10 ते सात राजे पोन होय, पाच ताहा उवे होय, अने एक आवयू होय, अने एक ओमे पर्यंत आवयू नाहा, अने जांहा आवेताहा किबी टायमोआ पर्यंत तियाआ रोहिलो पण आवश्य होय
तेहलाम माआ त्यापोरोत ओ कोयु गोये, “माहु जास्तीज मांहे, अने जाती, अने भाषा अने राज्याआ विषयाम फासी भविष्यवाणी कोहू लागे”.
तो तिया पेल्ला पशुउ आखे अधिकार तियाआ आगाडी कामोम लेताव्तू ओतु; अने पृथ्वी अने तियाआ रोणारे तियाअ पेल्ला पशुउ तियाआ प्राणघात दुखालो हाजो उवे ओते, उपासना कोईत ओते.
आय तियाआ गुडामे रोत एकापो एहलो दुखालो लाग्यीही पालील्यो सोमजा तो मोयलो ओतु, फासाडी तियाआ प्राणघात दुखालो हाजू ओवयू, अने आखे पृथ्वीई मांहे तियाअ श्वापदाच्या फासाडी-फासाडी सहारू कोईत गोये.
जो पशु पहीले ओतु, अने ओमे नाहा होय, तो खुद ओर होय अने तियाअ सातीन माय उत्पन्न ओवयू विनाशात पोडी.
जे दहा हिगों तू पालील्यो, ते पशु तियापो वेश्या आरी द्वेष कोअता, अने तीही उजाड अने नग्न कोईत आपे, अने तीई माहा खात टाकीदेय, लेतावे तीही आगीम पेटाडीत टाकीदेय.