4 अने ताआ आहवा ओर कोईत-कोईत रातदीही ताहु मिलीलो इच्छा कोईत रोत्लू का आनंदावाही पोईत जानारू.
तिया प्रकारे तुमामे ओमे ते दुख होय, परंतु आय तुमामे फासी मिले अने तुमाआ मोन आनंदावाही पोईत जाय; अने तुमाआ आनंद तुमाआ त्यापोरोत कोडु साडाळीते लेही नाहा.
ओमे जाआ तूमु माआ नावामेहे कीज मागे नाहा मागा ते तुमाहा जोड़े काहाके तुमाआ आनंद पुरू ओत जाय.
अर्थात जाअखो नम्रतेने अने आहवे वोहाडीत अने तियाअ परीक्षा आमे जे यहुद्याचे कंटाळामुळे मापो आविलो पोडी, आय प्रभूऊ सेवा कोअतुज रोही,
याकोअता जागतू रो अने स्मरण कोईत रो का तीन वर्षापर्यंत रातदीही आहवे वोहाडीत प्रत्येकाहा चेतावणी आपुहू सोडये नाहा
काहाके आय तुमामे मिलुहु कोअता लालसा कोअत्लू का आय तुमामे कोठले आत्मिक वरदान आपुहू ज्याआपोरोत तुमु स्थिर ओतगोयु,
परमेश्वर माआ साक्षीदार होय का आय तुमा कोअता लालसा कोअत्लु.
काहाके तिया मन तुमा कोअता व्याकुल रोत ओतु अने ह्याआरी जास्तीज खिन्न ओतु का तुमु ए होमल्यु ओतु का तो मांदवाड्यू पोडीत ओतु.
ऐ पाही, जोवे आमू थोडो वेळो कोअता मोनामे नाहा पण उघड पोन अलग होय ओतू ताहा आमू वोडो इच्छावाहि तुमाआ सोब पालीला कोअता फासी जाखो प्रयत्न कोअयु.
हियालाआ अगअ निहित आविलो प्रयत्न को युबुले अने पूदेंस अने लीनुस अने क्लोदिया अने आखे पाही ताहु सलाम
मा जागे वेगु आविलो प्रयत्न को.
अने आव गोठी आमू यकोअता लेखत्ला का आपाआ आनंद पर्व ओत जाय.
तो तियाआ डोआ मेर्यए आखे आहवे नुसित टाकही; अने तियाआ फासाडी मरण नाहा रोही, अने नाहा शोक, नाहा वेल, नाहा पीडा रोही; पेल्ली गोठी जात गोयी.
काहकी कोकरा जो सिहासनाच्या विसमे होय तियाआ होंबाला कोअही, अने तियाहा जीवोन रूप पाअयोंआ झऱ्या जागे लेतजात रोही; अने परमेश्वर तियाआ डोआमरोत आखे आहवे नुसित देय.