1 तिया फासाडी आय एक स्वर्गदूताल होर्गामरोत उतरिता देख्यू, तियाहा वोडू अधिकार ओतु; अने धोरती तियाआ तेज सी प्रकाशाम उवी.
काहाके जीही विग जुगाहा होमला जागेरोत निहित दिहरा सेटे सोमकीनारी, तेह्लुज माअहा पोऱ्या पण आपाआ दिहोम प्रकट उवे.
तेहलाम तो अनीतिमान प्रकट उवे ज्याहा प्रभून येशु आपाआ सोबिमरोत फुकिलो माईत टाकही अने आपाआ आगमनाआ लाडीवाला नाश कोअनारू.
ताहरू आय एक जोरावार स्वर्गदूत वादलाहा पेईत होर्गामरोत उतरिता पालील्यो तियाआ मुंडकापो मेघधनुष्य ओते त्या सोब सूर्या सारखो अने तियाआ गुडू अग्नीस्तभां सारखो ओते.
जो सात स्वर्गदूताआ जागे ते सात कोटोरा ओते, तियामेहे रोत एक आविलो माहु ओ कोयु, इही आव, आय ताहु एक वोडी वेश्या त्याचां दंड देखाळीत, जी जाअखो पाअयोप बोही होय,
ओमे तिया स्वर्गदूतांवाही माहु कोयु तू काहा चकित ओवयू? आय तियाअ बुई अने तियाअ पशु, ज्यापो ती बोही होय अने तियाआ सात मुंडको अने दहा हिगों होय, ताहु भेद देखाडत्लू.
तिया नगरा माय दिह अने चादाआ उजडोओ गोरोज नाहा, काहाके का परमेश्वरोओ तेज आय तीयाम उजालो उवनारा होय, अने कोकरा तिया प्रकाश होय.