1 आव गोठीफासाडी येशु सोत्तर अने मांहु नेमित आप्लु, अने ज्या-ज्या नगरोत अने जागापो तो स्वता जानारू ओतु, तीइही तियाहा दोन-दोन कोईत आपाआ आगाडी मोक्ल्यीत.
अने तो तियाआ आगाडी एलियाआ आत्माम अने सामर्थ्याआ माय पोईत चाले का बाह्हाआ मोनाहा पोऱ्या हनापोऱ्यापो घेऊन आविलो अने आज्ञा न मानणाराहा धार्मिका वाटेपो घेऊन आविलो किबिकोईत तो प्रभु कोअता योग्य एह्ली प्रजा तीयार कोअनारू.
अने तू ओ पोऱ्या परमप्रधान भविष्यवक्ता कोयू जानारू काहाके तू प्रभूआ वाट तीयार कोइला कोअता तियाआ आगाडी-आगाडी सालनारू होय,
तीही पालीत प्रभूहु दया आवयी, अने तिये कोयु, “रोडा नाहा”
ताहा योहानावाही आपाआ शिष्या मायरोत बेनुहू हादीत प्रभू जागे ओ फुसुहू मोकल्ये, “नाहाकोत आवनारू तांहुज होय, नाहा ताहा आमाहा दिहरा वाट पालहू?”
तिये आपाआ आगाडी दूत मोकल्ये तो सामरी गावून गोल्यो अने तियाआ याकोअता जागू तीयार कोइला याकोअता गोये.