आय तुमामे खर कोत्लू काजे इही उभे होय, तीयामरोत किबी एहलो होय का ते तोपोरोत माअहा पोऱ्याना तियाआ राज्याम आविलावेले न पालजी, तो पर्यंत मोईला अनुभव किदरेहे आविलो नाहा.
पोन अब्राहम कोयु, ओ माआ पोऱ्या, ओर कोतू ताआ जीवोन सहवासाम आपाआ हाजी वस्तु मेलवी अने परंतु लाजराहा वाईट वस्तूच जोड़ी ओमे तो इही आनंद कोईत होय अने तू त्रास कोईत होय.
काहाके जे थोडे होर्गाम होय अने धोरतीपो होय तियाआ शक्तीवांही निर्माण उवे होय थोडे बी होय डोआवाही देखानारो अथवा न देखानारो होय, सिहासन होय का राज्य, जेबी कोडु शासक होय वा जेबी अधिपती, आखे थोडे त्यापोरत निर्माण कोयु होय अने त्यांकोअता तीयार उवे होय.
म्हणजे तो तुमाआ मनांना एहेलू मजबुते कोईलो का जाहा आमाआ प्रभू येशु आखे पवित्र मांहाआरी आविलो ताहा ते आमाआ परमेश्वर आपाआ बाह्हू याआ आगाडी पवित्र तेत निर्दोष रोंहु जोवे.
ज्या रीतीवाही सोदोम अने गोमोरा अने तियाआ जागे पास आ नगरामे, जे याहा एकहरको वाईट काम कोअनारु होतगोयो ओते अने पाक्या डीलोओ फासाडी लागित गोये ओते, आगीही अनंत दंडा मेहे पोडीत दृष्टांत ठरव्येहे होय.
फासाडी आय होर्गामरोत ओ शब्द होम्लालू,” लेख जे मोल्या प्रभू माय मोअत्लो, तो ओमे पोरोत धन्य होय “आत्माआ कोत्लू,” होय, काहाके का ते आपाआ आखे परिश्रमा पोरोत विसाक सापडे, अने त्याआं काम तियाआ आरी जातेहे.