4 तो तियाआ डोआ मेर्यए आखे आहवे नुसित टाकही; अने तियाआ फासाडी मरण नाहा रोही, अने नाहा शोक, नाहा वेल, नाहा पीडा रोही; पेल्ली गोठी जात गोयी.
जुग अने धोरती टोलीते जाय पण माआ वचने केधीज टोलणार नाहा.
आखाआ शेवटच्या शत्रूच्या जो मृत्यु नाश कोल्यु जाइअलो.
अने जगाआरी एहलो रोंहु जोवे का हाहराआरी रोत जीवनरे नाहा काहाके आव जुगाआ रिती अने व्यवहार बद्लीलो जातेहे.
त्यापोत जर कोडु ख्रिस्तात होय ताहा तो नोवो जग होय जुनो गोठी निहित गोयी होय, पाला, आखे गोठी नवो ओवल्यु होय.
त्याकोता तुमु तीयामरोत बारथे निहित जा त्यांचाकडून स्वतःहा अलग कोवूहू तुमु किबी स्पर्श कोहू नाहा जे अशुद्ध होये ताहा आय तुमामे ग्रहण कोअनारू,
अने ओ वाक्य एकवा फासी आव गोठीकोता उघड कोईत होय का जी वस्तु आलाळीत जाहो ती बोनाविलो वस्तु होयकोत ती नाश ओत जानारू; म्हणजे ज्या वस्तु आलविल्या जात नाहा तियाअ वस्तु टीकित रोत्ले.
प्रभू आपाआ प्रतीज्ञाआ आकाश विषयामे वेल नाहा लागाडीत, जेहलो टाईम किबी मांहे होमजीतेहे; पोन तुमाआ विषयामे धीर तोअत्लू; अने नाहा इच्छितो का कोडु नाहा ओवो, नहाते ओच का आखाहा मोन फेरविला वेल जोडीत.
जगोआ अने तियाआ अभिलाषा बेनु नाहा एहली ओत जातेहे पोन जो परमेश्वरोओ इच्चेप चालीलो तो कायम बोणीत रोही.
समुद्राआ तिया मोल्याहा जे तियाआमे ओते आपित आप्लु, अने मोईतगोल्यू अने अधोलोकांनी तिया मोल्याहा जे ज्याम ओते आपित आप्लु, अने तीयामरोत हर एक जोआ का मापोरोत तिया न्याय कोअयु गोल्यो.
अने मरण अने अधोलोक आगीई झील मेहे टाक्ये गोये ए आगी आरी सरोवर दूसरी मृत्यु होय;
ताहरू आय नवो जुग अने नवो जुगे पालील्यो, काहाके का पहीले जुग अने पेल्ली धोरती नाहा रोली अने समुद्रही नाहा रोला.
फासाडी शापित नाहा उवे, अने देव अने कोकऱ्याआ राजासन तियाअ नगरामे उवे अने तियाआ दास तियाआ उपासना कोअनारू.
काहकी कोकरा जो सिहासनाच्या विसमे होय तियाआ होंबाला कोअही, अने तियाहा जीवोन रूप पाअयोंआ झऱ्या जागे लेतजात रोही; अने परमेश्वर तियाआ डोआमरोत आखे आहवे नुसित देय.