1 ताहरू आय एक जोरावार स्वर्गदूत वादलाहा पेईत होर्गामरोत उतरिता पालील्यो तियाआ मुंडकापो मेघधनुष्य ओते त्या सोब सूर्या सारखो अने तियाआ गुडू अग्नीस्तभां सारखो ओते.
तीही तियाआ आगाडी तिया रुप बोदलीत गोयो अने तियाआ सोब सूर्याहोस चमकील्यो अने तियाआ कापडे खूब सोमकुहु लागाड़ीत.
तेहलाम ते माअहा पोऱ्याहा सामर्थवाही अने वोडा महिमा वादलापो आविलावेले पालीही.
ताहा ओ राजा नेहमी दिहेए टायमोमें जुगोपेक्षा सूर्याहा उजवोडो पेक्षा एक पेक्षा आपाआ अने आपाआ आरी सालनाऱ्या चारीपो चमकताना देखल्यी.
पाला, तो वादलाआरी आविलो होय, अने हर एक डोउ तियाहा देखाल्यो, अने जिये तियाहा भोसकिले ते पोन तियाहा पालिलो, अने पृथ्वीई आखे कुल तियाआ कारनोवाही छाती ठोकतील आमेन.
तिया फासाडी आय एक स्वर्गदूताल होर्गामरोत उतरिता देख्यू, तियाहा वोडू अधिकार ओतु; अने धोरती तियाआ तेज सी प्रकाशाम उवी.
ताहरू एक ताकदवान स्वर्गदूताहा कोअटीई वोडो साकारीई एक डोणो विशिलो, अने ओ कोत समुद्राम टाकीत आप्लु, वोडी नगरी बाबेलोन ऐहलेच वोडो बळाने पाडलेलो जानारू, अने फासी केधी तिया पत्ता नाहा लागे.
ताहरू आय एक स्वर्गदूत होर्गामरोत उतरिता पालील्यो, ज्याआ आथोमेहे अथाह कुण्ड किल्ली अने एक वोडू हाकूल ओतु.
जो तियापो बोहयु होय ते यास्फे अने रत्नासारखा देखाईलो आवत्लू, अने तियाअ राजासनाच्या सोमकीर मेघ धनुश देखाहे.
फासाडी आय होमला बोनावत्लू स्वर्गदूतो पालील्यो जो उचो शब्दामे ओ प्रचार कोईत ओतु, “आव पुस्तकामेहे उघाडल्यो अने तियाआ शिक्के तोडीलो ताहा कोडू होय?”
जाहा आय फासी पहीले, ताहा जुगाहा माय एक गरुडाला उठ्यु अने उचो शब्दामे ओ कोत्लू होमल्यु, “तियाअ तीन स्वर्गदूताची तुरही शब्दाआ कारनो कोईत, ज्याआ फुकीनो ओमे रोल्या होय, धरतीई रोणारापो हाय, हाय, हाय.”