17 जाहा आय तियाहा पालील्यो ताहा तियाआ गुडापो मोअल्या सारखू पोडीत गोल्यू माआ पोओ हुदू आथ मेकीत कोयु, मा बिही; आय पेल्लू अने अंतिम अने जीवतु होय.
तेहलाम येशुई लागेज त्याआरी भिईल्यो का अने कोयु, धीर तोआ आय होय, बित नाहा.
तियाआ बिखीकी रखवाली कोआ थरथरले कोअयो, अने मृतप्राय उवे.
स्वर्गदूताकोई बोअयीही कोयु, “बित नाहा, माहु मालुम होय का तुमु ज्याहा क्रूसापोओ सोडवियू गोल्यो तियाहा होदित होय.”
तिया एक शिष्य तियाआ जागे बोहयु ओतु तियाहा येशु जाखो प्रेम कोईत ओतु.
पेत्राई फासाडी वोलीत पालील्यो का जो शिष्य ज्यापो येशु प्रेम कोईत ओतु तो तियाआ फासाडी आवीत होय ओ तोज ओतु जीआ रोटू कोईत ओतलू येशुउ सातीपो टूगुवोलीत फ़ुस्ल्याआ ओते ओ प्रभू तो कोडू होय? जो ताहु धोकावांही तोआडयो तो?
जे किबी तू पाल्तू तियाहा पुस्तकाम लेखित सात मंडळी आरी पाठून आप, अर्थात इफिस अने स्मुर्णा, पगर्म अने थुवतीरा अने सर्दीस अने फिलादेल्फिया अने लौदीकियाला;
योहान त्यापोरोत आशियातिल सात मंडळी नावे त्यापोरोत जो होय अने जो ओतु अने जो आविलो होय; अने तियाआ सात आत्मा वोलरोत जे तियाआ सिहासना आगाड़ी होय,
प्रभू परमेश्वर जो होय अने जो ओतु अने जो आविलो होय, जो सर्वशक्तीमान होय, ओ कोत्लू, आय अल्फा अने ओमेगा होय.
स्मुर्णाच्या मंडली स्वर्गदूतोहो ओ लेखे “जो पेल्लू अने अंत होय, जो मोईत गोल्यो ओतु अने ओमे जिवंत ओत गोल्यो होय, तोओ कोत्लू का?”
“आय अल्फा अने ओमेगा, पहीले अने पासाडित, प्रारंभ अने आखिर होय.”