန့် ငါ့ဟို နှိပ်စက်လုန်း၊ တုတ်ချွန်ဟို ကန်ရန် နင့်အတွက် ခက်ခဲအယ်’ လို့ ငါ့ဟိုပြောသော အသံဟို ငါ ကြားရအယ်။
သူဟ ခရီးပြုယွေ့ ဒမာသက်မြို့ အနီးဟို ရောက်သောအခါ မိုးခေါန်းခင်မှ အလင်းရောင်ခြည်တခုဟ သူရဲ့ ပတ်လည်တွင် ခုတုံး ထွန်းတောက်လာအယ်။
သူဟ လက်ယာလက်ဖြင့် ကြယ်ခုနေလုံးဟို ကိုင်ယွေ့ ထားအယ်။ သူရဲ့ ခံတွင်းမှ အသွားနေဖက်ပါလဲ့ ထက်သော သန်လျက် ထွက်လာအယ်။ သူရဲ့ မျက်နှာဟလည်း မွန်းတည့်နေလိုမျိုး တောက်ပအယ်။
ဘုရားသခင်ရဲ့ ဘုန်းအသရေတော်ဟ အဲမြို့ဟို ထွန်းလင်းစေရန် သိုးသငယ်ဟ အဲမြို့ရဲ့ မီးဖူး ဖြစ်သောကျောန့် အဲမြို့ဟို ထွန်းလင်းစေရန် နေနဲ့ လလို့ဟို မလိုအပ်။